Way Back Into Love

TWENTY FIVE

Samantha's POV

I cant believe what I am seeing, naka tayo si Phil sa labas ng gate namin, he's wearing a gray shirt, maayos ang buhok niya, and he's smiling like he just won the lottery. Agad akong lumapit sa gate at pinagbuksan siya.

"Phil? Bakit ka andito? Paano ka nakarating dito?"

"surprise!" may dala siyang paper bags na sa tingin ko ay take-out from Jollibee, naamoy ko kasi ang chicken joy.

" maya na ako magkukwento, kain muna tayo, ang layo naman kasi ng pinuntahan mo eh!" No choice ako kaya pinapasok ko siya. Naghanda kaming dalawa sa kusina, buti nga at hindi pa gising si Dylan pero im sure mamaya ay magigising na din yun, paano ako mag-eexplain dito?

" Tell me. Now." Seryoso kong wika sakanya. Nasa kabilang side siya ng mesa, tuwang tuwa ako sad ala niya, breakfast meal iyon and I missed eating na sa Jollibee pero hindi ko iyon pinahalata dahil baka kung ano pang isipin niya.

" fine. Nagtanong ako kanila Jane,Eliz at James kung nasaan ka na kasi noong isang araw pumunta ako sa inyo kaso wala ka daw kaya eto! Wait, wala ka bang kasama dito? Is it safe? Ikaw lang mag isa dito no?" nag eenjoy siyang ngumunguya ng kanyang chicken joy, I also did the same. Mabuti na nga lang at nakapagluto na si Ate kundi maguguilty ako dahil walang kakainin si Dylan.

"may kasama ako... you don't need to go here tsaka you should have texted me na darating ka. Uuwi ka naman mamaya diba?" napapraning kong tanong, hindi ko alam paano ko sasabihin to kay Dylan, mas lalo pang hindi ko alam kung anong magiging reaksyon niya, knowing him alam kong magagalit iyon.

"ayaw mo ba akong makita? Pinagtatabuyan mo ako? Aray ha! ang sakit non!" umarte pa siyang parang nasaksak sa puso. I just rolled my eyes at him, I finished eating, hindi ko nga naubos iyong buong manok. I drank the hot chocolate at nagcross arms kay Phil.

" pwedeng magstay ng isang gabi? Ang layo naman kasi dito eh. Tsaka namiss kita eh." Tumayo siya at lumapit sakin, I was alarmed so I took a step back, umiwas ako at nag simulang iligpit iyong pinagkainan namin. This is so not good.

" I really missed you." Lumayo naman ako sakanya. Naku po! Pag nagkita ang dalawang ito siguradong magkakaworld war! Kailangan kong mapaalis si Phil bago siya maabutan ni Dylan, gusto ko ng peace sa mundo!

" I think you better leave. Uuwi rin naman ako next week eh. You should leave. Im sorry." Seryosong sabi ko at the same time ay kinakabahan ako.

" Why? Bakit mo ako pinagtatabuyan?" hinawakan naman niya ang wrist ko, namilog ang mga mata ko nang makarinig ako ng mga yabag ng paa pababa ng hagdan. Shit!

"kasi..." sasagot pa dapat ako nang pumasok si Dylan sa kusina. Hes wearing his boxers and white sando,magulo ang kanyang buhok at inaantok pa pero agad iyong napalitan ng galit nang makita niya ang kamay kong hawak ni Phil. Agad kong hinila pabalik ang kamay ko mula kay Phil.

"Dy... hehe. Good morning! Kain ka na. ahmm... may bisita nga pala ako. Si Phil, Phil si Dylan. Ahmmm siya ang kasama ko dito. Hehe." Natataranta na ako dahil biglang naging cold ang itsura ni Dylan. Okay, hindi ko naman nakikita si Ate Risa, I need her now. Baka dumanak ang dugo dito. Natataranta na ako.

"ahh... I see. That's why. Good morning pare!" nilahad ni Phil ang kamay niya kay Dylan, tinanggap naman niya ito. Pakiramdam ko ay para akong nanonood ng horror, iyong anytime ay biglang may lalabas na multo o di kaya ay killer at papatay ng tao.

"nice to meet you." Nag shakehands sila pero walang ayaw bumitaw. Kung nakakamatay ang mga titig baka patay na silang dalawa sa kakatitig sa isat isat,agad akong lumapit kay Dylan at mahinang hinawakan ang kanyang braso para kumalma siya.