Knock Knock [Completed]

CHAPTER 10

CHAPTER 10
FAMILY PROBLEMS

Blaire's POV

"Something's bothering you, right?" Nabalik ako sa wisyo nang biglang nagsalita si Clein sa kabilang linya. I'm so preoccupied dahil sa sinabi ni mama kanina. Kaya tinawagan ko agad si Clein dahil gusto kong tanungin kung anong oras siya dumating sa bahay namin pero natatakot ako sa isasagot niya. Kanina pa ako naglilihis sa usapan para magkaroon ng oras na pag-isipan ito pero mukhang nahalata ito Cole. Paano kapag totoo iyong sinabi nila mama? Paano kapag-? Ugh! I'm overthinking again. The only way to solve this is to ask Clein himself.

"S-Sorry. M-May gusto lang sana ako itanong sa 'yo," utal kong sambit sa kaniya. Narinig ko siyang tumawa kaya naningkit ang kilay ko sa ginawa niya.

"And anong nakakatawa do'n?" Tanong ko sa kaniya habang nakapamaywang.

"Para kang sirang plaka, kanina mo pa kaya sinasabi iyang 'gusto mong magtanong sa'kin', ano ba talagang nagpapabagabag sa aking Sarah."I heard him laugh again but this time its more like chuckle. Yeah he's right, I already said that, like, a hundred times.

"Sarah? Kailan pa naging sarah ang pangalan ko?" I laughed after I said that to him. I expected him to laugh but he didn't. Seems like someone's offended.

"It was just a joke, don't take it seriously. Unless kung nabagabag ka." I laughed again pero wala akong narinig sa kabila. Nakaramdam ako bigla ng kaba.

"Clein? C-Clein, you there?" I stuttered when I said his name.

I uttered his name again but he still didn't answer. Mas lalong lumakas ang kaba sa aking dibdib. He better not be fooling me again.

"C-Clein! If you're not gonna answer me this time magtatampo na talaga ako sa 'yo ng seryoso." I tried to sound authoritative but I still stuttered.

"Prank you! Sorry babe but I can't help it! So sorry Sarah, ang aking munting prinsesa." Humalakhak naman ang loko.

"Clein naman, wala ka sa timing. I've been thinking so much about this and you're just fooling around. Hindi ka na nakakatuwa! And by the way, you're so corny!" I blurted out. I've been overthinking lately and hindi ko gawain ito. Hindi ko na maipaliwanag ang sarili ko kaya kailangan ko ang tulong nila, lalong-lalo na siya but there he is, just goofing around.

"Sorry na babe. I won't do it again, promise. It will be the last time I fool around. Bati na tayo ha? Labyu" napangiti na lang ako ng wala sa oras dahil sa pinagsasabi niya.

"Ano ba kasing itatanong mo?" I just sighed and closed my eyes. Stop overthinking you faggot!

"Anong oras ka pala dumating kanina sa bahay? Kasi... may napansin kasi si Mama. Just assuring lang kung totoo ang sinabi nila," tanong ko sa kaniya. Natatakot ako sa isasagot niya. What if, totoo ang sinabi ni mama?

Meron na akong theory sa mga nangyayari pero kailangan ko pa ng mga ebidensya para mapatunayan ito. But I hope I won't find any 'cause even I don't want to believe this.

"'Yan lang ba ang gusto mong itanong sa 'kin? Sana kanina mo pa tinanong iyan. Bakit ba parang tuliro ka at hindi mapakali diyan?"

"Please can you just answer my question?" Kalma kong tanong sa kanya. Huminga ako ng malalim at naghintay sa sinagot ni Cole.

"Hmmm, teka. Anong oras nga ba?" Pinutol niya ang pagsasalita at tila inaalala ang lahat. "Ah basta, dumating ako sa oras na nasa kusina ka. Nasa daan pa ako noon nang makita kita mula sa bintana kaya naisipan kong iprank ka. Bakit? What's the problem?" Napasinghal ako sa naging sagot ni Cole.