Eros: Uyandın mı? Bugün okulun ilk günü çok heyecanlı olmalısın... :/
Aleph: Çabalıyorum kalkmak için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eros: Şu cümleleri birde ağzından duysam keşke...
Aleph: *ses kaydı*
Eros: Hassiktrrr, çocuğunun ilk anne deyişini duyan anneler gibi hissediyorum şu olm
Aleph: Abartma ^-^
Eros: Birlikte gider miyiz okula?
Aleph: Arnisa ile gideceğim Erosss :))
Eros: Bir kız için satılmış gibi hissediyorum şu an :(((
Aleph: Sen hala ondan daha öndesin bebeğim :*
Eros: Adam ol.
görüldü
Yatağın üzerinde oturmuş halının desenlerini inceliyordum. Hala okula gidip ne yapacağımı bilmiyordum mesela. Konuşup konuşamayacağımı, birilerinin gözünün içine bakıp bakamayacağımı merak ediyordum. Rehabilitasyon merkezinde her şey kolaydı. Herkes benim gibiydi, sorunluydu mesela. Bu yüzden onlarla konuşmakta sıkıntım yoktu, Arnisa ile konuşmakta sıkıntım yoktu ama okuldakilerle vardı. Çünkü onlar benim gözümde şeytandan farksızdı.
Kapının sesini duyduğumda içimdeki sesleri susturup kapıyı açtım. Elinde küçük bir pastane poşeti duran Arnisa'ya içten bir gülümseme gönderip kendime çektim. Kapının önünde ufak bir sarılmanın ardından o mutfağa, ben banyoya girmiştim. Kısa ama rahatlatıcı duşun ardından iğrendiğim okul kıyafetlerini giyip mutfakta ben kadar olmasa da harikalar yaratan Arnisa'nın yanına gittim. Pastaneden aldığı börekleri ve zeytinli açmaları tabaklara koymuş, patates kızartmış, peynirli omlet yapmış ve bilindik kahvaltılıkları dizmiş, tezgahın üzerine oturmuş beni bekliyordu.
''Sen gelmeden önce kokun ulaşıyor buraya be Aleph,çikolata mısın mübarek'' diyerek şakıdığında yanağına ufak bir öpücük kondurup masaya oturdum.
''Yine çok güzel şeyler hazırlamışsın Arnisa''
''Bunları herkes yapabilir Aleph, sen kadar olmasa da bizde bir şeyler yapıyoruz'' deyip şekersiz içmeye alıştığı çayından büyük bir yudum aldı.
''Şımartma beni, sis''
''Aynen şımarma, yemeğini ye, yoksa Amor beni siker'' kaşlarımı kaldırıp ona baktığımda olayı yeni kavramış gülmeye başlamıştı. ''Tamam onu yapamaz ama dövebilir'' dediğinde kafamı iki yana sallayıp bir tane zeytinli açma alıp kemirmeye başladım. Yarısını yediğimde hızla ayağa kalkıp banyoya koşturdum. Arkamdan Arnisa'nın bağırtılarını duyabiliyordum. Varla yok arası bir tebessüm oluşmuştu yüzümde. İnsanların beni önemsemesi hoşuma gidiyordu.
