Eylemden:
Gözlerimi açtığımda normal bir odada, yatakta yatıyordum. Gözlerimi etrafa gezdirdiğimde evde olmadığımı anlamıştım. Yavaşca başımın ağrısı ile doğrulurkenen kapının açılması bir oldu. İçeri tanımadığım Adamlar girmiş ve yemek getirmişlerdi.
Eylem: Kimsiniz siz? Ne işim var benim burda?
X: Çok konuşma, merak etme sana birşey yapmayacağız ama biraz misafirimiz olacaksın
Eylem: Kimin adamlarısınız ?
X: Sana çok konuşma dedik. Yemeğini ye ve sus bekle.
Kapıdan çıktıktan sonra kilit sesini duyup kafamı yemeğe çevirdim. Gözlerimi devirerek geri yatağa oturduğumda işlerin hiç iyi biyere gitmediğini anlamıştım. Aklıma gelen düşüncelerle gözlerim dolunca güçlü durmak istercesine içime akıttım göz yaşlarımı. Burdan kurtulmanın yolunu ararkenen bir yandan da Fethinin beni bulacağı umuduyla rahatlamıştım.
1 hafta sonra...
Fethiden:
Fethi: Defne biliyorum anneni özledin buyüzden sabah akşam o minnik gözlerinden yaşlar süzülüyor ama bulacağız merak etme...
Kızım yine huysuzlanarak beşiğinde yatarkenen bende yanına yaklaşıp yavaşca kucağıma aldım. Eylemden tam bir haftadır ne haber nede bir iz alabiliyorduk. Tek umudumuz Ateşdi. Aldığı haberden sonra bir terör örgütüne sızmış iz arıyordu. Defnede oldukca durumdan şikayetci birşekilde ağlayıp duruyordu. Dışardan bakılınca çokca sakin duruyordum fakat içim alev alev yanıyordu. Endişe etmeyim diyordum ama neden kaçırıldığı bile belli değildi. Konuşturmak için işkence mi ediyorlardı yoksa sadece takas yapmak için mi kullanıyorlardı hiç birşey bilmiyorduk. Sakince kızımı göğsüme yatırdım sırada gözlerimi kapatıp Eylem gibi kokan kızımı koklamaya başladım.
Eylem;
Günlerdir bana iyi bakıyorlardı ve bir herifi beklediğimizi söylemişleri. Beni neden tutuklarını hala anlamazkenen tek anladığım şey, istihbaratcı olmadığımı düşünmeleridi. Kapıdan gelen seslerle birisinin beni almaya geldiğini anlayınca toparlanıp girem kişiye baktım. Adamın yüzünde maskeden başka birşey yoktu.
X: İyi günler hanımefendi. Umarım ki otelimizde sizi iyi ağırlamışlardır. Aksi taktirde şikayetlerini bana söylemeniz yeterli.
Kaşlarımı çararak ne saçmaladığına baktığımda keyifli bir kıkırtı döküldü dudaklarından
X: Gelelim sana, seni biraz araştırdık Fransız bir gazeteciymişsin
Dedikleriyle içimden bir kahkaha atarkenen ne kadar güzel araştırmışsın diye içten içe alay ediyordum
X: Ben bir terör lideriyim ve aldığım bilgilere göre birkere daha Çolakla repörtaj yapmışsın. E bende dedim ki, benim neyim eksik. Seni bulmak biraz zaman aldı ama sonunda buluştuk güzelim.
Eylem: Bana normal insanlar gibi telefon açabilirdiniz böyle kaçırmak size zahmet olmuştur. Ben çolak beylede zaten öyle görüşmüştüm.
X: Aaa sen bu Repörtajı kabul mi ediyorsun?
Eylem: Neden etmeyim? Bomba bir haber olucak bu benim işime gelir. Zaten türkiye vatandaşı da değilim yani bu topraklar pek umrumda değil. Böylede hazırlıksız yakalandım hay allah.
X: Bukadar kolay olacağını tahmin etmemiştim. Neye ihtiyacın var biz ayarlayalım birşeyler
Eylem: Öncelikle bir kamera ve bilgisayar lazım ordan canlı bağlantı yapacağız. Üstlerimle görüşmem gerekiyor onlar sayesinde canlı yayını türkiyeye aktarıcağız
Detaylı birşekilde isteklerimi söylerkenen karşımda duran adam hiç şüphe duymadan malzemeleri getirtti. Tüm terör liderleri bukadar aptal mı olması gerekiyor? Verdikleri bilgisayardan özel bir kod yollamıştım istihbarata. Bu şekilde bu canlı yayın olmadan hem beni hemde bu gerizekalı adamı alıcaklardı. Hazırlıkları tamamladığım sırada kodlarında yerine ulaştığı bildirimini aldığımda canlı yayın yapılacak bölüme geçtik. Maskeli adam maskesile birlikte karşıma durduğu an Maskesini indirdi.
X: Yüzüme çok fokus etmenizi istemiyorum
Eylem: Peki istediğiniz gibi olsun siz sohbete başladığınız sırada bizimde arkada plandan resimler geçiçek.
X: İyi düşünülmüş. Hazırım ben
Eylem: Ozaman kameranın arkasında duran beyfendi start a basın üç saniye sonra canlı yayındayız.
?: 3...2...1...kayıt
Eylem: İyi günler sayın seyciler bugün terör tüm dünyada konusu hakkında bir başkanla birlikteyiz. Kendisi bize bıraz hayatından ve planlarından bahsedecek.
Bu canlı yayın tüm türkiyeye bağlı değildi. Sadece istihbarat merkezi yayını görüyordu. Buyüzden rahat birşekilde kelimeler seçebiliyordum.
X: Ben orta doğu kampında başkanım. Yıllardır adaletli birşekilde hayatımızı sürdürüyoruz. Gençlere eğitim şansı sunuyoruz. Kadınlar hakkını koruyoruz. Bizim adımız herzaman kötüye çıkıyor fakat biz kötü değiliz. Kötüden de kötüyüz.
Kaşlarım çatılırkenen karşımda ki adam alayla gülümsedi.
X: Sayın İstihbaratcı hanım, kendinizi çok zeki sanıyorsunuz heralde ama biz sökmezler. Çünkü ben Derman dertlerinize dermaan. Bu yayın askeriyede yayınlandığını biliyorum el sallayalım ozaman.
Gözlerim büyüyerek baktığımda karşımda ki adam istifini bozmadan oturuyordu. Ne yani herşeyi anladıysa onları buraya çağırdığımı biliyordu rahat olma sebebi neydi?
Eylem: Senin gibi pisliklere kim inanır ki? Gerçekten kendinizi zeki sanıyorsunuz ama hayat öyle istediğin gibi olmuyor. Siz kurmak istediğiniz ülkeyi başka bir ülkenin topraklarında kuramazsınız. Masum insanlara katlıyam yaparak devam edemezsiniz. Siz bizim gibi onurunuzla şerefinizle savaşamazsınız.
Derman: Boşuna nefesini tüketiyorsun. Senden bu hamle geldiğini bildiğim için bir hamle daha yaptım
Birden ayağa kalkıp beni sürüklemeye başladı. Debelensem de güçlü olduğu için hiçbirşey yapamamıştım. Beni sürükleyerek bir camın önüne getirdiğinde gördüklerime inanamayarak gözümden yaşlar süzülmesine izin vermiştim. Nasıl bir insandı bu diye etrafa bakınırkenen canımdan can gittiğini gördüm.
-Bölüm Sonu-
İyi günler hepinize!
Öncelikle 100 bin okunma sayısına teşekkür etmek istiyorum. Gerçekten mükemmelsiniz. Üzülerek belirtmem gerekiyor ki birkaç bölüm sonra final yapacağım. Aslında işlemek istediğim bir çok konu var ama uzadıkca uzuyor buyüzden en iyisi tadında bırakmak. Zaten bundan direk sonra yeni bir kurgu paylaşıcam. Aylar önce yazmaya başladığım hikayenin ilk tanıtım bölümünü bununla birlikte paylaştım. Bir göz atarsanız sevinirim. Mutlulukla kalın. Ayrıca sizce final mutlu sonlu mu yoksa mutsuz sonlu mu olur?
