NEFRET

24.Bölüm GİTME...

MERHABA ARKADAŞLAR UMARIM BEENİYORSUNUZDUR EN GÜZEL ŞEKİLDE HİSSEDEREK YAZMAYA ÇALIŞIYORUM SİZDE HİSSEDEREK OKURSANIZ SEVİNRİM..

KEYİFLİ OKUMALAR...

NEHİR

+NEHİR KIZIM 

-ANNE NERDESİN 

+BURDAYIM KIZIM HADİ BANA DOĞRU GEL 

+GÖRÜMİYORUM SENİ ANNE NEREDESİN

-KIZIM GEL... BANA DOĞRU GEL 

+ANNE GÖRDÜM. İŞTE ORDASIN ....  VER ELLERİNİ ANNE UZAT ELLERİNİ

-SEN BENİ ELLERİMİ TUTMAK İÇİN GEÇ KALDIN KIZIM 

+ANNE ANNE GİTME ANNEEE... ANNE DUR GİTMEEE 

Anneeee ....

Yataktan sıçramıştım. Gördüğüm rüyanın şokunu üstümden atmaya çalışırken aynı zamanda gözyaşlarıma engel olamıyordum.

Ayağa kalkıp mutfağa doğru ilerleyecekken salonda mertin telefon konuşması dikkatimi çekti. Kenara geçip onu dinledim.

Sanırım gökhanla konuşuyordu

+Bak gökhan nehirin artık üzülmesini istemiyorum anladınmı. Oyüzden nehirin annesini kim öldürdü hemen öğren cezasını ben kendi ellerimle vereceğim.

-.....

karşı tarafın ne dediğini duymuyordum. Ama mert benim için bir çaba harcıyordu bunu biliyordum ve bu beni ufakta olsa mutlu etmişti.

Mertin söylediklerini dinlemeye devam ettim

+yok oğlum manyakmısın nasıl söylerim öz annesi olduğunu. Kız üvey olduğunu sanmasına rağmen mahfoldu.Şimdi ona o senin öz annen desem ne değişecek ki daha çok acı çekecek. Sakın ağzınızdan çıkmasın hadi kapat...

değip arkasına dönünce göz göze geldik.

Duyduklarımla başımdan aşağıya kaynar sular dökülmüştü. Ağlıyordum gözümden yaşlar geliyordu ama donmuştum. Sanki hayat bana çok uyudun kalk biraz acı çek der gibi uyandırıp salona gelmemi sağlamıştı artık yeter dayanamıyordum bitsin bu işkence.

yere çöktüm ağlayıp isyan etmek istiyordum ama mert buna ,izin vermedi başta beni görünce şaşırmış bir vaziyette baksada sonradan yanıma gelip beni kaldırmıştı

"Nehir çok üzgünüm duymanı istemezdim, nehiir kendine gel bana bak nehir,  " mertin beni kendime getirme çabası dikkatimi çekiyordu ama benim elimde değildi donup kalmıştım sesi uğultu gibi geliyordu ama beni odaya götürme çabasını görebiliyordum. 

Ayğa kalktım gözyaşlarım bitmiyordu. Daha acılarım çok derin bir yara bırakıyordu bende.

Nasıl geçecekti...

Gözlerim karardı ve en son mertin nehir diye bağırdığı kulağımda yankılanmıştı...

+ANNE ANNEM NERDESİN 

-ANNEN ARTIK YOK NEHİR BEN VARIM (NEHİRİN BABASI) (KÖTÜ BİR KAHKAHA ATTI)

+ANNEM NERDE!

-(YANINI İŞARET EDEREK)BAK BURADA 

YANINA BAKTIĞIMDA ANNEM AĞLIYORMUYDU ÜZÜLÜYORMUYDU BİLMEDİĞİM BİR İFADE VARDI SURATINDA

+ANNE GEL ANNE BENİM YANIMA GEL

-VER ELİNİ NEHİR! ELİNİ  VER KIZIM

ELİMİ UZATTIKÇA SANKİ ANNEMDEN DAHA ÇOK UZAKLAŞIYORDUM. VE TAM ELİNİ TUTACAKKEN BABAMIN ONU UÇURUMDAN ATMASIYLA  

ANNEEE!!!!

yerimden bir kez daha sıçramıştım.

Bitmiyordu işte çektiğim acılar son bulmuyordu..

Sıkılmıştım...

Yorulmuştum...

Ne yapacağımı bilmiyordum. Kendimi çok aciz ve zavallı hissediyordum.

"Nehir iyimisin" merte döndüğümde yanımda olduğunu farkettim. O burdaydı...

Ama beni en baştan yaralayan da o değilmiydi zaten...

Yaralarımın kabuk tutmasınada izin vermiyordu üstelik...

Sürekli tekrar tekrar kanatıyordu o yaralarımı. Şimdi ise yaralarıma bir merhem olma umuduyla yanımdaydı.

Ama bir kez kanıtılmamıştı ki o yaralarım defalarca aynı yerden kanamıştı. 

Kalbimden...

Peki şimdi ne sandıyorduki. O yaralarımın iyileştikten sonra izi kalacağını bilmiyormuydu...

Ama birinin ona yarabandının kalbe yapışamayacağını anlatması lazım...

Ne söylersem söyliyeyim yine de yanımda olmasına izin veriyordum. Çünkü ondan başka kimsem kalmamıştı. 

Herşeyimi alırken herşeyim olmuştu birdenbire...

Boğazım kuruydu. Kısık ve titrek   çıkan sesimle devam ettim "Bi bardak su verirmisin"  mert hızlıca masanın üzerinde duran sürahiden bir bardak su doldurup uzatırken ben gördüğüm rüyanın şokunu üstümden atmaya çalışıyordum.

Bardaktaki suyu içerken duvarda asılı olan saat dikkatimi çekti. Saat gece 03.00 

"uyumak istiyorum" sesimde bir değişiklik olmamıştı...

kırgındım...

kızgındım...

Hayata bakış açım çok değişmişti. Mutlu ve hayat dolu bir kız ken şimdi ne haldeydim bir gözyaşı da kendim için aktı gözlerimden yüreğime doğru...

MERT

Nehiri bu halde görmek beni kahrediyordu... Uyursa acıları hafifler geçer sanıyordu ama onu en iyi ben anlardım. Hiç birşey geçmiyordu çünkü bu kez bilinçaltı devreye giriyordu ve rüyalarıyla insanı bir kez daha kahrediyordu.

Kimbilir rüyasında ne görmüştü...

"Hadi uyu " değip onu yatağa hafifçe uzandırdım üzerini örttüm. Tam kapıdan çıkacakken nehirin sesiyle duraksadım.

"Gitme..."

Bu sözünden sonra hemen ona döndüm çok üzgündü onu nasıl iyileştirbilirdim hiç bilmiyordum nasıl ona bu yaşadıklarını unutturabilirdim ...

"GİTME ne olur " nehir yalvarmalı çıkan sesi ve ona eşlik eden gözyaşına  b dayanam adım yanına gittim karşımda uzanıyordu. Nehir elimi tutup devam etti;

"mert sende gitme ne olur bırakma beni. Hep yanımda ol. "

diye söyleyip yana kayınca nehiri bu hale getirmenin kahrıyla yanına uzandım.

Ellerimi beline dolayıp kendime çektim ona sımsıkı sarılıyordum. Çünkü bu onu asla bırakmayacağımın simgesiydi... Dudaklarına eğilmiştim ve içimden gelerek sevgiyle dolu öpmüştüm onu Hafif tebessüm etmişti. İçinde bir yerlerde ufakta olsa bir huzur vardı bunu hissedebiliyordum.

bana dışardan gülümsesede kim bilir içinde ne fırtınalar kopuyordu.

Ve haklıydı da sonuçta en güzel yıllarının katili olmuştum...

BÖLÜM KISA OLDU KUSURA BAKMAYIN UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR AMA LUTFEN HİKAYEYİ ÖNERİP YAYALIM 24. BÖLÜME GELDİM AMA OKUYUCU SAYİSİ SADECE 15 BİN BİRAZ ARTIŞ GOSTERELİM RİCA EDİYORUM . NEHİRİN ÇOK GÜZEL GÜNLERİDE ÇOK YAKINDA...

YORUM VE VOTELERİNİZE BEKLİYORUM.. 

SEVGİLERLE....