NEFRET

27.BÖLÜM Beklenmeyen Haber

NEHİR

Yorum ve votelerinizi bekliyorum...

Çok seviyorsan birini,

Öyle bazı şeylerden çok değil; her şeyden, herkesten çok seviyorsan, yani "o benim hayatım" diyorsan,

Bir ayrılık sonrasında yalnızca çok sevdiğin kişi değildir kaybettiğin.

Mutluluğunu kaybedersin, huzurunu kaybedersin, uykularını kaybedersin...

Belki ölmezsin ama yaşamak da denilmez içinde olduğun duruma.

Çünkü hayatını kaybedersin...

Ben hayatımı kaybetmiştim. Bu gördüğüm mesajdan sonra....

Mert annemi öldürtmüştü. Bunu nerde, nasıl, ne şekilde yaptı bilmiyorum ama şu anda gördüğüm mesaj herşeyi açıkça ele veriyordu.

Peki o salonda gökhan la konuşması da mı yalandı.?

O....

O...

O çok profesyonel bir yalancıydı. Beni kandırdı. Bana oyun oynadı. Üzgünüm değip kendisini bile kandıran bir adamdan ne beklenir ki.. Ama o herşeyi yapacak, herkesi kandıracak kadar karanlık, Her tehlikeyi göze alacak kadar hırslı

O

'MERT SOLMAZ'

Ben ona nasıl inandım, nasıl güvendim. Bana hic mutlu olmayacaksın demişti, başından beri hep bunu söylüyordu.

NEDEN

suçum MEHMET SOLMAZ'IN kızı olmak mı?

Peki ya annem?!

Onun ne suç'u ne günahı vardı.

Midemdeki yanma ile elimi ağzıma koydum. Midem bulanıyordu. Hemen lavaboya koşar adımlarla ilerledim. klozetin kapağını açıp rahatlamaya çalıştım. Mert kapının önündeydi.

" Nehiir iyi misin? "

Onun sesini duyunca gözümden acı bir yaş daha geldi. Annemin,gençliğimin,en güzel yıllarımın,umutlarımın ve aşk'a inancımın katili karışımdaki kapının arkasında duruyordu.

Ben ise aptal gibi onu sevmeye devam ediyordum.

İşte sevmek böyledir! Küçücük bir esinti için, fırtınalar feda edersin.

Ben onun için çok fırtınalar feda ettim,ediyorum ama etmeye devam etmeyeceğim. Bu...

Bu çok fazla....

Annenin katilinin karısı olmaya devam etmicem

Yine de düşünür insan "Değdi mi?" diye.

Anladım ki; onun uğruna ödediğim bedeller, mutluluğuma gölge düşürüyorsa, hak ettiğim mutluluk bana çok pahalıya mal oldu....

Ama bu kez olmaz. Bu kez susmayacağım.

MERT

Ne oldu şimdi bu kıza

"Nehir bak ses ver yoksa kapıyı kıracam. Nehiirrr!!"

Doğrulup omzumla kapıyı itekleyecek'ken nehir çok sakin bir şekilde kapıyı açtı.

Gözleri doluydu. Ağlamıştı. Gözlerimin içine bakıp ağır ve sakin bir şekilde üzerime doğru geliyordu.

"Nehir.... İyi misin....?"

Yine cevap vermemişti. Gözlerini kırpmadan gözlerime bakıyordu.

Yanaklarına dokunmak için elimi uzattığımda sert bir şekilde elimi itti.