Wolf Art

• 2 •

Ryan heeft mij alles uitgelegd. Over elk schilderij gaf hij wat extra uitleg en de Ipad heeft hij in mijn handen gedrukt. Zoals hij het vertelde moet het allemaal niet zo moeilijk zijn. Toch ben ik een beetje zenuwachtig het gaat hier namelijk niet om schilderijen van 100 euro. "Ik kleed mij even om, kijk maar even rond." Ik knik en met die woorden loopt hij de brandtrap op.

Terwijl Ryan zich omkleedt loop ik nog even door de loods. De schilderijen bekijk ik allemaal nog een keertje. Hoe hij het doet weet ik niet, maar elk schilderij is prachtig. Dat hij dit op zo'n jonge leeftijd al heeft weten te bereiken verbaasd mij. Hij is hooguit 23. Wanneer ik voetstappen van de trap af hoor komen draai ik mij om.

Ryan heeft een donkerblauw pak aan dat echt perfect staat bij zijn donkerbruine haar. "Is het wat Olijfje?" Vraagt Ryan, mijn wangen verschieten van kleur door de bijnaam."Mm volgens mij heet ik nog steeds Olivia, maar staat je goed." Ik schenk hem een glimlach, maar dit is al wel de zoveelste keer dat ik door de grond wil zakken. "Top, heb je nog vragen?" Ik schud mijn hoofd. "Help je even dit schilderij te verplaatsen naar daar?" Hij wijst van het werkstuk verbinding naar een plek aan de muur. "Tuurlijk." Zeg ik nonchalant, maar vanbinnen ga ik dood. Dat ding is 10.000 euro waard. Het is onverstandig om mij dat aan te laten raken.

Toch loop ik achter Ryan aan. Hij pakt de linkerkant en ik de andere kant. "Wacht." Zeg ik snel voordat we het schilderij oppakken. Hij kijkt mij verbaasd aan en ik schop snel mijn zwarte pumps uit. Hij lacht even kort. "Ja, klaar." Samen tillen we het schilderij op naar de plek waar het hangen moet.

Ik glimlach als het hangt. Dat heb ik mooi even gedaan zonder te laten vallen. Het moet bijna in de krant. "Oké, ben je er klaar voor Olijfje?" Ik geef hem een blik, omdat hij mij Olijfje noemt. "Helemaal klaar." Zeg ik zelfverzekerd, maar ik ben zo zenuwachtig als ik weet niet wat. "Dan gooi ik de deur open." Met die woorden loopt Ryan naar de rode houten deur, die hij open gooit. "Komt goed Olijfje." Zegt Ryan als hij -denk ik- mijn nerveuze blik ziet. Ik haal diep adem en knik.

•

Met mijn ogen volg ik Ryan die zich tussen de mensen manoeuvreert en met iedereen een praatje maakt. Ik glimlach kort als we oogcontact maken en draai mij dan om. Op mijn tablet kijk ik naar de verkochte schilderijen. Alles is verkocht behalve de verbinding. Het liefst zou ik het zelf kopen zo mooi vind ik het, maar voordat ik dat geld heb.. De mensen die hier rondlopen zijn ook allemaal chique gekleed. In pak of een gave jurk. Het lijkt wel een gala.

"Ik zou graag de verbinding willen kopen." De vrouw voor me kijkt mij vriendelijk aan. Ik knik verbaasd, want dit is natuurlijk het laatste schilderij. Samen met haar loop ik naar het schilderij toe. "Goede keus, hij is prachtig." Ik schenk haar een warme glimlach.

Als alle gegevens genoteerd zijn plak ik een rode sticker op de titel. Ik werp een vluchtige blik naar Ryan die met een glimlach naar mij kijkt en blij knikt. Daarna gaat hij verder met de gesprekken. Het verbaast mij dat hij met iedereen kan praten en lachen. Het lijkt alsof hij het iedere dag doet.

•

"Bedankt! Fijne avond." De laatste mensen vertrekken en Ryan doet de houten deur dicht. "Olijfje, je bent een natuurtalent." Verbaasd trek ik een wenkbrauw omhoog als Ryan op mij af komt lopen. "Wat bedoel je?" Ryan legt zijn handen op mijn schouders. "Je hebt alle schilderijen verkocht! Zelfs verbinding! Hoe dan? Mijn ex verkocht er drie op een avond. Jij hebt ze allemaal verkocht!" Ik lach kort door zijn enthousiasme.

"Ik denk dat je dat toch echt aan jezelf te danken hebt. Jij hebt ze gemaakt." Hij schudt zijn hoofd. "Bedankt Olijfje."

"Graag gedaan, maar ik moet echt naar huis." Ik werp een blik op de grote klok aan de muur, kwart over twaalf.

"Nee, drink nog een drankje om dit succes te vieren!" Ryan kijkt mij smekend aan. Toch schud ik mijn hoofd. "Nee sorry, ik moet nog lopend naar huis."

"Je bent gek. Ik breng je met de auto." Ryan pakt mijn pols en trekt mij mee de brandtrap op. Ik gok dat ik niet echt een keuze heb. Hij duwt mij zachtjes op de sofa en loopt zelf naar zijn –denk ik- drankvoorraad. "Wijntje?" Ik knik en hij tovert een wijnfles tevoorschijn. Ik stuur snel een WhatsApp naar mijn ouders met daarin de informatie dat ik thuis word gebracht. Daarna leg ik mijn telefoon snel weg. Ryan komt terug met twee wijnglazen gevuld met rode wijn. "Hier Olijfje. Op óns succes." Hij legt de nadruk op ons en overhandigt mij het glas waarna we proosten. "Wat heb ik een geluk dat jij op die deur hebt geklopt." Ik geef hem een duwtje tegen zijn schouder.

"Stop eens met dat overdrijven." Lach ik en hij lacht ook. Ryan haalt zijn schouders op. "Wees blij dat ik laat merken dat ik je dankbaar ben." Daar moet ik hem gelijk in geven. We worden opgeschrikt door luid gebonk op de deur dat blijft aanhouden. Ryans gezicht gaat van vrolijk naar geïrriteerd. Op zijn voorhoofd wordt plaatsgemaakt voor een diepe fronsrimpel. "Wat is dit nou weer voor gezeik?" Met een klap zet Ryan zijn wijnglas op tafel en rent de brandtrap af. Het gebonk stopt en opeens hoor ik een vrouwenstem schreeuwen.

"Je bent een klootzak, Wolf! Een klootzak. Emily zei dat je mij al had ingeruild voor een of andere slet?" Ik ben mijn nieuwsgierigheid net te baas, want ik blijf rustig zitten. "Waar heb je het over Amber? Ik heb jou helemaal niet ingeruild." De stem van Ryan blijft laag en rustig. "Emily zei dat hier een of andere slet de schilderijen stond te verkopen. Waar is ze?" Tiert de meidenstem van waarschijnlijk Amber."

"Doe normaal Amber, ga naar huis." De stem van Ryan klinkt al bozer en dan rennen er voetstappen naar boven. Ik kijk recht in de ogen van –waarschijnlijk- Amber. "Amber! Kom naar beneden!" Klinkt de stem van Ryan die omhoog komt.

"Jij trut, jij denkt dat je zomaar mijn plaats kan innemen?" Ze komt dreigend op mij aflopen, maar ik houd maar wijselijk mijn mond. "Ik vroeg je wat." Ze pakt het wijnglas van Ryan op. "Amber doe eens fucking normaal en ga weg." En op dat moment gooit ze de rode wijn over mij heen. Ik slaak een gil. "Doe eens normaal." Schreeuw ik. "Amber!" Schreeuwt Ryan. Hij pakt haar bij haar arm en trekt haar van de trap af. Met tranen in mijn ogen sta ik op van de bank. Ik zit van top tot teen onder de rode wijn net zoals de bank. "Als jij je ooit nog eens hier durft te vertonen!" Hoor ik Ryan schreeuwen en vervolgens gaat de deur met een knal dicht.

Ryan rent de brandtrap op en zijn handen grijpen in zijn haren als hij mij ziet staan. "Sorry, Olijfje, sorry, ik had haar tegen moeten houden, sorry. Ik wist niet-." "Het geeft niet." Stop ik hem. "Ik uhm, sorry, uhm je mag douchen. Je hebt immers je eigen kleren mee! Ik uh, de badkamer is hier. Handdoeken ga ik voor je pakken loop maar vast naar de badkamer." Zonder nog iets te zeggen loop ik een beetje verslagen naar de badkamer.

Er gaat een minuutje overheen of Ryan komt binnengelopen met twee handdoeken en ondergoed. "Uhm dit is van Amber, geen idee of je het past, maar beter dan niks toch." Ik knik dankbaar. "Thanks Ryan." Hij glimlacht ongemakkelijk en vlucht de badkamer uit. De jurk gooi ik in een hoek van de badkamer samen met mijn –nu- rode, eerst witte bh en slip. De schoenen zet ik netjes naast elkaar. Dan draai ik de kraan open en wacht tot het water warm is.

Waar ben ik beland?