İSTANBUL

2.BÖLÜM

Bugün güne çok güzel başladım.Çünkü bugün dersimiz yoktu yani okula gitmeyecektik ve ben bütün gün evde yatmayı palanlıyordum.Fakat ufak bir problemimiz vardı.Hayalle yeni bir eve çıkmaya karar vermiştik fakat bunu ailelerimize söylememiştik henüz.
Kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve üzerimi değiştirip aşağı indim.Hayal ve annesi ile babası da bize gelmişti.Hep birlikte güzel bir kahvaltı yaptık."Sizinle bir konu hakkında konuşmak istiyoruz." diyerek söze girdi Hayal.Hadi bakalım başlayalım.Babam hayırdır dercesine bir bana bir de Hayale baktı.Ben de masumca gülümsedim."Şimdi biz artık üniversiteye gidiyoruz hani ve 19 yaşındayız." Babam tek kaşını kaldırıp "Eee?" "Yani biz Hayalle diyoruz ki ikimiz başka eve çıkalım." Oh be söyledim.Babam ilk duyduğunda kaşlarını çattı."Kızım zaten Hayalle hergün birliktesiniz.Ne gerek var ki buna şimdi?"dedi annem."Ama Selma teyze aynı şey değil.Hem daha rahat ders çalışırız." diye araya girdi Hayal.Ben de yavru köpek bakışlarımı babama atıyordum."Lütfen baba ya lütfen.Hem ya başka bir şehire gitseydik.O zaman da aynı eve çıkacaktık.Ama zaten aynı şehirdeyiz bari ayrı eve çıkmamıza izin verin." "Baba, Ahmet amca izin verin kızlara çok istiyorlar. Artık küçükte değiller.Hem ben de sık sık kontrole giderim orda kalırım ben de arada." dedi dünyanın en tatlı abisi.Abime döndüm ve öpücük attım o da sırıtmakla yetindi.Babam önce bana sonra Hayale baktı ve "İyi.Peki öyle olsun.Madem artık büyüdünüz ayrı eve çıkacaksınız.Evinizin herşeyiyle siz ilgilenirsiniz biz size her ay belli bir miktarda para veririz.Eğer paranızı çabuk bitirirseniz karışmayız ve bir dahaki ayı beklemek zorunda kalırsınız ya da gider bu süre içinde part time bir işte çalışırsınız." Hayalle birbirimize baktık ve kafamızı sallayarak "Tamam.Kabul ediyoruz herşeyi." "Peki o zaman hadi kalkında ev bakalım size." Ay resmen bir hayalimiz daha gerçekleşiyordu.Hayalle ayrı eve çıkıyorduk.
................................................................
"Ya Miray bu ev çok güzel çok şirin lütfen bu evi tutalım." "Tamam Hayal ya sakin ol ben de çok beğendim gerçekten." dedim gülümseyerek ve babama dönüp "Baba biz çok beğendik tutabiliriz bu evi." " Tamam o zaman hayırlı olsun bakalım." Ay evimiz oldu resmen.
Birden Hayal kolumu çekiştirip "Hadi Miray evimiz için alışverişe gidelim." dedi heyecanlı bir şekilde.İki saatir alışveriş yapıyorduk ve ben çok yorulmuştum ama Hayal hala çok enerjikti.Artık eve gidip uyumak istiyordum.Hayali zar zor durdurup eve getirmeyi başarmıştım.Eve gelir gelmez duş alıp yatağıma yattım.Yarın da zorlu bir gün olacaktı.Evimizi taşıyacaktık.O kadar yorulmuşum ki bunu yatağa yatınca farkettim ve bu yorgunlukla kendimi uykunun kollarına bıraktım.
😴😴😴😴😴😴😴😴😴😴😴😴😴😴😴😴
Sabah erkenden kalkıp yeni evimize gittik.Çünkü kamyonet gelip eşyalarımızı getirecekti.Az önce eşyalarımız geldi ve birlikte eşyalarımızı taşıdık daha sonra annemlerin de yardımıyla temizlik yapıp eşyalarımızı yerleştirdik.Ay ben yine çok yoruldum ya ama çok güzel oldu be.Hayalle birbirimze bakıp gülümsedik ve sıkıca sarıldık.Bugün yeni evimizde ilk günümüzdü.Annemler evi temizledikten sonra gittiler.Biz de kendimize yorgunluk kahvesi yapalım dedik fakat evde kahve yokmuş. Komşu komşunun kahvesine muhtaçtır deyip yan komşudan kahve istemeye gittik.Zili çaldık ve kapıyı genç yakışıklı bir çocuk açtı.Kaşları şaşırmışçasına kalktı"Buyrun." dedi sadece ben gözlerimi devirmek istesem de ayıp olur diye yapmadım.Tam kahve isteyecekken içeriden bir çocuk daha geldi.Bir dakika ya bu şey değil mi? Evet o geçen bizi okulda iki abazadan koruyon çocuk.Bizi görünce şaşırdı."Ya şey biz şu yan eve yeni taşındık da ve temizlik falan derken epey yorulduk.Yorgunluk kahvesi yapalım dedik ama kahvemiz yokmuş.Siz de vardır belki diye düşündük ve kahve istemeye geldik.Evet marketten alabilirdik ama bu saatte market kapalıdır diye düşündük."dedi Hayal.İlk kapıyı açan çocuk samimi bir şekilde gülümseyip"Madem yeni taşındınız ve artık komşuyuz o zaman içeri geçin kahvenizi ben yapayım bu seferlik."dedi.Hayalle uzun bir süre birbirimize baktık o sıra adını bilmediğim ve okulda yardım eden çocuk "Merak etmeyin içeride yemeyiz sizi." gözlerimi devirdim ve içeri girdik."Ben Mert bu da abim Onur."dedi kapıyı açan çocuk."Ben Hayal bu da arkadaşım Miray." diye karşılık verdi Hayal."Aslında bir arkadaşımız daha var ama şuan burda değil gelir belki birazdan." dedi adının Mert olduğunu öğrendiğim çocuk.Anlaşılan bizden küçüktü.Bizim okulda olan yani adının Onur olduğunu öğrendiğim çocuğa baktım ve o sırada o da bana baktığı için göz göze geldik.Ben gözlerimi kaçırdım.Kahvelerimizi içtik ve Hayale kalkalım işareti yaptım."Biz kalkalım artık.Geç oldu" "Tabi siz bilirsiniz.Burdasınız artık.Nasıl olsa çokça görüşürüz."dedi Mert. Ben ise gülümsemekle yetindim.Mert bizi kapıya kadar geçirdi fakat Onur yerinden kıpırdamadı.Zaten gece boyunca da fazla konuşmamıştı.Aman neyse."İyi Geceler.Kahve için teşekkürler." "Ne demek yine bekleriz."
Evimize geldik ve kendimizi direk yatağa attık bir yorucu günü daha geri de bıraktık.Artık uyuma vakti.