EMANET

6.Bölüm ~Öpücük~

Evet herkese merhaba biz masmalove,kremalitatli ve cubuk-kraker.

Yeni bölümü inşallah beğenirsiniz. Sizi çok seviyoruz.

Yorum ve Vote Lütfeeenn :)

Fotoğraf olayından sonra kovalamaca gibi geçen iki günün sonunda hafta sonu eve gelebilmiştim. Her ne kadar Fuat amca biraz daha kalmam için ısrar etmiş olsa da o olaydan sonra bir gün daha Doruk'la aynı evde kalamazdım. Neyse ki şimdi evimdeyim insanın evi gibi yok derler kesinlikle doğruymuş. Umarım bir daha böyle bir olay yaşamam.

Yatağıma uzanıp yaşadığım olayları gözümün önünden geçirdim ne kadar sinir bozucu şeyler yaşamış olsam da Savaş ve Evrimle tanışmamda bu olayların etkisi vardı. Özellikle de Savaşla! okul açılalı neredeyse bir buçuk ay oluyordu ve biz bu süre içinde çok yakın olmuştuk. Savaş gerçekten de kaybetmek istemediğim bir arkadaş aynı zamanda kardeşti. Şimdi düşündüm de onunla daha sık konuşmalıydım. Aklıma gelir gelmez dedem öldükten sonra aldığım numarasını tuşladım çok bekletmeden açtı.

"Nasılsın ?"

"Ben iyiyim sakar şey sen nasılsın?"

kahkaha sesi kulağımı çınlatacak boyuttaydı gerçekten. Hafif şaşkın bir tonda cevap verdim.

"Biraz canım sıkıldı aslında birkaç günden beri böyleyim belki dertleşiriz diye aramıştım ama müsayit değil gibisin?"

"Eski arkadaşlarla buluşmuştuk ama sorun değil konuşabilirim" Şuan onunla konuşmayı istiyordum ama arkadaşlarıyla olduğu için konuşmam bencillik olurdu.

"Yok gerek yok arkadaşlarınla eğlenmene bak sonra tekrar konuşuruz"

"Peki sakar şey görüşürüz"

"Bana sakar şey deyip durma" dedim alaycı bir kızgınlıkla ve telefonu kapattım.

Bana sakar şey demesi sinirlerimi bozsa da kızamıyordum ona. Başka biri söylese tepkimi ortaya koyardım ama bu kişi Savaş olunca işler değişiyordu. Onu düşünürken yüzümde gülümseme oluştu. Onunla konuşamasam da konuşabileceğim bir kişi daha vardı. Evrim. Onu tanıdığımdan beri hemen ısınmıştım. Savaşla da arkadaş olmaları ayrıca güzeldi. Annesi ve babasıyla anlaşamadığı için dedesi Selim amcayla kalmaya karar vermişti. Onunla da bu şekilde tanışmıştım zaten. Evrim her şeyde uyumlu bir kızdı nasıl anlaşamıyorlardı şaşıyordum doğrusu.

Rehberde kısa bir gezinmeden sonra Evrimin numarasını çevirdim. Her aradığımda bekletmeden açardı. 3. Kez çalmasına rağmen hala açmamıştı üstelik son zamanlarda telefonu elinden bırakmıyordu. Tam kapatacakken açtı.

"Selamm"

"Biraz daha geç açsaydın evine gelecektim"

"Tuvaletteydim Ada. Sırf kapanmasın diye nasıl çıktığımı bilmiyorum" Kendimi tutmaya çalışsam da kahkahama engel olamadım.

"Özür dilerimmm"

"Önemli değil neden aramıştın?"

"Çok canım sıkıldı bize gelseneee" En masum sesimi kullamıştım. Bu Evrimin üzerinde işe yarıyordu.

"Hıımm bir düşüneyim" Bilerek yapıyordu yani evlerimiz yan yana olmasına rağmen kız bir düşüneyim diyor yaa

"Evrim!"

"Tamam ya kızma hemen biraz şaka yapayım dedim beş dakikaya sizdeyim bayy"

Evrim telefonu kapattıktan sonra telefonumu masanın üzerine bırakıp odamı toparladım. Üstüme de mavi kazağımı geçirdikten sonra salona indim. Ben salona indikten birkaç dakika sonra kapı sesi duyuldu. Anneme Evrimin geldiğini haber verip kapıya doğru ilerledim.