Uzun zamandır güne böyle güzel kokularla uyanmıyorduk.Mutfaktan geliyordu bu koku ve ben de yatağımdan kalkıp kokunun geldiği yere gittim.Anlaşılan Hayal de benim gibi kokuya gelmiş.Ahsen mutfakta gerçek bir aşçı gibi çalışıyordu resmen bizi gördüğünde gülümseyip" Günaydın.Hadi gelin oturun ben de çaylarınızı koyayım." dedi.Hemen masaya oturduk.Gerçekten çok başarılıydı.Çok güzel omlet yapmıştı.Bayıla bayıla yedik ve mutfağı topladık ardından hazırlanıp evden çıktık."Ee Ahsen yeni okulun için heyecanlı mısın bakalım." dedi Hayal gülerek. "Ya sorma Hayal abla o kadar heyecanlıyım ki anlatamam." Anlaşılan pek istemiyordu.Bu sabah da yan komşularımızla karşılaşmıştık." Aaa Mert seni gördüğüm iyi oldu." diyerek Mertin yanına gitti Hayal.Mert ise tek kaşını kaldırıp "Hayırdır bir sorun mu var?" Hayal Ahseni gösterip"Şey bu Ahsen benim kuzenim olur kendisi Ankaradan geldi ve artık bizle kalıcak aynı zamanda aynı okuldasınız.Okulunun ilk günü ve senden ona göz kulak olmanı rica etsem yapar mısın bunu?" Ahsen memnuniyetsiz bir şekilde "Ne gerek var ki şimdi buna Hayal abla ben küçük değilim kendi kendime göz kulak olurum." "Sus kız.Sen karışma bakayım hem başına bişey gelse babam bizi öldürür." diyerek Hayal Ahsenin sözünü kesti.Mert önce Ahseni süzüp "Tabi ki göz kulak olurum merak etmeyin gözünüz arkanız da kalmasın." dedi.Hayal Mertin saçlarını karıştırıp "Çok sağol ablacım ya çok teşekkür ederim." Mert baya kızmışa benziyordu içinden kim bilir nasıl sövüyordu ben ise onun bu haline güldüm." Eee aynı yere gidicez zaten hadi sizde bizle gelin."diyerek Mert yine bizi okula bırakmayı teklif etti.Bu sefer itiraz etmedim çünkü bugün hiç okula kadar yürüyesim yoktu.Otobüs deseniz şimdi çok kalabalıktı hiç tanımadığım insanlarla da akraba olmaya da niyetim olmadığı için bindim.Ama bu Onur mudur nedir benim iyice sinirlerimi bozmaya başlıyordu.Bir insan bu kadar mı soğuk olur ya.Ağzından tek bir kelime zor çıkıyordu.
..................................................................................
"Ya Miray sakin olsana biraz." "Ne sakin olcam ya.Görmedin mi kızı salak mı ne ya.Bir imalı imalı konuşmalar falan.Ama yok hata biz de.Bana bak Hayal bir daha o yan komşularımızın arabasına binmek yok tamam mı?" Hayal cevap vermedi."TAMAM MI? DEDİM." "Of tamam be tamam.Binmeyiz bir daha.Otobüslerde sürünürüz." Sabah sabah sinirlerim bozuldu ya salak süs bebeğinin teki gelmiş bana Onurun arabasıyla geldik diye imalı imalı konuşuyor.Kendi kendime o kıza söverken birden oturduğumuz masadaki sandalyeye iki kişi oturdu.Kafamı kaldırıp baktığımda birinin Onur olduğunu gördüm.Kaşlarım çatık bir şekilde "Biz oturuyoruz burda ve oturmak için izin aldınız mı?" O ise alaycı bir şekilde gülümseyip "Öyle bir zorunluluğumuzun olduğunu düşünmüyorum." dedi.Allahım ya bu ne rahatlık."Kalkıp gider misin? Bak güzelce uyarıyorum kalkar mısın?" "Miray tamam sakin ol.Bu kadar büyütülcek bir durum değil bu." "Evet Hayal buraya oturması büyütülcek bişey değil ama böyle salak salak sırıtması dalga geçer gibi konuşması büyütülecek bişey.Hem oturcak başka yer mi yoktu ya.Sabah salağın tekiyle yaptığımız kavgayı unuttun mu?" Onur tek kaşını kaldırıp "Ne kavgası?"diye sordu."Seni ilgilendirmez boşver." diyerek masadan kalktım.Hayal de hemen arkamdan geldi."Ya Miray dursana bir kızım.Niye sert çıktın birden çocuğa?Çok saçma değil mi sence de.Onun ne suçu var sabah ki olayla?" Sanırım haklıydı biraz ama napayım zaten gergindim bir de üstüne gelip öyle ukala ukala tavırları daha çok sinirimi bozdu."Of tamam Hayal ya konuşmak istemiyorum." Okuldan çıktık ve Ahsenin okulunun önünde onun çıkmasını bekledik.Çıkış zili çaldı ve okulun kapısından Mert ile Ahsen birlikye çıktılar.Mert bize gülümseyip "Görevimi başarıyla tamamladım sanırım." dedi.Ahsen bu durumdan pek memnun değildi sanırım." Ya Miray abla bari sen bişey de.Bu çocuk sabahtan beri okulda korumam gibi yanımda gezdi." Ben ise sadece gülümsedim."Tamam Mertçim çok sağol." Mert "Önemli değil.Görüşürüz kızlar abim beni bekliyordur şimdi.Bekletilmeyi hiç sevmez."dedi ve gitti.Biz de kızlarla yürümeye başladık. "Ya kızlar siz eve gidin ben sevgilimin yanına gidicem.Uzun zamandır gitmiyordum ve çok özledim." Hayal gözlerini devirirken Ahsen heyecanlı bir şekilde "Miray ablaa senin sevgilin mi var? Yani niye hiç anlatmıyorsun?" Hayal alay edercesine "Aa Ahsencim sen Miray ablanın büyük aşkını bilmiyor musun? Nasıl bilmezsin ya bunu bilmeyen yok" gözlerimi devirmekle yetindim. "Ya Miray abla anlatsana biraz.Adı ne yakışıklı mı esmer mi sarışın mı?" diyerek soruları hiç nefes almadan sıraladı Ahsen."Ahsen sakin ol ve önce bir nefes al." "Kız Kulesi.Miray ablanın sevgilisinin adı Kız Kulesi canım." dedi Hayal.Ahsen şaşkın bir şekilde."Nasıl yani bu bildiğimiz Kız Kulesi mi?" "Evet canım bildiğimiz Kız Kulesi.Neyse hadi ben gidiyorum bir iki saate gelirim." deyip yanlarından uzaklaştım.
İşte geldim sevgilimin yanına ve bir banka oturup kulaklığımı takıp denizi ve sevgilimi izledim sadece.Şuanda bulunduğum
durumun adı tek kelime ile HUZURDU.Ya bu manzaraya nasıl aşık olunmaz ki Allah aşkına? Gözlerimi kapadım, kulaklığımı çıkardım ve denizin sesini dinleyip aynı zamanda kokusunu içime çektim."Boşsa oturabilir miyim?" duyduğum bu soru ile kafamı kaldırdığımda karşımda duran kişiyi gördüğümde çok şaşırmıştım ve ben hiçbir tepki vermeyince tekrar "Oturabilir miyim? Hem bak bu sefer izin alıyorum." dedi.Evet karşımdaki kişi Onurdu ama ne işi vardı onun burda.Sabah biraz abarttığım ve suçu yokken ona sert çıktığım aklıma geldi.Haksızlık yapmıştım.Tekrar kafamı kaldıp ona baktım ve " Oturabilirsin." dememle yanıma oturdu.Yanıma oturduktan sonra hiç konuşmadık fakat ben birden suçluluk duydum ve "Sabah olanlar için özür dilerim.Biraz gergindim ve sen de o gerginliğimin üstüne gelip öyle umursamaz ukala bir tavırla cevap verince daha da sinirlendim sana patladım birden özür dikerim tekrardan"diyerek özür diledim.O ise o kadar özür dilememe rağmen hiçbir şey demedi ve sadece gülümsemekle yetindi."Birşey demeyecek misin?" diye sordum. Bana döndü "Benim için sorun değil ama benden sana bir tavsiye sinirli olabilirsin herşey üstüne gelebilir fakat sinirini öfkeni başkalarından çıkarma derim.Çünkü herkes benim gibi anlayışlı olmayabilir" deyip göz kırptı."Aslında senin ucundan da olsa bir alakan var bu konuyla" dememle bana döndü ve tek kaşını kaldırdı. "Sabah okula senin arabanla gelince bir tane süs bebeğinin teki bir kaç bişey ima etti.Ben de sinirlendim bir de bunun üstüne sen gelince öyle sana patladım." dedim o da sadece güldü ve bir daha konuşmadk.Hava kararmak üzereydi artık kalksam iyi olacaktı.Gitmek için kalktığımda o da kalktı "Hadi gel ben bırakayım seni eve" dedi."Gerek yok.Zahmet etme ben yürürüm." gözlerini devirdi"Ya bin işte.Aynı yere gidicez şehrin bir ucuna bırakacak değilim.Hava da karardı zaten.Hem merak etme arabama bindiğini görüp laf edecek kimse yok etrafımızda." "İyi peki.Ne çok konuştun be." dedim. Evin önüne geldiğimizde arabadan indim tam kapıyı kapatacakken teşekkür ettim ama cevap verme zahmetine bile girmedi.Aman neyse ya.Anahtarla kapıyı açtım ve duyduğum yemek kokusuyla hemen mutfağa gittim." Bu yemekleri sen mi yaptın Ahsen?" "Evet hepsini ben yaptım yani tabi Hayal abla da yardım etti." "Kızım nerden öğrendin böyle yemek yapmayı ya?" Birden yüzü düştü ve "O kazadan sonra annemle babam ölünce evin işleri de bana kaldı.Anneannem yanımdaydı o da çok yardım etti ama yaşlı kadın ne kadar yapabilir ki ben de bu yüzden yemek yapmayı öğrendim işte kendi kendime." dedi.Mutfakta koca bir sessizlik oluştu.Ahsen birden gülümseyip"Ee hadi yemeklerinizi yesenize o kadar yaptım." Yemek yerken birden Hayal "Miraycım anlat bakalım sabah nerdeyse üstüne atlayacağın çocuğun arabasında ne işin vardı?" "Ne işim olacak be onunla.Ben öyle kız kulesini izlerken birden yanıma oturdu sonra ona haksızlık yaptığımı düşünüp özür diledim ve bir daha konuşmadık sonra işte eve gidecekken geç oldu ben bırakayım diye tutturdu o kadar yani bişey olduğu yok." diye açıklama yaptım.Hayal de imalı bir şekilde sırıtıp "Ha yok yani bişey.Iyi madem sen öyle diyorsan öyle olsun." " Evet canım öyle diyorum.Hadi çok konuşma da şu masayı toplayalım kız o kadar yemek yapmış biz de toplayalım." " İyi be tamam" dedi Hayal. Mutfağı da topladığımıza göre artık uyuyabilirdim.
........................................................................
Bir bölümün daha sonuna geldik.Sizce nasıl gidiyor hikayem.Yorumlarınızı bekliyorum💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İSTANBUL
Novela Juvenil"Susup sessizliği dinleyelim mi?" "Olur dinleyelim." Hayatında hiç aşık olmamış ama İstanbula aşık bir kız. Çocukluk arkadaşına aşık olup kazık yedikten sonra aşka küsen bir genç İkisinin de aşka inancı yokken birlikte aşkı öğreniyorlar.
