When You're Gone

Seventeen

YUJIN

Maybe I'm just a kid in love
Maybe I'm just a kid in love
Oh, baby
If this is what it's like falling in love
Then I don't ever wanna grow up

Pagmamahal.

Sabi nila, masarap daw magmahal. It's true, but we all know na kapag nagmamahal ka, dapat ready ka ring masaktan.

Ilang beses na nga ba akong nagmahal at nabigo?

Isa.

Dalawa.

Tatlo.

I've learned a lot of things from my past relationships, funny how time flies so fast. Parang dati lang, umiiyak pa ako dahil naghiwalay kami ng ex(es) ko, but thanks to them, because of what happened in the past, it made me better and stronger.

Ngayon, there's a man who's willing to risk everything for me, I know he's worth it. But still, I'm scared, I don't know if we'll last.

"Edi kung hindi magiging kayo, edi hindi. At least you were happy by the time you and him were together naman di'ba?" Sabi ni Yura. Isa siya sa mga botong-boto kay Jimin para sa akin.

"Thank you for helping me sissy." I sincerely said.

"Wala 'yun sus. Alam mo namang mahal kita as ate and you're my family, that's why I'm always willing to help, whatever it may take." Kaagad kaming nagyakap.

"Siya nga pala, mauna na ako sa klase ate. Ang hirap maging sophomore." Dali-dali siyang lumabas sa dorm namin ni Minah at pumasok na sa klase niya.

I'm really glad na sila ang naging pamilya ko, we're not perfect, at least we always got each other's back.

May kumatok sa pinto kaya kahit tinatamad ay bumangon ako't sumilip sa peephole. I'm shocked kung sino ang nakita ko kaya't hindi ko kaagad nabuksan ang pinto. Patuloy pa rin siya sa pagkatok na para bang sigurado siyang may tao dito sa loob.

Anong ginagawa niya dito? He wasn't supposed to be here.

Kahit kinakabahan, binuksan ko ang pinto, ngunit nakakabit pa rin ang chains.

"I want us to talk."

***

Lutang pa rin ako hanggang ngayon. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Matuwa dahil nagkausap na kami sa wakas? Manghinayang dahil maaaring ito na ang huli naming pag-uusap?

Hindi ko alam sa totoo lang.

"Wifey?"

Gulat akong tumingin sa tumawag sa akin, it was Jimin. Of course, sino pa ba ang tatawag sa akin ng 'wifey'?

"N-nandito ka rin pala." Sambit ko.

"Kakarating ko lang, kakatapos lang ng work ko eh, I was about to go to your dorm when I saw you here."

"Oh." Hindi ka naman na dapat nag-abala pa.

"Ano palang ginagawa mo dito wifey?"

"Isn't it obvious?" I asked while sipping a coffee.

"A-ah, order lang ako." He said then tumayo na siya at pumunta sa counter.

Hindi pa rin mawala sa isip ko ang pinag-usapan naming dalawa kanina. Tanggap ko namang tapos na kami, pero bakit parang ang bigat bigla ng puso ko? Talaga nga bang tanggap ko na ang kapalaran namin o umaasa pa rin ako?