Wolf Art

• 14 •

Vandaag is het twee weken geleden dat het voorval van Kick heeft plaatsgevonden. Dus is het precies een week geleden dat ik bij Ryan ben gaan slapen. In deze week ben ik weer wat opgeknapt en dat komt door Ryan, maar ook doordat ik Kick niet meer heb gezien.

Ryan was ontzettend lief voor mij en vroeg telkens of het goed met mij ging, maar vroeg niet door. Daar ben ik hem dankbaar voor. Verder hebben we plannen gemaakt voor zijn atelier. Hij moest en zal ook mijn kunstwerken in zijn atelier hebben staan met de opening. Na eindeloze discussies, want ik wilde dit nog steeds niet, heb ik uiteindelijk toegestemd met het idee.

Ryan heeft volgende week zijn eerste opening in Amsterdam en dat pakt hij extra groot aan, omdat het de eerste keer is dat hij in Amsterdam opent.

Mijn blik valt op de hoek in het atelier. Vorige week stond daar nog een schilderij van mezelf, maar die was 'opeens' verdwenen. ''Olijfje, wil je nog wat drinken?'' Mijn gedachtes worden onderbroken door Ryan die bovenaan de trap staat. ''Ja, ik kom eraan.'' Met die woorden leg ik mijn kwast weg en maak ik mijn weg naar boven.

''Kijkt u eens.'' Ryan drukt een glas met fris in mijn handen. Op het moment dat Ryan mijn hand aanraakt gaat er een tinteling doorheen. Uit reflex kijk ik in zijn heldere groene ogen. Fuck, ik mag niet verliefd worden op iemand met wie ik in zo'n korte tijd zo'n goede vriendschap heb opgebouwd.

''Dankje.'' Mompel ik en neem plaats op de bank. Ryan gaat naast mij zitten en precies op het moment dat hij zit wordt er op de deur gebonkt. Ik schrik en Ryan heeft het meteen door. ''Rustig ik laat niemand binnen die ik niet goed ken.'' Vervolgens loopt hij naar beneden. Sinds dat ik hier ben heb ik nog geen stap buiten gezet. Ryan was alleen naar buiten gegaan om boodschappen te doen of om even naar Amsterdam te rijden voor zijn nieuwe atelier. Daarnaast is er een vriend van hem binnen geweest, maar die heb ik niet gezien want ik was op de slaapkamer.

Beneden hoor ik de houten deur van het slot afgehaald worden en dan hoor ik de stem van iemand die ik nooit meer wil horen of zien, Kick. Uit schrik laat ik mijn glas vallen, het glas valt met inhoud en al in stukjes op de grond. Mijn hele lichaam begint te trillen en ik hoor al niet eens meer wat er beneden gezegd wordt. Ik beleef het moment weer van voor af aan. Zijn handen die overal zijn en ik die niks mag doen. De pijn, de schaamte en de walging ik voel alles weer opnieuw.

''Olivia?!'' Ik kijk op naar Ryan die de trap op komt gelopen. Ryan gaat naast mij zitten en neemt mij in zijn armen. Huilen doe ik niet. Op dit moment voel ik meer angst. ''Heeft die klootzak van een Kick iets bij je gedaan?'' Hij schreeuwt bijna uit woede. ''Nee, nee.'' Zeg ik snel. Waarom ik het niet gewoon zeg weet ik niet. Misschien is het door de schaamte, maar hij is ook een soort van mijn broer die in hetzelfde huis woont. ''Meisje toch, wat is er met je gebeurd.'' Mompelt Ryan meer tegen zichzelf dan tegen mij.

•

''Als je er niet klaar voor bent dan hoeft het niet hè Olivia?'' Ryan kijkt mij bezorgd aan. We staan in het atelier in Amsterdam en vanavond is de opening. Net zoals de vorige keer mag ik de schilderijen verkopen, het enige verschil tussen de eerste opening en deze opening is dat er ook drie schilderijen van mij tussen hangen. Ryan heeft mij contracten laten tekeningen zodat het ook écht van mij was en ik ook netjes mijn geld zou krijgen.

''Ik ben er klaar voor.'' Ryan kijkt mij trots aan en het bezorgd mij kriebels in mijn buik. Ik mag en kan niet verliefd worden spreek ik mezelf toe.

Daarna gaat alles heel snel we zetten de laatste dingen klaar zoals de drankjes en dan komen de eerste mensen al.

Na een uurtje zijn er best veel mensen en heb ik al een paar werken van Ryan verkocht. In het begin was ik nog een beetje angstig en vooral als mannen mij aanspraken. Wanneer ik naar Ryan keek, keek hij al naar mij en dat gaf mij een geruststellend gevoel. Met Ryan in de buurt kan mij niks gebeuren.

''Meisje, ik wil graag dat schilderij kopen.'' Ik volg haar wijzende vinger en kom uit bij mijn schilderij. Een beetje verbaasd kijk ik de vrouw aan. ''Die?'' Voor de zekerheid wijs ik naar het schilderij. ''Ja? Is er wat mee, want anders koop ik hem niet hoor.'' De vrouw geeft mij een knipoog en ik lach even.

''Sorry, zo bedoelde ik het niet. Ik was verbaasd, het is namelijk mijn schilderij.'' Mijn wangen krijgen een kleur en de vrouw krijgt een lach op haar gezicht en begint enthousiast te praten over wat ze zo mooi vind aan het schilderij. Ik luister naar haar vrolijke gebabbel en maak oogcontact met Ryan die zijn duim naar mij opsteekt en trots glimlacht. Na een tien minuten gesproken te hebben met de vrouw plak ik de rode sticker over de titel heen. Ik kan wel een gat in de lucht springen zo blij ben ik.

• 

Iedereen is weg en ik spring vrolijk in Ryans armen. ''Wolf! Ik heb gewoon twee schilderijen verkocht en al jouw schilderijen zijn weg.'' Ik heb een glimlach van oor tot oor. ''Nee, Olijfje, je hebt drie schilderijen verkocht. De derde heb ik verkocht.'' Verbaasd kijk ik hem aan. ''Jij bent geweldig!'' Gil ik uit en Ryan grijnst. ''Dat weet ik toch.''

Ik kijk in zijn heldere groene ogen en hij in de mijne. Nu besef ik pas hoe we staan, ik in zijn ogen en er is geen ruimte meer over tussen onze lichamen. ''Misschien verpest dit onze vriendschap, maar ik moet dit doen.'' Spreekt hij en nog geen seconde later zitten zijn lippen op de mijne. Ik glimlach en ga mee in de kus.

Ryans handen gaan over mijn rug, net zoals Kick deed. Kicks lippen zitten op de mijne. ''Kick, stop ik wil dit niet!'' Schreeuw ik en ik duw Kick van me af. Dan besef ik me wat ik doe en kijk ik een gebroken Ryan aan. Ik dacht voor een seconde dat Ryan, Kick was. ''Ik, ik, ik wilde. Jij, ik uhm'' Ik kom niet uit mijn woorden en Ryan schudt zijn hoofd.

''Toen ik je vroeg of Kick iets bij je had gedaan zei je nee. Kan je mij recht in mijn ogen aankijken en dat nog eens herhalen.'' Met waterige ogen kijk ik Ryan aan en schudt mijn hoofd. ''Nee.'' Fluister ik.

''Waarom zei je dat niet Olijfje?'' Ryan lijkt gebroken te zijn en ik geef hem nog gelijk ook. Nadat ik twee weken bij hem heb gewoond komt hij erachter dat ik tegen hem gelogen heb. ''Het spijt me, ik kon het niet, ik schaamde me.'' Ryan schudt opnieuw zijn hoofd en komt naar me toegelopen. ''Je hoeft je nooit te schamen voor mij. Wil je zeggen wat er is gebeurd die dag?'' Een traan rolt langs mijn wang naar beneden en valt kapot op de grond. Ik besef me dat ik Ryan misschien wel wat verschuldigd ben en knik.

Misschien is dit wel wat ik nodig heb.

• Hoi hoi, Ik vroeg me af wat jullie tot nu toe van dit boek vinden? Kunnen jullie dat alsjeblieft in de comments laten weten? :) •