Arkadaşımın isteğini kabul edince. O an çevrimiçi olduğunu anladık ve sana üst üste sürekli istek gönderdim.
Yine kabul etmedin.
Arkadaşımın isteğini kabul ettiğin için ondan fotoğraflarını ekran görüntüsü alıp bana atmasını istedim.
O kadar güzelsin ki.
Hepsi galerimde.
Yıldızlanmış fotoğraflar bölümünde.
Umarım onları izinsiz aldığım için bana kızmazsın.
Kızamazsın ki, bilmiyorsun.
Asla bilmeyeceksin.
Daha sonra sana sahte hesaptan mesaj atmayı düşündüm. Ama ne yazabilirdim ki?
Seni sevdiğimi mi?
Sahte hesaptan mı?
Ne kadar acınası olduğumu düşünmen için mi?
Yanlış bir düşünce de değil aslında.
Sana seni sevdiğimi hiç söylemedim.
Sana kendimi göstermedim bile.
Hayır, gösterdim.
Sen görmemeyi tercih ettin.
Saçma bir şekilde sana yazdım. Ama gerçekten saçmaydı. Seninle nasıl konuşacağımı bilemedim.
Öyle oldu ki sen beni başından savacak kısa bir cevap verdin.
Sana attığım mesajı buraya yazamam.
Kendimi daha fazla rezil edemem.
Kendime bunu yapmaktan bıktım.
Her şey böyle olunca sinirlendim ve takip isteğimi geri çektim. Daha sonra profil fotoğrafımı değiştirdim.
En güzel olduğum fotoğrafı koymak istedim.
Şu işe bak, öyle bir fotoğraf yok.
Arkadaşımda seni takipten çıktı. Daha sonra onun takipten çıkmasına pişman oldum çünkü attığın fotoğrafları artık göremeyeceğim demekti.
Cidden umursuyor muyum o fotoğrafları görmeyi?
O anda, hayır.
Peki şimdi?
Kesinlikle evet.
