Made For You

Chapter Nine

Ang oras kapag hinayaang lumipas, madarama mo hanggang bukas pero di na mababawi muli.

Sabi pa nila, time is gold. Time is irrelevant. That's why use time wisely.  Kaya dapat pahalagahan ang mga araw na natitira habang meron pa. Habang andyan pa.

I wish I could fast forward time to see if it's worth it. To see if I can risked it again.

Because I don't wanna feel that type of hurt again. But I wanna feel that love again.

Nakaupo ako ngayon dito sa ilalim ng may malaking puno ng narra,  nagbabasa at nakikinig sa kantang taglay ng aking cellphone. Nakasalpak ang dalawang headset sa magkabilaan kung tenga. Tila walang pakialam sa masalimuot na mundo.

The sun was beginning its slow descent, and as I pulled out, the sky was a swirl of fruity colors that contrasted dramatically with the evening skies I'd come to know in.

Tumayo na ako naghahandang umalis at pinagpag ang palda ko.Ipinasok ko na sa bag ko ang dala dala at kanina ko pang binabasang novel ni Nicholas Sparks.

Habang naglalakad, napapatingin ako sa paligid ko. Kunti na lang ang natitirang estudyante sa school. Iyong iba siguro ay nagsi uwian na. Sabagay wala naman na kasing klase at patapos na rin ang araw.

Palabas na ako ng school gate ng may maramdamang nakasunod sa akin. Napairap na lang ako sa hangin.

He's really a stalker.

Hinahayaan ko lang siyang sumunod sa akin habang naglalakad. Feel na feel niya ang pagiging stalker habang ako feel an feel naman na panoorin siya sa mga pinaggagawa niya. Ang alam niya siguro hindi ko pa alam na nakasunod siya sa likod ko. Medyo napapailing iling na lang ako. At the same time, napapangiti.

Nang medyo malayo na ako sa school, tumigil ako at biglang nagtago sa eskenita. Hinintay kong makatapat siya sa akin bago ako lumabas sa pinagtataguan.

When he stop agaran akong lumabas sa pinagtataguan at hinarap siya.

He looked at me with playful smile  and a little bit serious. He licked his lower lip and he darted his eyes on me firmly.

Tinaasan ko siya ng kilay.

"What are you doing?" I asked.

"Nothing." he said blankly.

"Wag mo kung niloloko." sagot ko sa kanya.

"Baby....hindi kita niloloko. Look, I'm deeply, madly serious on you."

Napapatitig ako....Hindi alam ang sasabihin. Biglang tumibok ng malakas ang puso ko.

Behave heart.

"Leave me alone." saad ko at tinalikuran siya.

Nagpatuloy na akong naglakad at hinayaan siya doon.

"Wait for me." Saad niya at sumabay sa paglalakad ko.

Hindi ko na siya pinansin at minadali pa lalo ang paglalakad.

I don't want myself getting near with him. Ayoko! Nakakatakot!

The sky was beginning it's lazy fade to black as we walked. Habang lumalayo ang nilalakad namin, palapit naman ng palapit ang gabi. Napapikit ako sa simoy ng hanging naramdaman ko sa aking balat.

"You're really beautiful." he said softly to me.

Napamulat ako sa sinabi niya at napatingin sa kanya. Napalunok ako dahil sa titig niya sa akin. I looked at him in the eye. With his long thicked eye shadow, his grayish eyes. Ang perpektong pagkakahulma ng kanyang baba. Ang matangos niyang ilong at ang mapula pula niyang mga labi.