Wolf Art

• 25 •

Ryan drukt op de bel bij het huis van zijn ouders. ''Zij hebben tenminste wel een bel.'' Grap ik naar Ryan en ik steek mijn tong uit. Hij haalt zijn schouders op, wanneer ik iets zie bewegen raak ik weer gestrest.

''Ik ben zenuwachtig.'' Voordat Ryan ook maar iets kan zeggen gaat de deur open en kijk ik naar de charmante vrouw voor me.

''Ryan!'' Ze slaat haar handen voor haar mond en trekt hem direct in een knuffel. Ik glimlach naar hetgeen wat voor mij afspeelt. Wanneer ze klaar is met hem knuffelen trekt ze terug en kijkt mij aan met twinkelende ogen. ''Ellen, en wie ben jij?'' Ze steekt haar hand naar mij uit en ik schud haar hand. Op het moment dat ik wat wil zeggen trekt Ryan zijn mond open.

''Dit is mijn vriendin, Olivia. Ook wel Olijfje genoemd.'' Ik geef hem snel een boze blik voor de bijnaam. Het is namelijk niet de bedoeling dat iemand mij zo gaat noemen.

''Wat geweldig! Kom binnen.'' Ze zwaait de deur helemaal open en een beetje onzeker stap ik het huis binnen. Verwonderd kijk ik om mij heen, het is een groot huis, maar supergezellig ingericht.

''Wat een mooi huis.'' Complimenteer ik Ellen. Ze glimlacht vriendelijk en loopt voor mij en Ryan uit naar de woonkamer. Ryan legt zijn hand op mijn onderrug en loopt met mij mee naar de woonkamer. ''Maarten, kijk eens wie er zijn.'' Roept Ellen enthousiast uit.

''Hé pa, dit is Olivia mijn vriendin.'' Een man kijkt op van zijn krant en kijkt een beetje ongeïnteresseerd naar mij een Ryan.  Ik ben een beetje in twijfel wat ik moet doen, maar besef me dat het netjes is als ik naar hem toe loop. Dus ik loop om de bank heen en steek mijn hand naar hem uit. Hij kijkt even naar mijn hand, maar schudt hem dan uiteindelijk. Op dit moment voel ik mij ongemakkelijk en ik loop dan ook terug naar Ryan. Hij slaat zijn arm beschermend om mij heen.Een man kijkt op van zijn krant en kijkt een beetje ongeïnteresseerd naar mij een Ryan.

''Willen jullie wat drinken?'' Gaat Ellen door alsof er niks is gebeurt. Ik knik en Ryan doet hetzelfde. ''Ik heb net thee gezet, lust je dat?''

''Ja, graag.'' Ellen draait zich om en loopt naar de keuken, terwijl Ryan voor mij uit loopt en gaat zitten op de bank tegenover zijn vader. Een beetje ongemakkelijk ga ik naast Ryan zitten. Een paar minuten is er een doodse stilte. Het enige wat je hoort is Maarten die af en toe zijn krant omslaat. Ik ontwijk oogcontact met Ryan en ben opgelucht wanneer Ellen de kamer binnenloopt met een theepot en -glazen op een dienblad. Ze zet het op tafel neer en vult een theeglas voor mij.

''Dankuwel.'' Zeg ik beleefd. ''Oh meisje, alsjeblieft. Noem me geen u. Ik ben Ellen en luister alleen naar je.''

''Dankjewel.'' Herhaal ik mezelf lachend. Ze knikt goedkeurend en schenkt voor de rest ook thee in. ''Vertel waar hebben we dit bezoek aan te danken Ryan? Je bent hier al zo'n drie maanden niet geweest.'' Vraagt Maarten knorrig, hij legt zijn krant weg en kijkt Ryan afwachtend aan.

''Jullie zijn toch ook niet bij mij geweest?'' Ik por Ryan in zijn zij en hij hersteld zich snel. ''Ik bedoel er is iets gebeurd en dat moest ik nog vertellen.''

''Is het erg?'' Ellen leunt gaat op het puntje van de stoel zitten en kijkt bezorgd naar Ryan. Hij daarentegen haalt zijn schouders op.

''Eergisteren ben ik geraakt door een kogel en gister ben ik opnieuw geopereerd.'' Ellen laat een geschrokken kreetje horen terwijl Maarten woest uit zijn stoel opstaat.

''Verdwijn nu uit dit huis!'' Schreeuwt hij boos. ''Maarten doe normaal en ga zitten.'' Gaat Ellen tegen hem in. ''Dat gezeik ook altijd met die jongen. Hij is neergeschoten Ellen, dringt dat niet tot jou door? Ik weet niet of dat bij jou anders is, maar ik ben nog nooit geraakt, laat staan dat ik een pistool heb gezien.'' Maarten richt zich weer tot Ryan. ''Jij verlaat nu dit huis.'' Ryan staat woest op en snel volg ik hem.

Dit ging heel anders dan verwacht. Nu snap ik waarom Ryan hier niet naartoe wilde gaan en een schuldgevoel overvalt mij, want ik heb hem hier naartoe gesleept. Ellen achtervolgt ons terwijl Ryan woest het huis verlaat pakt ze mij bij mijn pols als ik naar buiten wil stappen. ''Ik kom zo naar de loods van Ryan, maar ik moet Maarten even kalmeren. Geef me vijf minuten.''

''Is goed, dat zou Ryan goed doen.'' Ik glimlach en loop snel naar de auto. Geen idee waarom ik zei dat het Ryan goed zou doen, maar ik kan me niet voorstellen dat Ellen kwaad in de zin heeft.

Wanneer ik in de bijrijdersstoel ga zitten begint Ryan direct te tieren en rijdt weg. ''Die klootzak, hij geeft geen fuck om mij.'' Kwaad slaat hij op zijn stuur en mompelt heel wat scheldwoorden. Wanneer Ryan uitgeraasd is, rijden we zijn straat al weer in en kijk ik naar het uithangbord.

''Je moeder komt zo wel.'' Ryan kijkt met een ruk op. ''Mijn moeder? Zonder mijn vader? Geloof je het zelf.'' Zegt Ryan sarcastisch en hij stapt hij zijn auto die hij met een klap dichtgooit. Zo kwaad als nu heb ik Ryan nog niet gezien. Hij zwaait de houten deur open en loopt woest naar de brandtrap. ''Ze komt echt, Ryan!'' Roep ik hem nog achterna.

''Ik hoef haar niet te zien.'' Hij vervolgd zijn weg naar de woonkamer en gauw loop ik erachteraan. ''Doe niet zo onredelijk. Je vader is volgens mij het probleem, maar je moeder was hartstikke lief en kwam voor je op.'' Ryan schudt zijn hoofd. ''Ze liet me toch weggaan?'''

''Ze komt toch hierheen?'' Kaats ik terug. Ik kan niks meer zeggen, want er wordt op de deur gebonkt. ''Je doet normaal en geeft haar een kans. Het is je moeder en je hebt er maar één.'' Met die woorden loop ik de brandtrap af en open de deur. Voor me zie ik een bezorgde moeder.

''Kom binnen, hij is boven en wil je graag zien.'' Lieg ik, maar ik heb het idee dat ze die woorden nodig heeft. Haar gezicht klaart een beetje op en ze bedankt me vriendelijk waarna ze naar boven loopt. Ik besluit dat ik niet naar boven ga, want ze moeten mét elkaar spreken.

Ik trek een canvas uit de kast die ik nog niet af heb gemaakt en begin met schilderen, want daar ben ik op dit moment aan toe.

•

''Olivia!'' Schreeuwt Ryan vanaf boven. ''Ja!'' Schreeuw ik terug. ''Kom je boven?'' Snel ruim ik de spullen op en check de klok. Ryan en Ellen zijn bijna een uur alleen boven geweest en ik heb Ryan geen één keer horen schreeuwen. Dat moet iets betekenen. Ik loop de trap op en zie Ryan en Ellen op de bank zitten. Een beetje ongemakkelijk sta ik daar. ''Kom zitten. Mijn moeder wil je leren kennen.'' Ryan klopt op de bank en ik neem plaats.

Ik scan de tafel en zie er geen drinken op staan. ''Ryan, heb je nou niet eens wat drinken ingedaan? Jij bent de slechtste gastheer ooit. Wil je wat drinken?'' Vraag ik aan Ellen en ik sta op. ''Graag.'' Lacht ze en Ryans wangen kleuren roze, wat ik nog nooit heb gezien. Cute.

Ik loop naar de keuken en schenk voor ons drieën wat te drinken in. ''Wat een leuk meisje, hier ga je zuinig op zijn Ryan Wolf.'' Hoor ik Ellen fluisteren tegen Ryan, maar het is hard genoeg dat ik het hoor. Mijn wangen kleuren lichtjes roze. Ik haal diep adem en loop met de glazen terug naar de woonkamer. Dankbaar pakt Ellen het glas aan. Vervolgens ga ik weer naast Ryan zitten.

''Vertel hoe hebben jullie elkaar ontmoet?'' Ellen kijkt mij met een twinkeling in haar ogen aan en ik bloos als ik terugdenk aan het moment dat ik langs Wolf Art liep en er een bord hing met daarop het verzoek om hulp. Dat vertel ik dan ook aan haar.

''Wat ontzettend leuk! Eindelijk een vriendinnetje.'' Verbaasd kijk ik naar Ryan, want voor mij had hij met Amber. ''Wat is er?'' Vraagt Ellen, naar aanleiding van mijn blik naar Ryan.

''Voor Olivia had ik ook een soort van relatie, maar die heb ik nooit aan jullie voorgesteld, want ja. Ik weet niet, het was niet echt iets.'' Ik krijg het een beetje warm, want dat betekent dat ik een stuk leuker ben dan Amber. Dat had ik trouwens al weer eerder kunnen vertellen, maar het doet me toch iets.

''Jongen toch. En wat doe je voor opleiding?'' Ik vertel Ellen over mijn plannen en ze is helemaal enthousiast.

Mijn schuldgevoel verdwijnt en ik ben blij dat ik Ryan naar zijn moeder heb gestuurd.

Ik heb dit boek uitgeschreven en ben bezig met een nieuw boek! Helaas heb ik nog geen cover, anders had ik hem al online gegooid... 😭😭