İmkansızım | Texting

1.0

Biraz zaman geçtikten ,dört veya beş saat, sonra Ais beni eve bırakıp gitmişti. Telefonum kapalıydı çünkü şuan aksiyon istemiyordum ve şarjım bitmişti takmaya üşeniyordum açıkçası. Yatağa uzanmış mal mal sırıtırken kapının kırılacak gibi çalınmasıyla elimdeki beyzbol sopasıyla kapıya ilerledim. Bir genç lız evde tek yaşıyorsa beyzbol sopası gayet gerekli bir araç bence. Elimdeki beyzbol sopasıyla kapınının önüne gelip delikten baktığımda siyah sweatshirt'lü cap takmış ve sweat'ininde şapkası kapalı biri vardı. Kapıyı direk açmayıp "Kimsiniz?" diye sordum. "Aç lan!" Duyduğum cümle karşısında iyice korkmuştum. Aslında cesur bir kızımdır ama ne bileyim şuan korkmuştum. "Açsana kızım!"
Sonunda ince çıkan sesimle "Kim olduğunu söyle." diyebilmiştim.
"Sercan, ah pardon Ais." Bağırmasını bastırmış ve normal ses tonuyla konuşmuştu. Tanıdık sesi duyunce gülümseyerek kapıyı açtım.
"Nerdesin kızım sen? Telefonun niye kapalı?" Sanane be adam demek istesemde diyemedim tabii. "İçeri geç." dedikten sonra arkamı dönüp odama ilerledim. Kapıyı kapatıp peşimden gelmeye başlamıştı. Ais'in yanımda olmasını umursamadan yatağa uzandım ve gözlerimi kapattım. Tüm geceyi onunla geçirmiştim ve gerçekten uykum vardı. Gözlerimi kapattıktan bir iki dakika sonra belime sarılan kollarla gülümsedim, yanıma yatmıştı. Sırtım ona dönükken hızlıca bir hamle yaparak yüzümü ona döndüm. Birbirimize bakarken gülümsedi, yanağındaki çukur beni benden alıyordu. Alıştığım bir şekilde o ıslak öpücüğü tekrar dudaklarımda hissettim ve duyduğum iki kelimeyle gözlerimi kapatıp kollarımı ona sardım; "İmkansızlığından isyancıyım."
----
Telefondan yazıyorum yazım hatası varsa kb cmçxldxşxf