Dark secrets :The game of revenge

εξομολογηση

.

Χαμένη... πληγωμένη...προδομένη από τον ίδιο μου τον εαυτό... σκέψεις πολλές... Ένας θάνατος που έγινε αλλά δεν με λύτρωσε..Δεν με γέμισε... Δεν ικανοποίησε την αρχική μου δίψα...

Σηκώνομαι και τιναζω τα χώματα από πάνω μου ... προχωράω στο δάσος και φτάνω στο αυτοκίνητο,μόνη.... Για κάποιο λόγο νιώθω  κενη μέσα μου ...

Μπαίνω μέσα και βάζω μπρος... προσπαθώ να καταλάβω τον τρελό εαυτό μου ... προσπαθώ να εξηγήσω πως γίνεται να τον σκοτώσα αλλά να μην βρήκα μέσα μου αυτό που ήθελα..

Ο δρόμος με οδηγεί σπίτι..Σπίτι τους...

Έξω φρουροί αλλά μέσα τα φώτα όλα κλειστά ... κοιτάζω τον εαυτό μου στο καθρέφτη και τρομάζω... Ένα μάτι μπλε ένα μαύρο...ξαναριχνω μια ματια στο σπιτι ... ελπιζω να μην ειναι κανεις ...
παρκάρω και κατεβαίνω... προχωράω..οι φρουροί Ανοίγουν την κεντρική πόρτα και μπαίνω μέσα... σιωπή... σκοτάδι... ανεβαίνω επάνω και μπαίνω στο δωμάτιο μου ...Για κάποιο λόγο ξεσπάω απλά σε κλαμματα...πάλι... απλώνω το χέρι και ανάβω το μικρό λαμπατερ ..Δεν θέλω φώτα... Θέλω να κρυφτώ στο σκοτάδι...

Βγάζω και τον άλλο φακό από τα μάτια μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι...

Ξεκουμπωνω το παντελόνι και το πετάω... κάνω το ίδιο και με τη μπλούζα και μένω ξαπλωμένη μόνο με τα εσώρουχα...

Παίρνω μια βαθειά ανάσα... σηκώνομαι και πηγαίνω προς το μπάνιο..ανοίγω το νερό να τρέχει..πετάω τα εσώρουχα μου και μπαίνω μέσα... σκέφτομαι την ώρα που θα τους αντικρύσω σήμερα... ξέρω ήδη τι θα πω αλλά... Αλλά γιατί δεν νιώθω καλά ΓΑΜΩΤΟ...

30 λεπτά μετά βγαίνω..τύλιγω γύρω μου μια πετσέτα.. βγαίνω στο  δωμάτιο και πλησιάζω στο κομοδίνο.. ανοίγω το συρτάρι αλλά... παγώνω... το μικρό μου κουτάκι με τους φακούς δεν είναι εδώ....

......:"αυτό ψάχνεις???" Κοκαλωνω όταν ακούω τη φωνή του ....

Flashback  λίγες ώρες πριν ...

Κοιτάζω το ρολόι και τα πόδια μου πηγαίνουν πάνω κάτω στη καρέκλα... κάθομαι στο γραφείο της αποθήκης μόνος και περιμένω τον Πάρη.. Ο Στέφανος ελέγχει το εμπόρευμα και θα ρθει αργότερα...

Βγάζω ένα ποτήρι και το γεμίζω με το ουίσκι που έχω δίπλα μου ... το κατεβάζω... το νιώθω να με καίει... βάζω ακόμα ένα και η πόρτα επιτέλους ανοίγει...

Ο Πάρης μπαίνει μέσα... φοβερά αναστατωμένος ...

Πάρης:"Πρέπει να το δεις αυτό..."πετάει μπροστά μου κάτι χαρτιά... τα κοιτάζω...