İmkansızım | Texting

2.7

MonsieurPadfoot ilk okuyucum, ilk destekçim, nasıl bu kitap ilk göz ağrımsa o da benim için öyle. Bu bölüme sana teşekkür ederek girmek istedim balım. ❤️
---
Sabah büyük bir stresle uyanıp kendimi yataktan attım. Evet gerçekten attım çünkü bugün Anıl'la tanışacaktım ve çok gergindim. Sonuçta Ais'in yakın bir arkadaşıydı bu yüzden onunla iyi anlaşman gerekiyordu. Erkenden uyanıp saçlarımı düzleştirmiştim. Ne giyeceğimi ise yaklaşık iki gün önceden ayarlamıştım bile. Abartı olmayacağını düşünerek seçtiğim kıyafetleri üzerime geçirdim ve biraz makyajdan sonra salonda volta atmaya başladım. O sırada çalan telefonumsa gerginliğimi daha da arttırmıştı. Arayan Ais'ti. Ekranı kaydırarak aramasını cevapladım.

"Hazır mısın güzelim?"

"Ha- yani şey evet."

"Tamam görüşürüz."

Bu muydu yani kanser olduğum telefon konuşması? 'Geldim hadi çık kapının önüne' demesini falan bekliyordum ben. Salondaki voltama devam ederken beni bölen zil sesiydi. Gözlerim fal taşı gibi açıldı ve koşarak kapıya gittim. Kıyafetlerimi, saçımı son kez düzelttikten sonra kapıyı açtım. Karşımda Anıl ve Ais'i beklerken sadece Ais vardı, bir de elindeki çiçekler.

"Beş dakika özlem gidersek Anıl bunu bekleyebilir diye düşündüm Angaralı?" dedi ve güldü, ben elendim gençler siz devam. Kollarını belime doladığında bende gülmeye başlamıştım. Yaklaşık beş dakikalık öpüşme ve sarılma seansından sonra çiçekleri evin girişindeki vazoya koyup Ais'in elini tutarak arabaya ilerledim. Ön koltuğun kapısını açtığımda içerde oturan Anıl'ı görmemle bir iki adım geriledim.

"Hoşgeldin yenge, yalnız bugün sana kayınvalide muamelesi yapacağım şimdi arkaya oturursan sevinirim."

Güldüm ve yüzümü elimle kapatıp arka koltuğa ilerledim. Bakalım bugün nasıl geçecekti Anıl'la, pardon kayınvalidem'le.