NEFRET

11.bölüm SENDEN NEFRET EDİYORUM

Haha canlar çok güldüm ya artık nehirin helvasını yersiniz:) bölüm kısa oldu ama özelden çok mesaj geliyordu herkes merak içinde oldugu icin az ama öz bir bölüm yayimladim. yorumlariniz için çok tesekkur ederim. Ablacım desteğin ve önerilerin için senden de çok tesekkur ederim seni coook seviyorum iyiki varsın bu bölümü kalbimin en derin yerinde olan ve canımdan çok sevdiğim ablalarıma itham ediyorum.

KEYİFLİ OKUMALAR.

MERT

Elimizden geleni yaptık ama hastayı kurtaramadık başınız sağolsun.

"Nehir!"

"Mert iyi misin"gökhanın sesiyle kendimi silktim.

"Oh rüyaymış. Nehir nasıl ?"

"Durumu ciddiyetini koruyor" elimi yüzümü yıkama ihtiyacı hissedince ayağa kalktım

"Mert nereye"

"Bi elini yüzümü yıkayacağım. Sonra doktora haber verip 5 dakika nehiri göreceğim." Dedikten sonra hızlı adımlarla lavaboya doğru gittim.

Kapıyı açtığımda karşımdaki aynayla karşı karşıya geldim. Göz altlarım çökmüştü ve gözlerim kızarmıştı. Bana neden böyle olmuştu?

Nehir'e neden bu kadar üzülmüştüm?

Büyük ihtimalle suçluluk duygusu hissettiğim içindi. Başka ne olabilirdi ki?! Gördüğüm rüyanın etkisinden çıkmaya çalışıyordum. Yüzüme su çarptıktan sonra lavabodan çıktım.

Doktorun kapısının önüne gelince kapıyı bir kez tıklayıp içeri girdim.

"Buyrun"

"Nehiri göreceğim"

"Nehir ? Hı Yoğun bakımda ki hastayımı diyorsunuz "

"Evet"

"Olmaz bu hasta bakımından tehlike taşıyor" Nasıl bana karşı çıkma cesareti gösterebiliyordu bu adam ?!

"Nehiri göreceğim dedim!" Masaya attıgım yumrukla birlikte ağzından çıkan sözlerle doktor etkilenmiş olacak ki

"Sadece iki dakika " dedi.

Burağın ölümünden sonra bütün Doktorlardan nefret ediyordum.

Doktorun kapısını çarpıp odanın dışına çıktım. Hemşirenin bana verdiği o saçma şeyi giyindim.

Nehirin yanına ağır ağır ilerlerken onu düşürdüğüm şu hal için kendime lanet ediyordum. Nehirin yanına gittim karşımda duran eline elimi uzatırken elim titriyordu. O böyle bir yaşamı haketmiyordu. O Piç babasının cezasını karşımda duran masum bir kız hayatı üzerine ödüyordu bu bedeli...

Elim nehirin eline değmeden hızlı bir şekilde geri çektim elimi bu elleri tutmaya laik değildim. Yanına oturdum. Ellerimi yüzünde gezdirmek istedikçe bu isteği içimde bastırdim. Ona öyle bakmaktan başka bir şey gelmiyordu elimden .

"Nehir. Beni duyuyorsun biliyorum. Ben çok üzgünüm böyle olsun istemedim. Sen masumdun ama benim intikam hissim o kadar güçlüydü ki senin masumiyetini göremeyecek kadar körelmiştim. Ne olur ayağa kalk ,kalk ki bizi bu hale getirenlerden intikamımızı beraber alalım. Senden NEFRET ediyorum ne olur beni bırakma."

Bunları söylerken neden bilmiyorum ama gözlerim yanıyordu. Eğilip nehirin alnına ufak bir öpücük bırakırken nehirin gözlerinden bir gözyaşı düşmüştü.(ağır çekim hayal edin:D)

Yavaşça ve ağır adımlarla kapıdan çıkacakken nehir'in sesiyle âni bir şekilde dönerek hızlı bir şekilde yanına gittim.

"Mert" sesi çok yorgun ve bitkin çıkıyordu.

"Nehir! Başardın güzelim bak herşey geçmişte kaldı" nehir tekrar gözlerini yavaşca kapatırken bende hemen yogun bakımdan hızlı bir şekilde odadan çıkıp

"Doktor!!! Hemen biri buraya baksın" diye hastanede bas bas bagiriyordum. Sonra bir kaç hemşirenin odaya girdikten sonra arkasından doktor girdi doktorun ne yaptığını heyecanla izlerken o aptal hemşirenin uyarısıyla yine kendimı kapının önünde buldum.

Ya ben çok fazla telaş yapıyordum, yada nehiri gerçekten önemsiyordum.

Doktor odadan çıkınca hemen yanına koştum.

"Doktor o nasıl" evet bu anı daha önce rüyamda görmüştüm duyacağım cevaptan korkuyormuydum ? Bilmiyorum

Rüyamın tersi çıkmıştı. Doktorun verdigi cevapla gözlerim parlamıştı.

"Gözünüz aydın. Hayati tehlikeyi atlattı. Tekrar geçmiş olsun