Güney evine gider çok yorulmuş şekilde ama yinede mutludur. Kapıyı açar ev sessizdir. Songül ve Enes uykudadır.Güney yukarı çıkar enesin odasına. Oğlu uyuyordur. Yanına oturup öper yanağından: oğlum benim aslan parçam sonra biri arkadan: Güney geldin mi
Güney arkasına bakarak songüle: geldim aşkım çok yoruldu herhalde gülümseyerek
Songül: çok yaramaz babası ama bizi hep korudu
Güney: aferin asla.. bizi derken
Songül: gel aşağa inelim öyle konuşalım. Beraber aşağa inerler
Güney: anlat bakalım aşkım songüle sarılıp kollarını beline dolayıp Songül de kollarını boynuna dolayarak: güney sana birşey diyeceğim ama heyecanlanma. Aşkım ben
Güney: hadi ama songül aşkım
Songül: enese bir kardeş olsa
Güney: sen çocuk mu istiyorsun sırıtıp
Songül: aşkım ben
Güney: bak yüreğime indireceksin birşey mi var
Songül: güney ben hamileyim
Güney: bende kötü birşey oldu sandım neee dedin sen
Songül: enese kardeş geliyor dedim hamileyim dedim sevgili
Güney: gerçekten mi şimdi ben yeniden babamı olacağım
Songül: evet deli leonardo
Güney: allah alllah ( songülü kucağına alır ve döndürür) deyip Songülü dudağından öper Songül de karşılık verir ikiside birbirine sarılır
1 ay sonra
Eylül hamileliğin son günlerini sayıyor
Sabah ali ve Eylülün evi.
Eylül: ellerine sağlık derya abla
Derya: afiyet olsun canım bacım benim
Ali: derya abla seni kimseye değişmem bunu bilesin
Eylül: aynen aşkım sen benim ayyy karnını tutar
Ali: aşkım yine mi sancı
Eylül: aşkım burdayız diyorlar ya
Ali: karnını okşar bir kaç güne kucağımıza alıcağız sizi yaramazlar uyyy gelun daaa
Eylül: ayyy Aaaa ayyy karnını tutar ayy geliyorlar ayyy aaaaah ali aşkım geliyorlar hızlı hızlı nefes alıp verir
Ali: ne napıcaz.
Derya : çabuk çantaayı getiresun uşağum
Eylül: aşkım bebe7lerimiz geliyor Alinin elinden tutup