Gün geldi. bir adam sevdim. sevgileri yosun tutmuş, sevmeyi bilmeyen bir adam. nasıl sevdim ben onu, hatırlamıyorum. o güne dair hatırladığım en önemli şey, adı geçince kalbimin en dibinden, en derininden gelen o bağrışmalar.
sevilmeyi bilmiyordu adam.
sevmeyi de bilmiyordu ondan.
kötü biriydi adam, ama içimde güzel yerdeydi. öyle bir adamdı ki acıtmaktan, acıdan hiç çekinmezdi.
ama işte gün gelip çattı ve o beni sevdi.
hayatta olabilecek en son şey oldu ve o bana vuruldu. hiç duygularımı saklamazdım ben.
sımsıkı sarıldım ona. onun kolları da yana düştü. bırakmadım onu, öyle güzel sevdim ki onu o sarılışımla.. ama onun kolları beni hala sarmamıştı. sarılmak istediğini hissediyordum o an. beni delice, sıkıca sarmak istediğini. ama yapmadı.
çünkü, acıdan ve acıtmaktan hiç çekinmezdi o.
