Jennie den Sabah erkenden kalkmıstım. Dün olanları düşünüyordum. Bana sarılmıştı. Tamam biliyorum şakayı o yapmıştı ama bana yaptıklarının hicbirinde boyle birşey yapmamiştı. Üstune üstlük benden ozür dilemişti. Ilk defa. Acaba bana birşey olamsından mı korkmuştu. Yoksa benden hoşlaniyormuydu?? Yok daha neler!!! Kesin jungkook un dedikleei icindir. Peki ya ben. Ben ona karşı koymamıştım, daha dogrusu koyamamıştım. Onun her gözünün içine baktığında ve bana sarıldığında
anlamlandıramadığım bir his. Hem nefret intikam hem de... yok daha neler! Tabikide onu sevmiyordum. Çünkü benim sevgilim olmuştu ama boyle bir his olamıştı. Aslında.... YETER JENNIE Bu düşüncelerden kurtulmak için duşa girdim ve üstüme bunları giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şimdi diyeceksiniz nerden buldun bunları. Ben jennie olarak her zaman yedek kiyafet alırım yanıma. Aşağıya indiğimde ise ben şok! Bu cocuk... ne kadar da odun. Kahvalti yapıyor ve beni cağırmiyor. O zaman bende atıştırmalık birseyler yiyeyim. Jimine "atıştırmalar nerde?" Agzındakilerini bitirdikten sonra "ikinci çekmecede ama neden kahvalti yapmiyorsun ki çok sağlıksız besleniyorsun." "Bu düsünceli davranısınız için teşekkür ederim ama canım hiç kahvalti yapmak istemiyor." Oda omzunu silkip yemeye devam etti. Ben atıştirmalik birşeyler aldiktan sonra yukari tekrar çıktım.
Çok sıkılmıştım aklımdaki sorularin cevabını bulamiyordum üsþune üstlük bu izlesiğim film aklıma daha da sorular takılyordu. Leptobu kapattiktan sonra minigimin yanina gitmeye karar verdim. Geleceğimi haber ettikten sonraaşaği indim jimin ortalıklarda yoktu. Bende direk arabanin birine binip ciktım.
Jimin den Dısarı bahcede oturuyordum. Jennie yi bir arabaya binip giderken gordüm acaba nereye gidiyordu. Bende bir arabaya bindim ve onu takip etmeye basladım. Sonunda büyük bir binanin önünde durdu. Bende yan taraftaki calılıklardan onu izliyordum. Tam kestiremedigim biriyle konuşuyordu. Sonra binanın içine girdiler. Nedense kendimi ihanete ugramış gibi hissettim. Arabaya binip direk eve gittim. Ben eve geldikten yarim saat sonra jennie geldi. Ben mutfak masasındaydım oda arkama kadar geldi "jimin, ben cok sıkıldım. Acaba diyorum beraber birşeyler mi yapsak?" Bu dedigi beni biraz sinirlendirmişti. Nasil olsa daha yeni gelmişti. Sandalyeden kalkıp " ne o bugün oynaştığın kişiler yetersiz mi geldi." Agir konusmuştum ama haketmişti. Ne demek istemediģimi anlamamıştı. "Min joon amcanin neden annenden ayrildığı belli oluyor. Oda demekki senin yaptığın gibi hergun birileriyle oynaşmış. Yoksa min joon amca iyi biridir. Seninde neden böyle ..." ben daha sözümu bitirmemiştim ki bana tokat attı. Bunu nasıl yapar ona dogru donüp tam birşey diyecekken... Ağliyordu. Ama nasıl. Onu hic ağlarken görmemiştim. Ilk defa karsımda ağliyordu. "SEN BILMEDIĞIN KISILER HAKKINDA NASIL BOYLE DIYEBILIRSIN!!!" Bağirıyordu. Korkmuştum. "Sen benim ve annem hakkında nasıl böyle konuşursun. Birincisi benim annem asla senin dediğin gibi biri değil. Benim annem, babam olacak herifin onu aldattiğınò bildiği halde o babamı daha hala cok sevdiği için birsey demedi. Ayrılma işine gelince babam birgün isten döndüğünde, bağırdı çağırdı, sonra senden ayrıliyorum dedi. Annem ise kahrından oldü. SEN BUNLARI BILMEDEN ANNEM HAKKINDA NASIL KONUSURSUN!!" "Jennie ben..." " jimin sus ve beni dinle! Daha bitmedi! Babam annemden ayrıldıktan sonra benim acılı gunlerim basladı. Babam her işten döndüğünde beni karanlik odasına götürür morartana kadar doverdi. Ben ise babacım yapma canım acıyor derdim sadece. ama o dinlemezdi. Boyle 4-5 sene geçti ve sonra beni korenin en kötü yetimhenesine verdi. Adının kirlenmemesi içinse birkez olsun gelmedi." Biraz sessiz kaldıktan sonra devam etti " şimdi ise o beni gordüğün bina ise benim kaldığım yetimhane. Ben orayı satin aldım ćocuklara uygun biryere getirdim.orda benim bir sürü kardeşim var. Onları sık sık ziyaret ederim. Ama sen ne yaptin. Bana bir kiza atabileceğin en buyuk iftirayı attın. Biraz olsun değıstin sanmıstım. Ama yanılmısım." Dedi ve kapiyi sertce kapatıp gitti. Ben nasil bir insandım. Kendimden nefret ediyorum. Ondan nasil böyle birşey bekledim ki. Nedense o göz yaşı döktüğünde vicdan azabi cekiyordum. Dur lütfen ağlama demek istedim ama diyemedim.
Jennie den Cidden cok uzülmüstüm. Bana nasıl böyle birşey diyebilir ki. Suan hıçkira hıçkira ağliyordum. Eve vardığımda kapiyı sertce kapatip kapıya yaslanarak aglamaya devam ettim. İçeride yu jin vardı. Kendisi bizim temizlikcilerimizden biri. Ama ben onu arkadasım gibi olarak ta goruyorum. Geldi, yanima diz çöktü ve "bayan jennie iyi misiniz ne oldu?" "Yu jin lütfen beni yalnız birak!" "Ama bayan jennie..." "beni yalniz birak yu jin" " bayan jennie en azından ilacınızı getireyim." Dedi ve ilacimi getirdi. İctikten sonra biraz olsun rahatladım. Koltuga gectim ve bir sure sonra uyuyakaldım.
