Hye rin masuk ke dalam kereta
Seong mo: awak lagi senang dari apa yg saya jangka..
Hye rin: tuan siapa?
Seong mo: saya? Alang2kan biar saya cerita... Dulu ibubapa awak ada pinjam duit saya.. And sebagai bayaran semula mereka gantikan awak sebagai bayaran...
Hye rin terdiam... Ok.. Adakah ini penghujung kehidupannya.. Exo pon dh x nak dia.. Siapa lagi yg dia boleh harapkan? Nothing... Dia x de sesiapa...
Hye rin: ok.. Boleh x tuan bagi saya jumpa abang saya dahulu? Saya nak tahu sape abang saya... Lepas saya jumpa dia.. Tuan boleh ambil saya... Please..
Seong mo: adakah ini perjanjian?
Hye rin: ye..
Seong mo: macam mana saya boleh percayakan awak?
Hye rin: saya x kan lari.. Saya janji..
Seong mo: ok.. Saya pegang janji awak...
Hye rin: gamsahamida..
Hye rin keluar daripada kereta itu.. Hye rin berjalan ke rumahnya yg x berapa jauh...
Dia masuk ke dalam rumahnya.. Dia terduduk dipintu rumahnnya... Dia memeluk lututnya..
Apa yg aku boleh buat sekarang? Aku dh x de sesiapa... Please...
......
Keesokkannya...
Semua pelajar masuk kedalam kelas... Mereka duduk ditempat masing2... Hye rin perlu menempuh exo... Dia hanya menundukkan mukanya... Hye rin diam... Kai dihadapannya diam.. Chen dibelakangnya diam...
Tiada lagi gelak ketawa exo seperti biasa... Kelas itu sunyi.. Cikgu shin hye masuk kedalam kelas... Mereka menunduk hormat kepada cikgu itu...
Cikgu: OK.. hari ni saya nak ajar kamu semua tentang sahabat... Saya nak dengar pendapat setiap seorang... Hye rin.. Saya nak dengar pendapat awak..
Hye rin bangun...
Hye rin: sahabat... pada saya sahabat sangat sukar untuk ditemukan, dan sahabat adalah benda yg paling susah untuk ditinggalkan, dan sahabat juga adalah benda yg paling sukar untuk dilupakan... pada saya sahabat seorang membantu dan bukan mempersendakan...
Hye rin duduk tanpa memandang kekiri dan kekanan... Walaupun dia tahu ada mata Yg sedang memandangnya...
Shin hye : mmm... Ok... Xiumin boleh awak terangkan pada saya.. Apa maksud sahabat?
Xiumin bangun...
Xiumin: sahabat adalah insan yg tidak akan senang duduk bila kawannya hilang daripada pandangan... Dan sahabat akan berasa sedih apabila sahabatnya sedih... Dan dah pasti sahabat sangat sukar untuk kita jumpa...
Xiumin duduk...
Shin hye: ok.. Bagus... Semua tahu apa yg dimaksudkan dengan sahabat... So untuk cuti ni... Kerja rumah adalah.. Kamu semua buat cerita tentang sahabat yang paling rapat dengan kamu dan hantar kat email saya... OK..
Baekhyun: alaa... Cikgu... Banyaknye..
Sehun: penatlah nak tulis..
Chen: please...
Shin hye: kalau macam tu aku kena buat dua karangan tentang...
Baekhyun memotong..
Baekhyun: aniyo! x pe dah cukup dah cikgu...
Shin hye : anak murid yg baik...
....
Semua pelajar keluar daripada kelas setelah kelas tamat... Tinggal hye rin dan exo sahaja didalam kelas itu.. hye rin mengemas barangnya...
DO: hye rin-ssi..
Hye rin tidak memandangnya..
DO: kitaorang ada nak cakap something dengan awak...
Hye rin menyandang begnya dan ingin keluar tiba2 chanyeol menutup pintu belakang dan baekhyun menutup pintu depan..
hye rin: pikyo ragu!
baekhyun: aku boleh buka kalau kau dengar apa yg kitaorang nak cakap dulu...
kai: hye rin kitaorang minta maaf...
Sehun: bukan diaorang... Aku yg patut minta maaf sebab semua ni aku yg buat... Sampai jadi macam ni... aku terlalu ikutkan perasaan aku.. yes aku ego... aku buat semua ni sebab aku takut kehilangan kawan2 aku... Hye rin.. Minyanata..
Xiumin memeluk Sehun...
Chanyeol: kitaorang minta maaf... Tapi kitaorang nak hye rin tahu... Hye rin adalah perempuan pertama yg dapat memberikan senyuman kepada exo...
Chen: dan hye rin adalah perempuan yg menitis air mata exo...
hye rin masih tidak mandang exo yg berada dibelakangnya.. dia pon sedang menahan perasaannya jugak...
hye rin: maaflah tapi aku dah cukup terluka dengan korang...
kai: hye rin jangan cuba benci kitaorang kalau... Perasaan kau sendiri x boleh nak tinggalkan kitaorang...
hye rin: baekhyun aku nak keluar...
baekhyun memandang DO.. DO mengangguk... Baekhyun membuka pintu.. hye rin keluar... OK... Air matanya sudah boleh ditahan lagi.... jatuh.. Semua air matanya jatuh berderai...
