Seni düşünüyordum.
Yemek yerken, ders çalışırken, kitap okurken, uyumadan önce...
Hatta rüyalarımda.
Neden?
Adını bile bilmiyordum. Hakkında hiç bir şeyi bilmiyordum.
Nasıl sevebilirim seni?
Arkadaşlarıma anlattığım her seferinde daha da yakınlaşıyordum sana. Ama sadece ben yakınlaşıyordum, sen beni bilmiyordun bile.
Adını bilmediğim için senden '' Dolmuştaki Çocuk '' olarak bahsettim herkese. Daha sonra bu ismi söylemek uzun olduğundan ''Dolmuşçu '' olarak kaldın. Sana böyle dediğimizi duysan nasıl hissederdin acaba?
Güler miydin, yoksa kızar mıydın?
Bunun cevabını asla öğrenemeyeceğim.
Arkadaşlarımla birlikte heyecanlanıyor, hayaller kuruyorduk. Senin hakkında.
Beni, seninle konuşmam için cesaretlendirecek bir çok tavsiyede bulundular:
'' Neden olmasın?''
'' Konuşsan ne kaybedersin?''
Söylemesi ne kadar kolay değil mi?
Ama ben o kadar cesaretli değildim, hala da değilim.
Üstelik seninle konuşacak fırsatı nasıl yakalayacaktım.
Minibüste, herkesin içinde sana nasıl söylerdim?
Sana neyi söyleyecektim ki?
Seni sapık gibi takip ettiğimi mi?
Sana... Aşık olduğumu mu?
Ben aşka inanmam bile.
