Sürpriz Yumurta

Gençken Yapılacaklar Listesi

  Hangi insan hayallerini kurduğu tatilin ne zaman olduğunu unutup bunun üstüne bavulunu önceden hazırlamaz ki?

Bu kişi ben oluyorum.

Ben, İlkem Fırıldak. Dalga geçilesi bir soyada, cadı kız kardeşlere, enteresan bir arkadaşa ve rahatsız edici bir sülaleye sahibim.

Önümde içi bomboş bir bavul, karşımda bakıştığım gardırop ve yanımda ne kadar sıkıldığı hakkında zırvalayan aptal arkadaşımla birlikte saat sabah 5'i gösterirken ayaktayız. Sabahın köründe yatağımızda olmamamızın sebebi ise benim günleri şaşırmam ve ailemin bavulumu hazırlamam için beni uyarmaması. Hadi ama! Ne zaman büyümeye karar versem eve yeni bir bebek geldi. Dolayısıyla ben de kendimi gayet mantıklı bir şekilde küçük hissettim. Annem kardeşlerime mama verirken orada o mamayı yemek için ben de vardım. Gece yatarken biberonla süt içmeyi 13 yaşımda bıraktım ben. Nasıl sorumluluk sahibi bir insan olabilirim ki?

Yaşamımın dayanılmaz acısı. Daima küçük kalan bir ergenim ben. Oysa var olmanın hafifletmesi gerekirdi. Ne demişler, varolmanın dayanılmaz hafifliği!

Arkadaşım Nova'ya "Getir ulan telefonumu, duvara fırlatıp sinirimi atacağım," diyecekken aklıma zengin olmadığımız geldi. Tüh. Amcamın kayınçosunun yeğeninden bana kalan Iphone 4'üm bunu kaldıramazdı. Eh, ne yapalım, durumumuz elvermiyordu biz de sinirlenmezdik canım.

"Hiçbir şey için geç değil," dedim kendime. Alt üstü bir bavul. Ben de ne abarttım.

Bir, iki, üç.

Haydi saldır dolaba aslanım!

3 yıldır en yakın arkadaşım unvanın sahip olan fakat hiçbir işime yardımcı olmayan şekil isimli Nova, yatağımın kenarına oturdu. Benim aksime sarışın, mavi gözlü, eli yüzü düzgün bir kızdı. Erkekleri cezbedememesinin tek sebebi karakteriydi. Ani ruh hali değişimleri, canı sıkıldığında insanları tırmalaması olsun çekilmez oluyordu. Ama karakterinde bir yamukluk olmasaydı asla onla arkadaş olmazdım. Sorunlu olmayan hiç kimse beni çekemezdi. Hem beni kötü gösteren birini yanımda neden gezdireyim? Öyle bir insan mıyım ben? Pisliğim ben pislik.

Nova, yalvaran bakışlarını bana gönderdi."İlkem uykum var korkacak bir şey yok izin ver uyuyayım."

Onu uykusuz bırakmak hoşuma gidiyordu. Ben uyuyamıyorsam, kimse uyuyamaz. Acı çeksin biraz şerefsiz.

Nova'ya cevap vermeye tenezzül bile etmeyerek dolabımın kapaklarını açtım. Hımmm, karşımda meşhur İlkemötös Gezegeni duruyordu. Kıyafetlerim o gezegenin vatandaşıydı ve birbirleriyle hiçbir şekilde iletişim kuramıyorlardı. Bu yüzden de dağınık bir vaziyetteydiler. Çünkü savaşıp ortalığın içine etmişlerdi.

İlkemötöslülerin acınası iç savaşının sonuçlarını görmezden gelmeye çalışarak işime koyuldum. Valizi, beraber yaşlandığım pembe dolabımın önüne ittim. Annem odamı değiştirmemekte son derece kararlı olduğundan dolayı çalışma masam bile pembeydi. Hem de çingene pembesi.

Ben rockçıyım be rockçı! Benim en sevdiğim renk siyah tamam mı anne! Sensin pembe!

Odamın iğrençliğini düşünmeyi bıraktım. Önemli olan odamın bana hissettirdikleriydi. Dış görünüşe bakıp ön yargılara kapılmaya hiç gerek yok. Yatağım muazzam derecede rahat. Önemli olan bu, eşyaları rengine göre ayırmak ırkçılık. Neymiş o pembeymiş bu maviymiş o maviyi istiyormuş mavi onda huymuş. Senin ekmeğini aldığın fırıncı abla pembe değil mi! Pastaları simitleri höpletmeyi biliyorsun, mavi sende huysa gidip manavcı mavi Hasan'a gidip karbonhidrat ihtiyacını patatesten alsana!