Siedem Dróg (mitologia słowiańska)

Kostroma

~~Slavica Deos~~ 

Kostroma (kolejny słowiański obojniak) to córka Świętowita i Białobogi. Bogini Ziemi i Zimy oraz Nocy i Nicości. Włada czasem, kształtem, kierunkami i przestrzenią. Jest też boginią wód i pierwotnej czystej kobiecości. Jej panowanie jest krótkie i obejmuje tylko dziesięć dni na początku lata. 

Wtedy też obchodzono uroczystości ku czci tej bogini, która symbolizowała też pełnię wiosny i płodność. Tak, z nią ta sama sprawa jak z Marzanną. A jak wyglądały te obrzędy na jej cześć? Młodą kobietę (udającą Kostromę) ubraną w białą szatę i trzymającą w ręku dębową gałązkę, lub wieniec, oprowadzano w okolicy w tanecznym korowodzie. 

Czasami był to chłopiec przebrany za młodą mężatkę. Innym zwyczajem było palenie lub topienie słomianej kukły Kostromy (znowu podobnie jak z Marzanną). Słowianie wierzyli, że rytualne grzebanie i oprowadzanie bóstw daje ziemi wieczną płodność. Czyli z łopatami na bogów by ich zakopać, bo będzie wtedy urodzaj? W sumie to nawet dobry pomysł. Teraz przedstawimy wam pewną legendę.

Czytajcie uważnie. O tuż w legendzie Dziwień i Kostroma są rodzeństwem. Zmieniają się też ich rodzice, ponieważ napisane jest, że urodzili się jednego dnia, w letnie przesilenie z ich ojca Simargla. W prezencie urodzinowym Perun dał im Kwiat Paproci. 

Potem Białoboga podarowała ten prezent ludziom. Kupała i Kostroma zostali rozdzieleni jako dzieci i gdy się spotkali po latach zakochali się w sobie i pobrali. Nie poznali się i nie wiedzieli, że są bratem i siostrą. Kiedy się dowiedzieli o tej strasznej prawdzie, popełnili razem samobójstwo rzucając się do wody. Woda miała obmyć ich grzechy. W innej wersji Kupała rzucił się w ogień.