Wolf Art

• 15 •

Ik heb uiteindelijk het verhaal aan Ryan verteld. Sommige details heb ik weggelaten, omdat ik mij te erg schaam. Het probleem waar ik nu mee zit is dat Ryan mij al minimaal een kwartier aan het overtuigen is dat ik aangifte moet doen. Hij snapt niet waarom ik het niet doe en het lastige is dat ik mijn gevoel niet goed onder woorden kan brengen.

''Lieve, lieve Olivia. Alsjeblieft doe het voor mij. Deze klootzak heeft je zo fucking veel pijn gedaan. Je bent doodsbang, je durft niet eens meer thuis te komen. Dat is toch niet normaal? Die klootzak moet opgepakt worden.'' Ryan kijkt mij doordringend aan, maar ik kan het gewoon niet.

''Ryan, ik wil het niet. Ik zal mijn verhaal nog veel vaker moeten vertellen en ik schaam mij ervoor. Daarnaast is hij de zoon van Erik en dat is de vriend van mijn moeder met wie ik al tien jaar samenwoon, ik zie hem echt als mijn tweede vader. Ik zal niet alleen hem pijn doen, maar ook mijn moeder. Kunnen we dit niet gewoon als ons geheim houden?'' Ik kijk Ryan smekend aan. Hij haalt zijn hand gefrustreerd door zijn haren.

''Soms ben jij echt onuitstaanbaar.'' Ryan lacht en prikt in mijn buik. Ik ren snel de trap op naar de woonkamer, terwijl Ryan mij achterna zit. ''Niet doen!'' Giechel ik als hij mij pakt en begint te kietelen. Ik wring me uit zijn greep en ren door naar de slaapkamer om van Ryan te ontsnappen, maar hij heeft me weer en duwt me op bed. ''Je komt er echt niet onderuit hoor, Groen Olijfje.'' Ryan komt over me heen hangen en op het moment dat ik denk dat hij mij wil kussen begint hij mij te kietelen.

Ik schater het uit en probeer hem te stoppen, maar de geluiden die ik maak zijn onverstaanbaar door het lachen. Op een gegeven moment ben ik helemaal buiten adem. ''Stop, alsjeblieft ik doe alles voor je.'' Gooi ik eruit. Na die woorden stopt Ryan meteen en heb ik de kans om op adem te komen. ''Alles?'' Ryan grijnst en ik vraag me af wat hij van plan is. ''Bijna alles.'' Probeer ik mezelf uit deze situatie te redden, want ik kan nog steeds geen kant op. Ik lig op het bed en boven mij hangt Ryan Wolf. ''Kus me.'' Zijn woorden komen vloeiend uit zijn mond en enkele seconden staren we elkaar aan zonder iets te zeggen. In mezelf stel ik de vraag of dit verstandig is, want we zijn zulke goede vrienden geworden in de korte periode. Gaan we dit zomaar weggooien?

Veel tijd om na te denken heb ik niet, want Ryans zachte lippen voel ik op de mijne. Ik beantwoord de kus als vanzelf en breng mijn handen naar zijn haren. Dit voelt anders dan toen straks, beter. Ryan legt zijn handen op mijn wangen en vraagt met zijn tong om toestemming, die ik hem zonder aarzelen geef. Tintelingen gaan door heel mijn lichaam, iets wat ik nog nooit op deze manier heb gevoeld.

Langzaam laat ik Ryan los. Mijn ademhaling gaat veel te snel en mijn hart klopt als een bezetene. Ook Ryan hijgt lichtjes en laat zijn voorhoofd tegen de mijne rusten. ''Olijfje, dat was.'' Hij stopt zijn zin en met zijn groene kijkers kijkt hij mij lang aan, zoekend naar de juiste woorden.

''Perfect.'' Help ik hem, maar wanneer ik de woorden uitspreek schaam ik mij. Straks denkt hij er anders over. ''Perfect.'' Stemt hij in. ''En je bent schattig als je bloost.'' Vervolgt hij zijn zin. Ik giechel, Ryan laat verplaatst zich naast mij in plaats van boven mij. Even is het stil.

''Ik ben verliefd op je.'' Mijn ogen worden groot als ik de zin uitspreek en meteen heb ik spijt. Waarom floepte dat eruit? Waarom is Ryan zo lang stil. Ik moet hier weg en wel nu. Ik weet niet hoe ik het doe, maar in tien seconden sta ik beneden in het atelier. ''Olivia, wacht!'' Hoor ik Ryan vanuit de woonkamer schreeuwen en ik draai me om naar Ryan die naar me toe komt.

''Ik ben nog meer verliefd op jou.'' Dat waren precies de woorden die ik nodig had en voor de derde keer deze avond belanden zijn lippen op de mijne. Het is het moment dat ik alles vergeet en ik mij meer dan gelukkig voel.

•

Wanneer ik wakker word zijn de armen van Ryan om mij heen geslagen. We zijn blijven slapen in Amsterdam, omdat het te laat zou worden wilden we nog naar Utrecht rijden.

Gisteravond was raar, maar ook geweldig. Mijn schilderijen zijn verkocht, ik heb het verhaal van Kick moeten vertellen. Als ik eraan terug denk gaan er weer rillingen door mijn lichaam, maar daar tegenover staat dan weer dat ik gekust heb met Ryan en dat hij heeft gezegd dat hij verliefd op mij is en andersom. De tintelingen tijdens de tweede kus maakten het voor mij duidelijk. Wanneer hij mij aanraakte voelde ik al wel de tintelingen en wanneer ik hem zag begon mijn hart ook sneller te kloppen, maar ik probeerde het weg te stoppen.

Ik bestudeer het gezicht van Ryan en kan mij eigenlijk niet voorstellen dat zo'n knap en lief persoon mij leuk vind. "Goedemorgen, Olijfje.'' Ik schrik op uit mijn gedachten door zijn brommende ochtendstem. ''Goedemorgen, Wolfje.'' Ryan trekt mij nog iets dichter tegen hem aan en geeft mij kusjes in zijn nek. Meteen denk ik terug aan Kick, hij deed dat ook. ''S-stop.'' Zeg ik snel en duw me een beetje van Ryan af. Meteen heb ik spijt als ik in de ogen van Ryan kijk.

''Ben je er nog steeds zo zeker van dat je hem niet aan gaat geven?'' Vraagt Ryan zacht als hij beseft wat er gebeurde. Ik knik. ''Ik wil niemand pijn doen.'' Mompel ik. ''Op deze manier doe je jezelf pijn Olivia.'' Opnieuw knik ik. ''Het gaat vanzelf over.'' Verzeker ik hem en ik probeer Ryan te overtuigen met mijn blik, maar hij lijkt er niet helemaal in te geloven.

''Kom hier.'' Zegt Ryan als hij merkt dat dit nergens toe gaat leiden en hij opent zijn armen. Snel kruip ik in zijn armen, mijn rug tegen zijn buik, terwijl Ryan kusjes op mijn haar drukt. ''Weet je Olijfje, ik ben stapelgek op jou.''

Die vijf woorden zorgen ervoor dat mijn hoofd de kleur van een tomaat krijgt.

300 READS GEHAALD OMG ZO BLIJ! Dankjulliewel!

Tips zijn nog altijd welkom! X♥