Hava yağmurluydu. Yeni taşınmıştım ve okuldan eve dönmek için ilk kez bineceğim minibüs sırasını bekledim. Minibüs geldi ve bu kadar insanın başka bir tanesini beklediğini düşünerek sıranın önüne koştum.
Ancak buradan tek geçen minibüs benim ve senin bindiğindi.
Sırayı bozduğum için insanlardan özür dilerken gördüm seni. Minibüsün içinde tam karşımda duruyordun. Kulağında beyaz kulaklığın,kısa oldukları halde dağınık olan saçların,yağmura rağmen neredeyse kuru oluşun,bezgin halin...
Kafanı hafifçe kaldırıp insanlardan özür dileyen bana baktın. Ben senin kusursuz olduğunu düşünürken, sen benim acınası olduğumu düşündün mü?
O an binmek istemedim minibüse. Seni ilk görüşüm bu ıslak halimle olmamalıydı ama eve gitmeliydim. Ellerim uyuştu, bacaklarım titredi. Zorla bindim minibüse.
Sanırım zorlandığım en güzel şeydi.
