Μετά απο ένα μήνα
Είναι η δεύτερη φορά που συμβαίνει. Ξυπνάω και την βλέπω να κοιμάται στο πάτωμα. Δίπλα απο τον καναπέ που κοιμάμαι. Την δεύτερη φορά είχε φέρει το σκέπασμα και το μαξιλάρι της. Δεν την ξύπνησα. Και ούτε το συζήτησα. Δεν θέλω να ταραχθεί. Αν και μου άρεσε που ήρθε..έστω στο πάτωμα ..ήταν όλο το βράδυ δίπλα μου.
Πήγα στην κουζίνα και άρχισα να κάνω κρέπες. Όποτε βλέπει κρέπες για πρωινό μου χαμογελάει.
Την βλέπω αγουροξυπνημένη να έρχεται στην κουζίνα. Δεν με καλημερίζει και κάθεται στο σκαμπό του πάγκου. Εδώ και πολύ καιρό έχει σταματήσει να με φιλά. Εγώ δεν παίρνω το θάρρος να την φιλήσω. Αλλά θέλω. Πολύ.
-Καλημέρα ζωή μου! της λέω και απογοητεύομαι που δεν μου χαμογέλασε.
Άδικα οι κρέπες..
Κοιτά τις κρέπες και έπειτα αρχίζει να παίζει με το πηρούνι της. Καταλαβαίνω πως με κρυφοκοιτάζει. Κάθε φορά όμως που την κοιτώ, φροντίζει να έχει κατεβάσει το κεφάλι.
-Νιώθεις καλά? της λέω χαμογελαστός και συνοφρυώνεται .
-Πάλι κρέπες? μου λέει και γελάω. Ελάχιστες φορές μου έχει γκρινιάξει για κάτι.
-Το κατάστημα σερβίρει οτι θέλετε ! Στις προσταγές σας ωραία μου κυρία!της λέω και υποκλίνομαι.
-Είσαι ψεύτης ..μου απαντά σοβαρά και τα χάνω.
-Τι ψέμα είπα? λέω μπερδεμένος ενώ εκείνη φεύγει αστραπιαία απο την κουζίνα. Δεν επιχειρώ να συνεχίσω τη συζήτηση. Αλλά χαίρομαι. Είναι η πρώτη φορά που διέκρινα στο βλέμμα της, λίγο απο την παλιά Μελίνα.
---------------------------
Την υπόλοιπη μέρα την περνάει στην τζαμαρία . Εγώ κάθομαι στο γραφείο και μελετάω. Καμιά φορά ξεχνιέμαι κοιτώντας τα ψιλόλιγνα πόδια της. Αλλά προσπαθώ να μην το κάνω . Δεν ξέρω γιατί αλλά τελευταία θυμώνει όταν την κοιτάζω επίμονα. Δεν μπορώ να την κοιτάξω, δεν μπορώ να την αγγίξω , δεν μπορώ να της μιλήσω..δεν μπορώ να την..
Γενικά τίποτα δεν μπορώ να κάνω απ'όσα θέλω.
Σφίγγω τις γροθιές μου.
Είμαι άντρας και την θέλω γαμώ στην τελική. Είναι δύσκολο.
Την πιάνω να με κοιτάει. Πάλι θυμωμένα. Τι σκατά κάνω λάθος?
Είναι αργά το βράδυ και δεν με έχει πάρει ο ύπνος. Κοιτάω το ταβάνι και ξεφυσάω συνέχεια, όταν την ακούω να μπαίνει στο δωμάτιο. Κλείνω τα μάτια και κάνω πως κοιμάμαι. Την ακούω να ξαπλώνει στο πάτωμα, να τακτοποιεί το μαξιλάρι της και να βρίσκει θέση στο δάπεδο.
Καταλαβαίνω πως αγγίζει το σεντόνι μου. Για ώρα. Δεν μιλάω. Τι να πω? Έλα να κοιμηθούμε παρέα? Μήπως νιώσει οτι την εκμεταλλεύομαι? Υποτίθεται νιώθει και 15 ετών..ξέρω εγώ?
Όταν το χέρι της πέφτει απαλά στο πάτωμα και αφήνει το σεντόνι, νομίζω πως έχει αποκοιμηθεί.
Αλλά κάνω λάθος.
-Ξέρω πως δεν κοιμάσαι, μου λέει με κοφτό ύφος και δεν ξέρω πως να αντιδράσω.
Συνεχίζω να κάνω τον κοιμισμένο.
-Δεύτερο ψέμα για σήμερα Δημήτρη, μου λέει θυμωμένα και δεν ξέρω ειλικρινά τι σκατά κάνω λάθος!!
Γιατί είναι θυμωμένη συνέχεια μαζί μου?
Το πρωί ξυπνάω πρώτος. Εκείνη κοιμάται ακόμη στο πάτωμα κρατώντας την άκρη του σεντονιού μου. Το σορτσάκι της είναι μικροσκοπικό και τα πόδια της ατελείωτα.
Κρύβω την στύση μου με το σεντόνι και προσπαθώ να ηρεμήσω κοιτώντας το ταβάνι. Αν κάνω ντουζ θα ξυπνήσει. Ο γιατρός είπε να κοιμάται πολύ γιατί βοηθάει.
Απλά μπορώ να κοιτάω το ταβάνι ή να σκεφτώ την διατριβή.
Απλά πρέπει να κάνω υπομονή.
................................................
