NEFRET

19.Bölüm ÇELİŞKİ

MERHABA ARKADAŞLAR UMARIM HİKAYEMİ SIKILMADAN OKUYORSUNUZDUR ELİMDEN GELDİĞİNCE BÖLÜMLERİ EN KISA ZAMAN İÇERİSİNDE YAYIMLAMAYA ÇALIŞIYORUM. BİR ÇOK KİŞİNİN MESAJLARINA CEVAP VEREMİYORUM LÜTFEN KUSURA BAKMAYIN SEVİLİYORSUNUZ :* 

KEYİFLİ OKUMALAR...

1 HAFTA SONRA

NEHİR

ALIŞMAK...

Hayatın ve kaderin vazgeçilmez döngüsüydü bu..

Ben yaşadıklarıma alışmıştım ve yaşadığım acılarıda benimle yaşatıyordum. Başka bir çaremde yoktu zaten. 

Unutamıyordum, yaşadıklarım bedenime göre çok ağırdı...

Hatırlamak için bir hafızamız varken unutmak için hiç birşeyimizin olmaması hayatın bize attığı en büyük kazıktı...

Eskiyordu ama eksilmiyordu acılarım...

Taşıyamayacağım kadar yük yüklendikçe yükleniyordu üzerime. Tek bir soru takılıyordu aklıma 

Ben ne zaman mutlu olacaktım..?

Birinin beni sertçe dürtmesiyle gözlerimi araladım. 

"Ya bir kez de insan gibi uyandırmayı denesen diyorum " mert'e böyle söyleyince yine sinirli bir ifade takınmış olan yüzüyle sertçe bakıyordu.

"Kalk hadi kahvaltını zıkkımla! okula geç kalmayalım ilk haftadan!" ne zıkkımla mı! ne oluyor ya gün geçtikçe iyi davranıyordu derken birden bire ne değişti ?? gerçekten merti anlamakta zorluk çekiyordum mertin gözleri kızarmıştı sanki...

sanki ağlamıştı...

"tamam" demekle yetinmiştim çünkü konuşturmak istemiyordum yine kırılmak istemiyordum...

Lavaboya gitmek için ayağa kaltığımda mert kolumu tutup tekrar oturduğum yere sertçe itince canımın yandığını hissetmiştim 

"Eeeh yeter be ne yaptım sana ne!! neden bana böyle kaba davranıyorsun kalk dedin kalktım " bunları söylerken tekrar ayağa kalkmıştım. mertle aramızda çok az mesafe vardı çünkü kalktığımda karşımda durduğu için yerinden kıpırdamamıştı, o yüzden yüzlerimiz çok yakındı.

Bunları söylerken mert sert bir şekilde gözlerimin içine bakıyordu. Benimse gözlerim dolmuştu göz yaşlarımı geri gönderdiğim için boğazıma bir yumru oturmuştu boğazım çok yansada onun önünde ağlayacak kadar küçülmemiştim.

Bir süre sonra tekrar kolumu sertçe tutup duvara yasladı. Yine çok yakındık ve fısıltı gibi çıkan sesiyle konuşmaya devam etti

"Nehir zamanı gelince herşeyi öğreneceksin. Ama illa birşeyler öğrenmek istiyorsan şunu bilki  bu hayatta asla mutlu olamayacaksın. " sesi ölümcül bir şekilde tok çıkıyordu ve söylediği şeyler içimi ürpertiyordu. Tam sevgiyle bakıyor derken neden tekrar bakışları NEFRET'i andırıyordu anlamış değildim. Mert konuşmaya devam edince istemsiz bir şekilde kaşlarımı çatmış ne diyeceğini merakla bekliyordum.

"Ve seni son kez uyaracağım. Okulda samimiyet kurduğun ve etrafında dolanan karşı cinsten hiç kimseyi görmeyeceğim"

"Ne!(alay geçer gibi bir ifadeyle)"

"Duydun işte Neler yapabileceğimi tahmin bile edemezsin diyorum!" Bu ne saçmalıyordu yine ya! Sinirden gülüyordum ve bu onu epey bir kızdırmış olacak ki yine ağzından çıkacak kelimeler çıkmaya hazır bekliyordu.Ve tam da MERT SOLMAZ'dan beklenen hareket ŞİDDET!