Sürpriz Yumurta

"Neden?"

 Tereddüt etmeden konuştum. "Buna hazır olduklarını sanmıyorum."

"Hadi ama İlkem! Yaşlandığınızda birlikte gülerek hatırlayacağınız bir anınız olur işte."

Duygusal yanımı kullanarak beni kandırmaya çalışıyordu.

"Bu asla gerçekleşmeyecek" diyerek omzumu silktim. Gerçekleşecekti.

Nova kendinden emin bir şekilde karşılık verdi. "O lanet olasıca maddeyi beraber bulmuştuk! Eğer gerçekleştirmekten kaçarsan, sana verdiğim en yakın arkadaş unvanını geri alırım."

Kabul ediyorum, sözleri biraz canımı sıkmıştı.

Şüphesiz yüzüm düşmüş olmalıydı. Lakin bu istemeye istemeye "Tamam," dememe engel olmadı.

Nova ile Can'ı arkadaşımız olarak bellediğimiz günü geride bırakmıştık.

O gün, Can'ın çişini yapmasından sonra tokalaşmadan –eh, ormanlık alanda işini halletmişti. Orada bir lavabo bulunacağını sanmıyordum-  buluşmak için anlaşmış, telefon numaralarımızı almıştık.

Nova'nın telefonu türkü bar olayı yüzünden hala kendisinde değildi. Bu yüzden buluşma yerini ve zamanını ayarlamak bana kalmıştı.

Bu da demek oluyordu ki; Can'la mesajlaşan taraf ben olacaktım!

Mesajlaşmaları okula döndüğümüzde sınıftaki kızlara "Gerçekten iyi bir yaz geçirdim," dememden sonra gösterecektim ve bu adeta kahvaltı sonrasındaki kahve keyfi verecekti.

Ardındansa 7.Maddeyi bir an önce gerçekleştirmeye karar vermiştik. Hemen önce yaptığımız konuşma da bununla ilgiliydi.

Ve sevgili kardeşlerim İmge ile Simge, özür diliyorum. Sizi gerçekten çok seviyorum ama üzgünüm ki bu madde sizinle ilgili.

Sizi camdan sarkıtmamız lazım.

*

İmge ile Simge'yi sarkıtacağımız cam, 3 katlı malikanenin 1.katındaki odadaydı. Odanın kimin olduğu hakkında bir fikre sahip değildik fakat kafamıza takıyor değildik.

7. Madde için hazırlanmıştık. Dört adet çarşafı birbirine sıkıca bağlamış, İmge ile Simge'yi 'o' şekil camdan sarkıtacaktık.

Şahsen bu benim için korkutucuydu.

Belki kardeşlerimi camdan sarkıtmaktan daha korkutucu işler yapmış olabilir, birilerine zararım dokunmuş olabilirdi.

Yine de o birileri kardeşlerim değildi ki!

Nova çarşaflarla işimiz bittiğinde İmge'yi hanım kız evladı olarak görüldüğü ses tonuyla çağırdı."İmge gel."

Odanın kapısı kapalıydı ve en azından bağırabilirdi. Kim bilir? İmge evde olmayabilirdi. Onun haricinde kocaman evde Nova'yı nasıl duyabilirdi ki? Süper duyma güçlerine falan mı sahipti?

İmge geldi.

O an İmge'nin geleceğini görmem kaçınılmazdı. O, hizmetçi olmak için yaratılmıştı. Süper duyma ve hizmetçi güçlerine sahipti.

Herkes doktor, mühendis, avukat, öğretmen olacak değildi ya! İmge de bir hizmetçi olacaktı.

 "Efendim Nova Abla?"

Nova, "Ay utandırıyorsun beni kız, sen efendim demesen de olur. Yabancı değilsin sonuçta," deyip mahcupça gülümsedi.

O gerzek kafasına bir tane yapıştırmamak için kendimi zor tuttum. "Acaba neden onu çağırdığını sormak için efendim demiş olabilir mi?"