Arkadaşlar bölümün kısa olduğunun farkındayım ama hemen paylaşmak istedim bir sonraki bölümde telafi edeceğime emin olabilirsiniz.
Ertesi gün camdan gelen seslerle uyandım.Birileri cama taş atıyordu.HEMDE SABAHIN ALTISINDA!!.
Balkona çıktığımda aşağıda bana bakmakta olan Kuzey ve Zeynepi gördüm
-Derdiniz ne sabahın bu saatinde?
Zeynep hemen konuşmaya başladı
-Her sabah Kuzeyle koşu yaparız bize katılırsın diye düşünmüştüm.
Aslında fena bir fikir değildi ama saat daha altıı!
En sonunda biraz sporun iyi olacağını düşündüm ve
-O zaman sizi biraz bekleteceğim.5-10 dakikaya gelirim isterseniz kapıyı açayım içeride bekleyin.
-Yok hava çok güzel burda beklesek daha iyi.
Cevap vermeden bir koşu içeriye girdim ve kısa spor şortumun üstüne yine aynı renkteki spor atletimi giydim.Güneş gözlüğümüde aldıktan sonra dişimi firçalayıp dışarı çıktım.
-Çabuk çıktın. dedi Kuzey gülümseyerek.Gülümsedim ve gözlüğümü taktım birlikte göle doğru koşu yaptık.
☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡☆♡
-Öyküm hadi bugün kontrolün var.
Gelen annemin sesiydi hemen yukarı çıktım ve duşumu aldım.Üstümü giyindim ve tekrar aşağı indim annemle babam beni bekliyordu. Bu seferki kontrol için epey heyecanlıydım çünkü diğerlerine nazaran kendimi daha iyi hissediyordum.
Hastaneye gittiğimizde dr. Sevim bizi karşıladı.1 yıldır tüm kontrollerimi o yapıyordu.Ve gerçekten insanı iyi hissettiriyordu.Bizi gördüğünde yanımıza geldi ve bana sımsıkı sarıldı
-Hiç ziyaretime gelmiyorsun öyküm hanım.Özlettin kendini.
yüzüne baktım ve gülümsedim.
-Bu güzel kızın burda bütün gününü heba etmesine izin veremem hemen kontrollere başlayalım hemen bitsin.
hastaneyi ve hastanedeki insanları sevmiyordum fakat Sevim abla gerçekten sevilmeyecek gibi değildi.
-E hadi öyküm hiç konuşmuyorsun.
Gülümsedim ve
-Hemen başlasak iyi olacak sanırım. dedim
Birkaç testin ardından Sevim ablanın odasında sonuçları beklemeye başladık.
Sonuçlar geldiğinde Sevim abla sonuç kağıtlarını inceledi yüzü gülüyordu.
-Öyküm,tatlım bize biraz müsade edebilir misin?
odadan çıktım ve hemen kapının önündeki bekleme koltuklarından birine oturdum.Neden çıkmıştım ki? sanki sesleri burdan duyulmuyor.
-Nuray hanım,Hulki bey ilk başlarda hastalık çok ilerlediği için tedaviye başlamak istememiştik fakat durum biraz daha iyi gibi bu yüzden kemoterapiyi denemekten bir zarar çıkmaz diye düşünüyorum. Ne dersiniz?
-E..e.elbette.Denemeliyiz. dedi annemin son derece mutlu çıkan sesi babamın ise ne kadar mutlu olduğunu hayal edebiliyorum.Ama ben.Ben mutlumuyum acaba. Saçlarım dökülecek,halsizleşeceğim,yemek bile yemek istemeyeceğim belkide...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yarın Olacak
Ficção AdolescenteGençlikte günler kısa;yıllar uzundur oysa benim gibi birinin ne kadar uzun yılları olabilir ki... Tamamen umutsuzluğa kapılmıştım hem bence umutla yaşayan,müziksiz de dans eder.Ben Öyküm Arıcan tabiri caizse hastalığın pençesinden kurtulmaya çalışan...
