Who Are You? || Min Yoongi

11. Bölüm Geri Gelemez Misin?

Arin'den

Bizimkilere Suga'nın evine gittiğimi başlarda anlatmayı düşünmüyordum. Ama sonradan öğrenmeleri biraz kötü olur diye şimdi anlatmak en mantıklısı.

Geldiğim kafenin önüne arabamı park edip aşağı indim. Kafeden içeri girdiğimde bizimkileri bulmak çokta zor değildi. Çünkü kafede büyük bir kalabalığa sebep oluyorlardı.
Yanlarına gidip sandeyleyi çektiğimde hepside bana baktı.

Chul
"Nereye gittin?"

Ben
"Suga'nın evine."

Bizimkiler
"NE?!!"

Kafedeki herkesin bize bakmasıyla onlara sert bir bakış attım. Onlarda anlamış olacaklarki sustular.

Jae
"Şaka. Şaka yapıyorsun değil mi?"

Ben
"Hayır ben gayet ciddiyim."

Kwang
"İyide sen Suga'nın evini nerden biliyorsun?"

Ben
"Gitmeden önce Mina'dan adresi aldım."

Yu jin
"Peki gidip ne yaptın?"

Ben
"Aslında düzgünce konuşuyordum. Neden yaptığını falan sordum. Bana verdiği cevap karşısında sinirlenmiştim."

Dami
"Ne dediki? Neden yapmış?"

Ben
"Bana verdiği cevap "Eğlenmek güzeldir Arin. Sanada tavsiye ederim." olmuştu. Yani herşeyi kendi zevki için yapıyordu."

Seung
"Sen onun bu lafı karşısında sakin kalmamışsındır. Söyle ne yaptın?"

Ben
"Zevkime göre hareket ettim. Yani odasındaki eşyaları yerle bir ettim. Hatta masanın sandalyesini alıp cama fırlatmıştım. Cidden güzel hissettiriyordu."

Jae
"Sen ciddi misin?"

Dami
"O asla bu konuda şaka yapmaz."

Ben
"Kesinlikle."

Yu jin
"Bence iyi yapmış. Ee sonra?"

Ben
"Sonra mı?"

Onlara Suga'nın ağladığını söylememem gerek belkide. O Suga'nın bir özeli. Her ne kadar ben biliyor olsamda. Bize kötü davransada ben onun gibi değildim. Ben Suga değildim. Aslada olamam.

Dami
"Hey! Hey Arin! Arin!"

Ben
"Efendim?"

Dami
"Sonra ne oldu?"

Ben
"Ha? Sonra mı? Sonrada evden çıktım zaten. Başkada birşey olmadı."

Dami
"Anladım."

Ben
"Ee hadi pasta yiyelim."

Seung
"Evet evet pasta yiyelim."

Yanımıza garson çağırıp menüyü getirmesini istedik. Garson menüyü getirince tatlı bölümünden pasta seçtik. Ben çilekli pasta seçmiştim. Diğerli farklı farklı seçmişti. Garsondan mumda istemiştik. Sadece benim pastama mum takıp üflicektim. Bence daha güzel ve mantıklı. Sade şeyler her zaman güzeldir.

Uzaktan gelen Karin'i görmemle gözlerim büyüdü. Ben nasıl unuttum onu?

Ben
"Sen neredeydin?"

Karin
"Merak etme. Annemlerin yanına gittiğimden Chul'un haberi vardı. Birkaç kıyafet aldım sadece."

Ben
"Ben sana kendi kıyafetlerimden verirdim."

Karin
"Boşver. Ee ben sipariş vermedim."

Ona menüyü uzatıp seçmesini bekledim. Biraz sonra karar verince garsona söyleyip arkasına yaslandı.