İSTANBUL

10.Bölüm

Ahsen ve Mert🌸
💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛
Miray💜
Mert Ahsenle yanımıza gülerek gelip "Ya şey biz biraz gezsek Ahsenle olur mu? Biraz morali bozuk sanırım.Hem kafa dağıtmış oluruz." dedi. Hayalle birbirimize baktık.
Gülümseyerek "İyi madem gezin siz.Ama çok geç kalmayın tamam mı? Ahsen sana emanet Mert." dedim
"Merak etme Miray abla.Geç kalmayız."
"O zaman hadi biz de eve gidelim madem."dedi Savaş
Üçümüz arabaya binip eve geldik.Yine yorucu günlerden biriydi benim için.

"Ya bak diyorum sana bu Mertte bir iş var."dedi Hayal imalı bir şekilde.
"Ne işi olacak Hayal ya.Ayrıca çok da iyi bir çocuğa benziyor."
"Ya zaten konu iyi olup olmamasında değil ki.Biliyorum herhalde iyi olduğunu.Ama Ahsene karşı bişeyler hissediyor.Hatta aşık yani.Gözlerinden o kadar net anlaşılıyor ki.Ayrıca Ahsen de hani boş değil.Henüz kendine itiraf edememiş ama onda da bişeyler var benden söylemesi."
Gözlerimi devirerek "Hayal rahat bırak kızı.Üstüne gitme sakın.Ayrıca olabilir yani neden olmasın."
"Ben de olamaz demedim canım."
"Of neyse şimdi bırak sen Ahsenle Merti de.Biz ne yicez ya?.Alışmışız Ahsenin yemeklerine tabi."
"Of bilmiyorum ama ben çok acıktım ya.Acaba Ahseni mi beklesek o gelince bişeyler yapar bize.Hem birlikte yeriz."
"Saçmala Hayal ya.Kız zaten hergün yapıyor.Bugün de biz yapalım."
"İyi madem.Makarnayla idare edebiliriz bugün"
Gülümseyerek "İyi madem makarna yapalım."dedim

Onur💚
Okuldan çıktıktan sonra akşama kadar Zeynep'e otel aradım ve sonundan bir yer bulmuştum.Şimdi ise eve gelmiştim.Anahtarla kapıyı açıp eve girdim.Salona geçtiğimde bir koltukta Zeynep oturmuş telefonuyla ilgileniyordu.Diğerinde ise Savaş televizyon izliyordu.
Zeynep benim içeri girdiğimi görünce gülümseyerek elindeki telefonu bırakarak "Hoşgeldin.Nerdeydin?" diye sordu.
"Ufak bir işim vardı da onu hallettim."
"Ne işiymiş bu bakalım"
"Zeynep."dedim ve  o da meraklı bir şekilde gözlerime baktı.
"Burda bizimle kalman doğru olmaz diye düşündüm ve.."
"Ve?" dedi Zeynep soru sorarcasına  Savaş ise bir bana bir Zeynep'e baktı.
"Ve bugün sana bir otel ayarladım.Ne kadar kalmak istiyorsan orda kalırsın.Yani tabi istediğin zaman bize gelebilirsin .Bir şeye ihtiyacın olduğunda sana yardımcı olmaya çalışırız.Ama burda kalman doğru olmaz."
Konuştuktan sonra göz ucuyla Zeynep'e baktım.Şaşırmış gibi duruyordu aynı zamnda gözleri de dolmuştu.
"Burda kalmam doğru olmaz mı?Gerçekten böyle mi düşünüyorsun Onur? Eğer sana rahatsızlık verdiysem özür dilerim."
"Rahatsızlık vermekle ilgisi yok ama burda üç erkekle kalman doğru değil hem sen de bu durumdan rahatsız olursun diye düşündüm."
Alaycı bir gülümsemeyle
"Onur biz çocukluk arkadaşı değil miydik seninle.Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi.Gerçekten şuan sizden rahatsız olacağımı falan mı düşündün?"
"Evet öyleydik.Ama -di li geçmiş zaman Zeynep."
"Peki Onur.Sen nasıl istersen öyle olsun.Sen bana otelin adresini ver ben yarın sabah giderim.Ama eğer istersen şimdi de gidebilirim."
"Hayır.Bu gece de burda kalabilirsin.Yarın gidersin."
Bir şey demeden ona ayarladığımız odaya gitti.
Ben de derin bir nefes alıp kafamı iki yana salladım.Savaş yanıma gelip
"Ben sana bozulur demiştim" dedi.
"Yapacak bişey yok Savaş.Ama buna mecburdum."
"Hala o mevzu demi?"
"Bilmiyorum.Ama içimdekş bir ses böyle olmasının herkes için daha iyi olacağını söylüyor."
"O içindeki ses hala affedemedi mi Zeynep'i?"
"Ya Savaş kardeşim gerçekten yorgunum bugün ve konuşmak istemiyorum artık."
"Peki öyle olsun."
Gülümsedim ve aklıma birden Mertin gelmesiyle "Mert nerde?" diye sordum
"Ahsenle birlikte okul çıkışı bir şeyler yapacaklarmış." dedi.
"Anladım.Neyse ben gidip biraz uyuyayım çok yorgunum bugün."
"Tamam ama yemek yemeyecek misin"
"Yok ya.Aç değilim" dedim.

Miray💜
Yemek yedikten sonra biraz dolaşmaya karar verdim.Bu fikri Hayal'e de sunmuştum ama o kabul etmedi.Ahsen desen eve gelir gelmez yorgunum deyip yatmıştı. Ben de tek başıma çıkmak zorunda kaldım.Hava o kadar güzeldi ki.Sokaklarda yavaş yavaş havanın tadını çıkartırcasına yürüyordum ve bizim evin yakınında bir park vardı oraya gidip ordaki bir banka oturdum.Gözlerimi kapatıp havanın o güzel kokusunu içime çektim (o nasıl oluyorsa artık neysejdjdkfkfkf)
Gözlerim kapalı bir şekilde bir süre öyle oturup aynı zamnda müzik dinliyordum fakat yanıma birinin oturduğunu hissettiğimde gözlerimi açtım.Yanımda oturan kişiyi görünce şaşırmadım değil.
Küçük bir gülümseme gönderdi ve
"Merhaba" dedi sadece. Ben de
"Merhaba "dedim karşılık olarak.
"Yine böyle oturdum ama inşallah bir sorun olmaz.Çünkü genelde sorun çıkartıyorsun da." Bu söylediğine normalde göz devirmem gerekiyordu ama nedense hiç canım istemedi.
"Yok sorun değil."
Gülümsemekle yetindi.Ama çok dalgın duruyordu.On beş dakika ne o konuştu ne de ben.Fakat bir şeye canı sıkılmış gibi bir hali vardı.Merakıma yenik düşüp
"Hayırdır?Bir şeye canın sıkılmış gibi halin var"dedim.
Gülümsedi fakat bu gülümsemesi çok farklıydı.Içinde hüznü barındırıyordu sanki.
"Hadi ya öyle mi görünüyorum ordan."dedi
Kafamı onaylarcasına salladım.
"Aynen öyle görünüyorsun.Kötü bişey mi oldu?Eğer özel değilse anlatabilirsin.?"dedim
Kafasını çevirip birden gözlerime bakarak konuştu.
"Özel sayılmaz.Ama şuan hiç konuşmak istemiyorum.Bazen olur ya tek bir kelime söylemeye bile gücü olmaz insanın.Sadece susmak ister.Ben de tam onu istiyorum şuan.Sadece susmak tek bir kelime bile söylememek.Sadece sessizliği dinlemek.Susup sessizliği dinleyelim mi?" dedi ta gözlerimin içine bakarak. Birden kendime gelip gözlerimi kaçırdım ve kafamı sallayarak "Olur dinleyelim"dedim.

Uzun bir sessizliğin ardından saatime baktığımda epey geç olduğunu farkettim.
"Saat de geç olmuş artık eve gitsem iyi olacak."dedim.
"İyi o zaman hadi kalkalım"dedi.
Birlikte kalkıp eve kadar yürüdük ve yol boyunca da ne o konuştu ne de ben.Evin önüne geldiğimizde ben arkamı dönüp kapoya doğru giderken arkamdan
"Miray" dedi bunun üzerine ona dedim
Tatlı bir gülümsemeyle "Benimle sessizliği dinlediğin için teşekkür ederim."dedi.ve ben de gülümseyerek "Rica ederim" deyip eve girdim.

"Miray hanım hayırdır?"dedi Hayal imalı bir şekilde
"Ne var be"diye karşılık verdim anlamayarak
"Bu yüzünüzdeki aptal gülümsemenin sırrı nedir acaba?"diye sordu bu sefer.
"Of Hayal ya yine saçmalamaya başlayacaksın ama benim uykum var gidip uyumak istiyorum."
"Of aman iyi be.Sizle de hiç bir şey konuşulmuyor ha.Ahsen de gelir gelmez odasına kapandı zaten."
Cevap vermeden odama girdim ve canım yatağımla buluştum.
😇😇😇😇😇😇😇😇😇😇😇😇😇😇😇😇😇
Bu sabah da kalkıp kahvaltımızı yapıp evden çıktık ve herzaman ki gibi çocuklarla karşılaştık.
"Abi Ahsenle ben Savaş abinin arabasıyla gidicez"deyip Savaşın arabasına bindiler ve  Hayal de hemen Savaşın arabasına bindi. "Okulda görüşürüz."deyip Savaş da arabasına bindi ve gittiler.Ben de arkamı dönüp gdecekken Onur
"Aramızdaki buzların eridiğini sanıyordum."dedi.Olduğum yerde durdum ve ona doğru dönüp "Aramızda buz yoktu ki."dedim
"O yüzden mi arabama binmiyordun?"diye sordu.Biraz düşündükten sonra
"İyi madem bu sefer senle gideyim"deyip tam arabaya binecekken Onurların evinden bir kız valizleriyle çıkıp
"Şey Onur bana otelin adresini verdin ama sen götürür müsün beni."dedi
Onur ise "Bir taksiye bin ve git Zeynep.Okula yetişmem gerekiyor ve okullar otel çok ters yerlerdeler."dedi
Kızın yüzü anında düştü ve birden kafasını bana dönüp beni baştan aşağı süzdü.Rahatsız olmuştum bu durumdan.
Onur bana dönüp "Hadi gidelim ."dedi.
Ben de kapıyı açıp arabaya bindim.

Araba da giderken Onur'a dönüp "Şu meşhur Zeynep miydi?"diye sordum sadece kafasını sallamakla yetindi.
"Sence de biraz sert davranmadın mı kıza?"
Yola bakarak konuştu
"Sert falan davrandığım yok.Onun oteliyle okul çok ters yerlerde ve götüremezdim bu yüzden." dedi.
"Peki."
Yine koca bir sessizlik yol boyunca.Okula geldiğimiz de arabadan indim ve bahçe de bizi bekleyen Savaş ile Hayalin yanına gittik.
Hayal koluma girdi ve beni önden götürmeye başladı
"Oo Miray hanım Onurun arabasıyla gelmişsin.Noldu senin inadına."dedi gülerek.
"Buvün canım yürümek istemedi ve o da teklif edince ben de bindim Hayal."
"İyi bişey demedim."
"Deme zaten"

Dersin sonunda Savaşla Onur yanımıza gelip
"Hadi bişeyler yemeğe gidelim Mertle Ahseni de alıp."dedi Savaş.Hayal tabi ki hemen kabul etti.Ikisi de benle Onura bakınca bu sefer ikimiz de aynı anda
"Yok siz gidin.Ben gelmicem."dedik.
Savaş derin bir of çekerek "Ne haliniz varsa görün ya"dedi Hayal de onu onayladı ve birlikte gittiler.
"Ben eve gidicem istersen seni de bırakabilirim eve gideceksen"dedi Onur.
"Tamam olur."dedim hiç itiraz etmeden.Tam okuldan çıkmıştık ve abimi görünce önce şaşırdım sonra abime okuldan bişeyler yapmak için söz verdiğim geldi aklıma Onura dönüp
"Ya çok üzgünüm ama seninle gelemicem.Bir randevum vardı ve şimdi aklıma geldi."dedim
"Ektin yani beni."dedi gülerek.
"Telafi ederim."deyip hızlıca yanından uzaklaşıp abimin yanına gittim ve boynuna sarıldım.Sonra birlikte arabaya binip okuldan uzaklaştık.
"O yanındaki çocuk kimdi?"diye bir soru yöneltti abim.Tabi beklediğim bir soruydu bu.
"Yan komşumuzdan biri abicim."dedim sevimli olmaya çalışarak
"Ahsenle Hayal nerde peki?"diye sordu bu sefer
"Ya onlar birlikte dışarda yemek yemeğe gittiler.Ama ben sana söz verdiğim şçin gitmedim."dedim.

Abimle birlikte yemek yedik ve o bir saat so ra bir toplantısı olduğunu hatırlayıp beni eve bıraktı ve hemen gitti.Kızlarda eve gelmişti.
"Sen eve gelmeyecek miydin Miray abla?"diye sordu Ahsen
"Evet eve gelecektim ama abim almaya gelmiş ve onunla yemeğe gittik."
"Bizi sordu mu?"dedi Hayal
"Sordu ben de ikisi dılarda yemek istediler.O da kurcalamadı fazla"dedim.

"Hadi film gecesi yapalım"dedi Ahsen hevesli bir şekilde.
"Olur hatta çocukları da çağıralım mı?"diye bir soru yöneltti Hayal ve ben gözlerimi devirerek
"Ya şu çocuklar niye her şey de yanımızdalar acaba.Bu sefer onlar olmayıversin.Kız kıza film gecesi yapalım."dedim
"Benim ki sadece bir öneriydi.Neyse o zaman hadi film seçelim."

Bir film seçtik ve mısor patlattık.Film bittikten sonra benim uykum geldiği için uyumaya gittim.
🤗🤗🤗🤗🤗🤗🤗🤗🤗🤗🤗🤗🤗🤗🤗🤗🤗
Bir yeni bölümle daha  sizleyim.Iyi okumalar❤🙏