Wolf Art

• 20 •

• Hihi bovenstaande nummer komt voor in het hoofdstuk. I love it en ik kan het helemaal meezingen. Hoop dat jullie de film kennen (moet bijna wel) en dat jullie daarom het stukje snappen en dat het leuk is. Dit is een beetje een vaag verhaal, lees maar gewoon en laat me weten wat jullie ervan vinden. •

Gister was Julian bij ons aan de deur en ik ben vandaag extreem onrustig. Van de kleinste geluidjes schrik ik en ik heb het idee dat Kick of Julian elk moment voor de deur kan staan. Gister hebben Ryan en ik elkaar met rust gelaten, want ik moest alles even laten bezinken. Hij heeft immers wel gelogen over iets belangrijks.

Op dit moment zitten Ryan en ik beiden in het atelier. Hij is druk bezig met een schilderij en ik ook. Op mijn doek is weer een silhouet te zien. Silhouetten worden denk ik mijn 'merk'. Het maken van silhouetten vind ik erg leuk en Ryan zegt dat het goed bij mij past. Ryan krijgt een melding op zijn telefoon en vervolgens staat hij op.

''Sorry Olijfje, maar ik moet weg om euh.'' ''Drugs?'' Maak ik zijn zin af. Hij knikt spijtig en komt naar me toe gelopen. ''Het spijt me, maar volgende week zijn we ervan af. Ik breng het nu weg en kom snel terug. Voor niemand opendoen. Mijn telefoon is opgeladen dus bellen als er iets en als ik terug ben kunnen we in de stad lunchen.'' Hij geeft me een kus op mijn lippen en ik besluit om er verder niks over te zeggen. Geen zin in een onnodige discussie.

Wanneer ik alleen ben ga ik verder met mijn schilderij. Mijn gedachten dwalen wel telkens af naar Ryan, ik ben bang dat hem wat overkomt of dat hij misschien opgepakt wordt. Ik leg mijn kwast neer en loop naar de radio die ik op vol volume aanzet.

Adele met Rolling in the deep klinkt door de speakers en ik zing luid mee. Al mijn zorgen verdwijnen en ik pak mijn kwast weer op. Zingend ga ik verder met het schilderij.

Na Adele komt Whitney Houston met I will always love you. De uithaal zing ik gewoon mee alsof ik een perfecte zangeres ben, maar ik weet dat als iemand dit hoort hij of zij direct gehoorbeschadiging zou hebben. Ik lach om mijn eigen gedachtes en kijk naar het schilderij dat af is.

Het is een zwart silhouet van Ryan met allemaal kleine sterretjes erin. Persoonlijk vind ik het best schattig en ben er ook trots op. Ik laat het doek op de ezel staan en sta op. Op dit moment leef ik in een bubbel ofzo, want al mijn zorgen zijn verdwenen en ik loop dansend door het atelier terwijl ik een liedje van Ed Sheeran mee zing.

De tijd vliegt voorbij en we zijn denk ik al tien nummers verder als Mamma Mia van Abba afspeelt. ''Yes, I've been brokenhearted. Blue since the day we parted. Why, why did I ever let you go''

''Ik wist niet dat mijn vriendinnetje zo goed kon zingen.'' Met een ruk draai ik me om en daar staat Ryan grijnzend tegen de muur aangeleund. Mijn hoofd wordt zo rood als een tomaat en het liefst verdwijn ik nu. ''Oh mijn god, hoe lang sta je daar al?''

''Lang genoeg om te horen en zien dat jij kan dansen, over het zingen moeten we het nog even hebben.'' De grijns op Ryans gezicht is niet te missen en ik schaam mij met de seconde meer.

''Jeetje, dat had jij niet moeten zien.'' Het liedje van Abba is afgelopen en de begintonen van You're the one that I want klinken door het atelier. Mijn ogen vergroten. ''Oh, dit lied is geweldig!'' Ryan glimlacht en loopt naar me toe en begint mee te zingen.

''I got chills, they're multiplying. And I'm losing control. Cause the power you're supplying.
It's electrifying!'' Verbaasd kijk ik naar Ryan, want in tegenstelling tot mij kan hij wel zingen.

''Je kan zingen.'' Spreek ik dan ook vol verbazing uit. ''Nu jij Sandy, kom op.'' Ik glimlach en wacht tot het stukje van Sandy komt.

''You better shape up, cause I need a man. And my heart is set on you. You better shape up, you better understand. To my heart, I must be true.'' Ryan pakt mijn handen vast en samen bewegen we op de muziek. Een grote glimlach is op mijn gezicht te zien.

''Nothing left, nothing left for me to do'' Maakt Ryan de zin af. Samen dansen en zingen we het hele lied af.

''Waarom heb jij niet gezegd dat je kon zingen.'' Ik laat Ryans handen los en zet mijn handen in mijn zijn. Ik probeer nep boos te kijken, maar het lukt niet echt en Ryan begint te lachen.

''Groen Olijfje van me, je moet nog iets doen aan je boze blik.'' Hij plaatst een kus op mijn lippen en loopt richting de brandtrap. ''Hé, negeer mij niet.'' Roep ik terwijl ik achter hem aan loop.

''Ken je mij niet van tv? Ik was hartstikke bekend! Ik heb met Kinderen voor Kinderen meegedaan toen ik twaalf was.'' Ryan kijkt mij serieus aan en mijn mond valt open van verbazing. ''Niet waar.'' Adem ik uit.

''Nee, klopt dat zou ik nooit doen.'' Ryan lacht en ik lach mee. ''Je bent echt flauw.'' Ik duw hem op de bank en plof naast hem neer. ''Moet je er wat zout bij doen.'' Ik rol met mijn ogen, ik moet daar nog steeds mee stoppen, want het wordt irritant. ''Waar komt deze humor ineens vandaan?'' Ik kijk Ryan onderzoekend aan en het enige wat Ryan doet is grijnzen.

''Vind je mijn humor niet leuk?'' Ryan doet alsof hij diep beledigd is en legt zijn hand op zijn borst. Verbaasd kijk ik naar hem. Hij doet best raar op dit moment. ''Nee, je doet raar.'' Ik knijp mijn ogen samen, maar Ryans gedrag blijft hetzelfde.

''Ik ben gewoon blij. Toen ik zei tegen Ties dat ik geen drugs meer ging verkopen heeft hij bijna alles opgekocht. De drugs die ik over had heb ik weggegooid en dat geld wat ik dus mis leg ik zelf bij. Ik ben er vanaf.'' De grijns heeft plaatsgemaakt voor een grote glimlach en ook op mijn gezicht verschijnt een glimlach.

''Dat is geweldig.'' Uit enthousiasme druk ik mijn lippen op de zijne. Hij beantwoordt mijn kus meteen en ik laat mijn handen op zijn borst rusten. Ryan duwt mij zachtjes naar achter op de bank terwijl me nog middenin de kus zitten. Hij pakt mijn handen en pint ze boven mijn hoofd. Mijn lippen krullen omhoog, want dit deed Kick ook bij mij, maar nu schrik ik er niet van. Ik voel me veilig bij Ryan en ik weet dat hij het beste met me voor heeft.

Ryan trekt langzaam terug en ik kijk glimlachend naar de jongen die boven mij hangt. ''Ik vertrouw je.'' De woorden verlaten soepel mijn mond en Ryan drukt direct zijn lippen weer op de mijne. Mijn hele lichaam tintelt en ik wil dat dit gevoel nooit weggaat. Fuck, wat ben ik verliefd op deze jongen. Wanneer Ryan opnieuw terugtrekt kijkt hij met zijn groene kijkers in mijn ogen.

''Ik ben zo verliefd op je, ik laat je nooit meer gaan.'' Ik voel dat mijn wangen rood worden door zijn lieve woorden. ''Ik hou van je Olivia Myra Groen.'' Dit is de eerste keer dat hij de magische vier woorden uitspreekt en ik dacht dat ik gelukkig was, maar die woorden maken mij nog gelukkiger.

''Ik hou ook van jou Ryan Wolf.'' Zijn ogen laten mijn ogen los en gaan naar mijn lippen. Voor de zoveelste keer vandaag raken zijn lippen de mijne. Helaas wordt ons moment verstoord door gebonk op de deur. Ryan haalt zijn lippen van me af en zucht. ''Verdomme.'' Mompelt hij en laat mijn polsen los. ''Heb je die bel al geïnstalleerd.'' Ryan geeft me een glimlach en uit automatisme rol ik met mijn ogen. ''Doe nou maar open.'' Ryan klimt behendig van me af en rent de brandtrap af.

Ik glimlach als ik terugdenk aan net. Deze jongen maakt me gek en ik kan niet meer zonder hem. Ik hoor dat Ryan de deur van het slot haalt en vervolgens hoor ik een knal en een schreeuw. Die schreeuw kwam van Ryan en die knal klonk als een schot. Mijn hartslag gaat omhoog en ik spring van de bank af. Zonder erbij na te denken ren ik de brandtrap af en daar ligt Ryan op de grond in het bloed. In de deuropening staat niemand.

''Ryan!'' Verlaat mijn mond en de tranen beginnen te stromen.

Dit hoofdstuk is zo, zo, zo een rollercoaster. Het gaat van wantrouwen, naar enthousiasme, naar flauwe humor, naar 100% liefde en naar verdriet. En dat in 1400 woorden.. Applausje voor mezelf hahah