Το μυστήριο

3.8K 439 26
                                    

Ακούω τον μικρό να επιστρέφει σπίτι. Εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ. Την σκέφτομαι συνέχεια.

"Δεν κοιμάσαι? " ο Ορέστης κάθεται στην άκρη του κρεβατιού μου. Ανασηκώνομαι και τον κοιτάω.

"Όχι."

"Τόσο χάλια το ραντεβού με την Μελίνα?"

"Μάλλον."

"Θέλεις  να μιλήσουμε?"

"Όχι" 

Καθόμαστε και οι δυο σιωπηλοί. Δεν ξέρω τι να του πω. Νιώθω απογοήτευση. Και για το οτι υποτίθεται δεν με θυμάται ..αλλά και για την όλη συμπεριφορά της. Είναι αναιδέστατη, εκνευριστική και χειριστική. Δεν βγάζω άκρη με εχει τρελάνει. Δεν γίνεται να μην με θυμαται. 

"Δημήτρη νομίζω πως είσαι μπερδεμένος. Βοηθάει αν μιλήσεις για αυτά που σκέφτεσαι" 

Αυτά που σκέφτομαι..είναι πολλά. Ίσως πρέπει να μιλήσω.

"Σκέφτομαι πως επί εννιά χρόνια , κάθε κυριακή της ζωής μου, την πέρασα μαζί της. Σκέφτομαι τα γέλια μας και τα μυστικά που ανταλλάξαμε, σκέφτομαι το πρώτο φιλί μας, την πρώτη αγκαλιά μας, σκέφτομαι το γράμμα που πήρα, σκέφτομαι πως με κοιτάει με θράσος και μου λέει για τα παιδιά της αγάπης, λες και δεν ξέρω κάθε σπιθαμή του ιδρύματος, σκέφτομαι πως με κοιτά και δείχνει σαν να μην θυμάται τίποτα, αλλά αυτό απλά δεν γίνεται. Ζήσαμε μια ζωή και τώρα μου λέει πως δεν θυμάται τίποτα. Και το μόνο που θέλει απο εμένα, το μόνο που την νοιάζει είναι μια βραδιά μαζί μου. Ένα σεξ που ούτε αυτό θα θυμάται σε λίγο καιρό. Πως γίνεται να τα έχει ξεχάσει όλα? "

Με δουλεύει. Άγρια. Και δεν μου αξίζει αυτό. Στην τελική αυτή ήταν που με πλήγωσε, αυτή με χώρισε , εγώ ήμουν έτοιμος να κρατήσω την υπόσχεση μου και να γυρίσω πίσω στο ίδρυμα για να την πάρω . Ως ενήλικας. Ήξερε πως δεν μπορούσα να κάνω κάτι στην ηλικία που ήμουν, αλλά όχι μόνο δεν με περίμενε αλλά έκανε κατευθείαν σχέση με άλλον.

Κι εγώ ήρθα στο νησί , έτρεξα πάλι απο πίσω της. Και πιτσιρίκια που ήμασταν , όταν θύμωνε εγώ πάντα έτρεχα  απο πίσω της. Μόνο που τώρα είμαι 24 ετών, παράτησα μια ζωή και σπουδές στην Αμερική για την συναντήσω. Και το μόνο που θέλει είναι ένα πήδημα.

Νιώθω μεγάλος μαλάκας. Δεν αξίζει τίποτα αυτή η γυναίκα.

-..

"Γιατί δεν μιλάς?"  ο αδερφός μου στέκεται ανησυχητικά ήσυχος. Υπερβολικά πολύ για τον χαρακτήρα του.

ΑΦΟΥ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣМесто, где живут истории. Откройте их для себя