She is Death

SID 14

3 weeks later...

Tatlong linggo at tapos na ang pagstay ko rito kay Mr.Fredo at uuwi na ngayon pero ang alam ko lang gawin ay agad na tumungo ng bahay at wala ng gawin pang iba.

Nahihirapan din naman kasi ako kung ano ang gagawin ko eh. Hinanda ko na ang mga gamit ko at kahapon lang ako nakatake ng exam for acceleration.

"Handa ka na ba?"tanong ni Mr.Fredo."Ano ba dapat ang hindi ko paghandaan?"tanong ko rito."Ewan ko.Wala akong alam."sagot nito."Kung kakayanin ko?Ewan rin.Pero kakayanin ko."sagot ko at tumalikod."Ihahatid na ba kita?"tanong nito ulit. Tumango na lang ako bilang sagot. Natapos ko na ang lahat at lumabas na saka hinintay si Mr.Fredo sa parking lot.

Mga ilang minuto at agad na ring dumating si Mr.Fredo."Tara na."sabi niya at nilagay ko sa backseat ang mga gamit ko. Saka doon sa shotgun umupo.

"Not in the mood?"tanong nito sa akin.Tiningnan ko lang siya."Always not in the mood nga pala."sabi nito.
Tahimik kong pinagmamasdan ang mga building na nadadaanan namin. "Play lang ako ng music ha?"sabi nito at agad na nagplay ng music.
Playing:Die Trying by MICHL

"I'll die trying" rinig ko sa kanta,what if I don't want to die and just live trying to get everything over?I know deep inside I'm not the old me,I'm the new me,stronger than ever,merciless,fearless,I'm a lion who's finally out of the cage.

I'm free yet I feel that I'm still stuck in that island,wondering,daring,killing,losing and all I got is the shadow of me.

Not even the half or the whole,just the shadow and it's kinda odd that I still feel this maybe I did lost myself and I don't know how to find it anymore,I got nothing but to accept this fate.

"Okay ka lang ba?"tanong ni Mr.Fredo sa akin."Everything is so futile and cryptic,I guess."sagot ko at tinuon ulit ang pansin sa daan."It is.But it is you who can decide what kind of fate do you want."sabi niya napatingin ako sa kanya.What does he know about fate?Wala.It is already written,and no one can change it.

"Listen to the song. Ang meaningful ng lyrics."sabi niya sa akin. Hindi ko siya pinansin at pinakinggan ang music ulit.

Hanggang sa matapos ito at sundan ulit ng isa pa.
Playing:Never Enough by Loren Allred

Bakit parang pinapatamaan ako ng bawat kanta na toh?Never Enough

O baka ako lang talaga?Mga ilang oras na rin at nakita ko na ang bahay namin."Dito lang."sabi ko."Ha malayo pa ng kaunti sa bahay mo auh?"nagtatakang tanong nito sa akin."Dito lang,gusto kong maglakad."sabi ko at agad niyang hininto ang sasakayan at agad akong bumaba saka kinuha ang mga gamit ko sa backseat."Salamat.Ingat."sabi ko sa kanya at agad na umalis naglakad lang ako patungong bahay.

Malapit na ako,habang palapit ay mas lalong tumitibok ang puso ko,malapit na ko.Handa na nga ba ako?

Nakarating na nga ako sa harapan ng bahay namin,tumayo lang ako ng ilang sandali dun at tiningnan ito ng mabuti."May nagbago ba?"tanong ko sa sarili ko.Nagdoor bell na ako."Sandali lang!Eto na."rinig kong sigaw ni Ate Emerald.Agad nitong binuksan ang gate."Ano yun-'"?naputol na sabi
niya at gulat niya akong tiningnan."Z-Zexien?I-Ikaw ba yan?"tanong niya at agad akong tumango niyakap niya ako at umiiyak siya sa akin."Dali pasok na tayo."sabi nito at hinila ako,pagkapasok ko nang bahay tumungo agad kami ng dining room at pagkapasok ko dun ay agad silang tumingin sa akin,at agad nagsitakbuhan at niyakap ako.

Gusto kong ngumiti pero hindi ko magawa ang bigat ng damdamin ko ay hindi ko man lang maalis pilitin ko man na alisin to,o pilitin kong maging normal alam ko pa rin sa sarili kong hindi na normal ang buhay ko.

Gusto kong maging inosente muli,pero hindi ko na iyon maibabalik dahil eto na ako eh.

Ganito na ako."Zex,nasaan ka ba nanggaling?"naiiyak na sabi ni Mama."Okay lang ako."sagot ko naman."Madami pa kaming gustong itanong sayo anak pero mukhang hindi ka pa handang sagutin iyon."sabi ni Papa.

Tumahimik lang ako,pumasok na ako sa kwarto ko at nagpahinga.

Marami silang tanong sa akin kahit ako marami ding tanong sa sarili ko.

Ni isa dun wala pa akong may na isagot paano pa kaya ang kanilang mga katanungan?

"Nagpapasalamat ako sa diyos at nakabalik ka na anak."bungad na sabi ni Mama ng pumasok sya sa kwarto ko."Magpapahinga lang muna ako."sagot ko,agad din syang tumango at saka lumabas ng kwarto.Pagkalabas niya ay agad akong tumayo at nilock ang pintuan.

Ano ang sasabihin ko?Pagtinanong nila ako kung anong nangyari sa akin sa loob ng 2 taon?Sasabihin ko ba nakipaglaban ako sa kamatayan,hanggang sa naging kamatayan rin ako?

Marami akong bagay na dapat ililihim sa kanila,mga sekretong ako lang makakaalam.

At hangga't maari,ayaw ko ng madamay sila sa paparating na mga pagsubok sa buhay ko.Kung ano man yun,magiging mahanda ako.

Humiga ako sa kama,at hinding namalayan na nakatulog na ako.

Tyler's Pov

Buong magdamag akong paikot-ikot dito sa kwarto dahil,kanina pumunta dito si Ate Emerald at sinabing nakabalik na si Zexien,Oo,masaya ako pero nadismaya ako ng sinabi niyang,parang wala ito sa sarili. Ang cold niya raw,parang wala lang nangyari sa kanya,Umiyak pa nga si Ate Emerald sa harapan ko.

Gusto kong kausapin si Ze pero natatakot baka hindi ko makayanan ang pagbabago na meron sya.

Kaya kanina pa ako dito nag-iisip kung paani sya kakausapin,pero wala akong maisip.

"F*ck!Paano nga ba?!Sh*t."inis na sabi ko,pero sino ba ang ginagago ko,I need to talk to her,I want an answer to every questions na matagal ko ng kinimkim.

Agad akong lumabas ng kwarto at kinuha ang baseball cap ko saka lumabas na ng bahay.

Nagdoorbell muna ako."Eto na,sino yan?"narinig kong sigaw ni Tita Mary."Si Tyler po ito,Tita."sagot ko agad namang binuksan ni Tita Mary ang gate."Tyler pasok ka dali,nandito na sya Tyler!"masayang bungad ni Tita sa akin napangiti rin naman ako.Pero biglang bumago ang ekspresyon sa mukha niya."Pero namamaguhan ako sa kanya.I guess you should try to talk to her.Andun sya sa kwarto niya,iho."sabi nito.Agad aking tumango at nagpaalam na pupuntahan ko sya dun sa kwarto niya.