İmkansızım | Texting

1.1

"Günaydın Ais!" diye esneyerek yatakta döndüm. Yanımın boş olduğunu farkettiğimde suratım fazlasıyla asılmıştı. "Ais!" diye tekrar bağırdığımda artık sesim ağlamaklı çıkıyordu. Evin tüm odalarına bakmıştım ve yoktu. Şaşırmış mıydım, elbette hayır. Ama ağlamaya başlamıştım. Ağlarken arkamdan gelen ıslık sesiyle irkildim. Elinde kahvaltı tabaklarıyla odaya giren bir Ais görmeyi asla beklemiyordum, ama gördüm. "Hay anasını niye ağlıyorsıun kızım?" dedikten sonra tabakları yemek masasına bırakıp yanıma oturduğunda sıkıca sarılıp kokusunu içime çektim. Ben bu adamı gerçekten çok seviyordum..
**
Güzel bir kahvaltı yaptıktan sonra Ais'in söylediği bara gelmiştik. Saat daha erken olduğu için çok az kişi vardı ama yinede dinleyici kitlesi çoktu. Sahnenin önlerinde bir yerde durduğumda elimi bırakarak sahneye ilerledi. "Selam millet!" dediğinde kızların çığlıklarını mükemmel bir şekilde duyabiliyordum. "Bugün bir konuğumuz var. Şarkılar bugün, sadece ona söylenecek." dediğinde kaşlarımın çatılmasına engel olamadım. Elini bana uzattığında bahsettiği kişinin ben olduğumu farkettim.

Saatler geçmiş ve birsürü şarkı söyleyerek eğlenmiştik. Daha sonra Ais beni eve bırakıp gitmişti. Yatağıma uzanıp günün yorgunluğunu atmaya çalıştım. Gerçekten çok yorulmuştum. Ama o an gelen mesaj gerçekten tüm yorgunluğumu almıştı.

Ais: İyi geceler İmkansızım.