Bir şeyleri yoluna koymak adına gayrete gelmem gerektiğinde "bana biraz zaman ver" diye kendince ertelemek istiyor nefsim. Sonra kulağımda Bediüzzaman'ın sesi yankılanıyor, ürperiyorum: "Zamanın geçti! Kabirden başka mekanın var mı?"
Belki bundan bir asır sonra şu an hayatta olan kimse kalmayacak dünya yüzünde. Bu kısa ömür ağacının başındaki tek meyve, insanın kendi cenazesi.
Sersem nefis.. dem bu dem değil midir? "Fırsat eldeyken sarmadım yâri, âh beni dövmeli, öldürmeli değil mi?" der babam bazen.
Öyle işte...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gülce
Literatura FemininaBir genç kız kara sevdaya tutulursa kalemi 21. parmağı olur. Gel gör ki bu defa bir sevda, öyle nefse yâr olacak kadar basit değildir. Nefse düşman, zamana rakip, ömre bedel, ölüme gülerek yaşamak; öyle basit değildir... "Saniyeler gözlerimde birer...
