Εντάξει ..θα πάω.
Πηγαίνω διστακτικά προς το δωμάτιο της.
Είναι στο κρεβάτι της.Δεν κουνιέται . Έχει κοιμηθεί? Μα πόσο άργησα? Τι να κάνω τώρα? Να επιστρέψω? Ή..
Δεν πάω πουθενά βασικά.
Ξαπλώνω στο πάτωμα δίπλα απο το κρεβάτι της.
Λες να υποκρίνεται οτι κοιμάται? Και φυσικά υποκρίνεται. Ποιός μπορεί να κοιμηθεί τόσο γρήγορα?
-Το ξέρω οτι δείχνω χάλια..
Η φωνή της ακούγεται μέσα στο παράπονο και τόσο σιγανή που ίσα που την ακούω.
Πετάγομαι σαν ελατήριο απο το πάτωμα και κάθομαι στο κρεβάτι δίπλα της. Έχει κλειστά τα ματάκια της. Αλήθεια το είπε αυτό? Το κορίτσι μου είναι το ωραιότερο του κόσμου. Πως γίνεται να πιστεύει κάτι τέτοιο?
-Τι είναι αυτά που λες ψυχή μου? Είσαι πανέμορφη!
Ξαπλώνω στο κρεβάτι δίπλα της και την βλέπω πως κουκουλώνεται. Ούτε το κεφάλι της δεν φαίνεται. Μου κάνει μούτρα για κάτι?
-Θα σκάσεις Μέλι
-Να σκάσω!
Ο Αντώνης είχε δίκιο. Η Μελίνα πιστεύει οτι δεν την θέλω ως άντρας. Ποτέ δεν είχε θέματα αυτοπεποίθησης και γι αυτό άργησα να καταλάβω οτι νιώθει ανασφάλεια. Συνήθως εγώ ήμουν πάντα αυτός που είχα άγχος μήπως δεν της είμαι αρκετός.
-Μελινάκι μου το ξέρεις πως..σε θέλω πολύ, έτσι δεν είναι?
Της μιλάω τρυφερά καθώς αργά της τραβάω το σεντόνι προς τα κάτω αλλά το τραβά προς τα πάνω . Μου είναι θυμωμένη. Πως γίνεται να μην βλέπει οτι πεθαίνω για εκείνη?
-..
-Δεν ξέρεις οτι με τρελαίνεις?
Γέρνω προς το σώμα της και της μιλάω σιγανά ..με τρελαίνει και που είμαστε δίπλα δίπλα στο ίδιο κρεβάτι.
-Εσύ ..εσύ ούτε να με αγγίξεις δεν θέλεις..
Θα με τρελάνει δεν γίνεται να το πιστεύει αυτό. Εγώ ..εγώ στο ντουζ..και δυο και τρεις φορές την ημέρα προσπαθώ να με ηρεμήσω ..που δεν μπορώ να ηρεμήσω..την θέλω πολύ. Έχω πρόβλημα, πονάει το κορμί μου, την σκέφτομαι συνέχεια ερωτικά απλά θα ήμουν κάθαρμα στην κατάσταση της να έκανα κίνηση και νομιζα οτι δεν το σκέφτεται αυτό το θέμα..
-Εγώ ρε Μελινάκι? Εγώ μωρό μου ..εγώ λιώνω.., της λέω και χαιδεύω το κορμί της πάνω απο το σκέπασμα.
