Kongpob အတြက္ ကံပဲေကာင္းသည္လား။ ကံပဲဆိုးသည္လည္းေတာ့မသိ။ သူ ယခု Arthit ၏ အိမ္သို႕ ေရာက္လာခဲ့သည္။
“Kongpob ခနေစာင့္ ငါ အဝတ္ေတြ သြားယူေပးလိုက္ဦးမယ္…”
သူယခုကဲ့သို႕ Arthit အိမ္သို႕ေရာက္ေနသည့္ အေၾကာင္းရင္းက…
“P Arthit?…”
“Mae… Mae… က…”
“Hoy! Arthit စိတ္ထိန္း… မင္း Mae ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး… အခု မင္း Por ကိုယ္တိုင္ဖုန္းဆက္တာေလ… ဘာမွမျဖစ္ဘူး…”
“ဒါေပမဲ့ Perm…”
သူ႕ P Arthit မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးက ေသြးဆုတ္ျဖဴေလ်ာ့ရိွၿပီး စိတ္ႏွင့္လူႏွင့္မကပ္မွန္း သိသာလြန္းလွသည္။ ဆိုင္ကယ္ေသာ့ကိုင္ထားသည့္ လက္ပင္ တုန္ခါလြန္းေန၍ လက္ထဲရိွ ဆုိင္ကယ္ေသာ့ကိုပင္ ျမဲျမံေအာင္ မကိုင္ႏိုင္ခဲ့။ ျပဳတ္က်သြားေသာ ဆုိင္ကယ္ေသာ့ကို သူ ေကာက္ရင္း Arthit ႏွင့္ Perm ကို ျပံဳးျပလုိက္မိသည္။ သူ႕အား ျပန္ျပံဳးျပလာသည့္ Perm… Arthit မွာ သူ႕ကိုျမင္ပံုမရ။ သူ႕ P Arthit က ဘာျဖစ္ေနတာလဲ…?
“P Perm Khap… P Arthit… ဘာျဖစ္လို႕လဲ… ေနမေကာင္းလုိ႕လား”
သူ Arthit ကိုသာ ၾကည့္ရင္းေမးလုိက္မိသည္။ Perm ႏွင့္ Arthit သည္ Wad ေျပာသျဖင့္ အတူတူႀကီးျပင္းလာသည့္ သူမ်ားမွန္း သူ သိေသာ္လည္း သူ႕စိတ္ကိုက သူ႕ P Arthit ႏွင့္ အျခားသူတစ္ဦး နီးနီးကပ္ကပ္ေနလွ်င္ကို သေဘာက်ျခင္းမရိွ။
“ေၾသာ္… Nong… Arthit ကိုသူ႕Por ကဖုန္းဆက္လို႕… သူ႕ Mae ေဆးရံုမွာမို႕ လာခဲ့ပါဆိုၿပီး… သူ႕ Mae ေဆးရံုေရာက္ေနတာပဲ သိရေသးတယ္… အဲ့ဒါကို အဲ့လိုျဖစ္ေနတာပဲ…”
“Khap… အခု ေဆးရံုသြားမလို႕လား”
“အင္း ဒီေကာင္ေမာင္းလို႕လည္း မျဖစ္ပါဘူး… ငါ လုိက္ပို႕…”
Perm ပါးစပ္က စကားမဆံုးေသး။ Arthit ကို သူ႕ဘက္နီးေအာင္ သိသိသာသာဆြဲကပ္လုိက္သည့္အျပင္ သူ႕အား ေရခဲရိုက္အျပံဳးတို႕ျဖင့္ ျပံဳးၾကည့္လာခဲ့ေသာ သူတုိ႕ေက်ာင္းမွ ေကာင္မေလးမ်ား သဲသဲလႈပ္လွပါခ်ည္ရဲ႕ ဆိုေသာ Campus Moon ကေလး။
Oi… Oi Nong Kong ငါ က သူ႕ သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးပါ အတင္းႀကီး ထိုးေကြ်းရင္ေတာင္ အဲ့ ငအူကို စိတ္နဲ႕ေတာင္မပစ္မွားပါဘူး…။ Perm သူ႕စိတ္ထဲတြင္သာ ေရရြတ္ရင္း… Kongpob ကို ၾကည့္လုိက္မိသည္။ Kongpob မ်က္ႏွာက သူ လိုက္ပို႕မည္ကို သိပ္ၿပီး သေဘာက်ပံုမေပၚ။ သူ Kongpob ႏွင့္သာ လႊတ္ေပးသင့္လုိက္သည္လား။ ထို Suthiluck အိမ္သည္ သံသယမ်ားလြန္းေသာအိမ္။
YOU ARE READING
My Dumb Senior and me(fanfic)
RomanceNot a fantasy fanfiction just want to write something normal... a normal love story ^^ enjoy
