Επιστροφή

6.3K 424 20
                                    

.

Από χθες είμαι σε αναμμένα κάρβουνα... με το ζόρι κοιμήθηκα...

Δίπλα μου ο Άρης κι εκείνος φανερά ταλαιπωρημένος κοιμάται ακόμα...

Τον χαϊδεύω απαλά... κουνιέται και ανοίγει τα μάτια του ...

Άρης:"μμμμμμμ καλημερα..."

Νεφελη:"Καλημέρα... "

Άρης:"κοιμήθηκες καθόλου??"

Νεφελη:"λίγο... "

Άρης:"έλα... "λεει και τραβάει αγκαλιά.. περνάει το χέρι του και με χαϊδεύει στην κοιλιά...

Μπορεί σε κάποιους να φανεί αστείο αλλά εμένα με ηρεμεί

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

Μπορεί σε κάποιους να φανεί αστείο αλλά εμένα με ηρεμεί...

Άρης:"όλα θα πάνε καλά... Δεν θα είσαι μόνη.."

Νεφελη:"τι εννοείς?"

Άρης:"εννοώ μωρό μου πως εγώ και ο Στέφανος θα έρθουμε μαζί σου .. Ο Πάρης θα μείνει εδώ γιατί πρέπει κάποιος να αναλάβει όσο λείπουμε... Και είναι ο κατάλληλος.."

Νεφελη:"είσαι τρελός? Είναι επικίνδυνα εκεί..Ο κόσμος είναι αλλιώς..Όλα είναι αλλιώς.."

Άρης:"και φοβάσαι?? Μάλλον δεν έχουν γνωρίσει άνθρωπο με την δική μου τρέλα μωρό μου ..."

Αφήνει ένα απαλό φίλι στο λαιμό μου και το χέρι του κατεβαίνει κι άλλο....κι άλλο...κι άλλο... Και φτάνει εκεί ακριβώς που το θέλει... αναστενάζω και νιώθω τα χείλη του στον λαιμό μου να σπάνε σε ένα χαμόγελο...

Άρης:"θέλεις μήπως να σε χαλαρώσω??" Λέει και δεν προλαβαίνω να απαντήσω... κάνει στην άκρη το εσώρουχο και νιώθω μέσα μου τα δάχτυλα του να παίζουν...

Αρχίζω να ζεσταίνομαι υπερβολικά πολύ... Είναι τόσο περίεργο να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα με κάποιον που είσαι ερωτευμένος... Που πραγματικά αγαπάς... με τον Μάνο ήταν αλλιώς.. Ίσως φταίει που απαγορεψαμε  τα συναισθήματα μεταξύ μας ..Ίσως και όχι.. Ίσως δεν θα το ενιωθα ποτέ...

Dark secrets :The game of revenge Donde viven las historias. Descúbrelo ahora