Confessions of being a Gryffindor: year 1 ~ Dutch Harry Potter fanfic

Hoofdstuk 5

Als ze dachten dat Sneep na die eerste week iets vrolijker zou zijn, dan hadden ze het mis. De eerste les had hij Harry enorm voor schut gezet, ookal had Harry van zich af gebeten. Maar Sneep bleef de humeurige leerkracht toverdranken. Gelukkig kon Harry zijn woede beperken tot het verknoeien van toverdranken, wat eigenlijk ook niet al te best was. Zijn punten waren bedroefd maar dat kon hem niets schelen. Hij was zo nieuwsgierig naar het voorwerp dat in het pakje zat.

'Wat gebeurt er?' Hermelien slaakte een kreet en de trap verplaatste zich.

'Kom op, voordat we nog verder weggevoerd worden van de Dikke Dame', zei Harry. Ze liepen snel de trap op en gingen door de deur.

'Wacht eens even, dit is de verboden gang! We horen hier niet te zijn', zei Hermelien bang. De gang was erg donker en mistig. 'Laten we maar terug gaan.' Harry, Ron, Hermelien en Farrah draaiden zich om en liepen terug naar de deur.

'Oh nee, mevrouw Norks.' Inderdaad, ze stond in de deuropening en begon luid te miauwen. Farrah keek om zich heen en zag aan het einde van de gang een deur.

'Vlug, achter die deur voor Vilder ons betrapt.' Ze renden naar de deur.

'Oh nee, hij zit op slot.' Ron slikte onaangenaam en keek Hermelien verwachtingsvol aan.

'Laat mij maar, Alohomora.' Hermelien duwde de deur open en liep naar binnen, gevolgd door Ron, Farrah en Harry. 'Dat was op het nippertje', zei Hermelien opgelucht. Farrah keek haar glimlachend aan en zag Ron's doodsbleke gezicht.

'Ron, wat..', begon ze.

'Ik weet nu waarom die deur op slot zat.' slikte hij doodsbenauwd. Farrah, Harry en Hermelien draaiden zich om en keken recht in de ogen van een hond, of beter gezegd een hond met drie koppen. Ze gilden en deden de deur vlug weer open. Ze spurtten terug naar de toren van Griffoendor en waren erg opgelucht dat ze Vilder noch Foppe tegenkwamen. Ron rook aan iets slijmerigs op zijn gewaad en moest direct daarna kokhalzen. Gelukkig was de leerlingenkamer helemaal leeg, alleen het vuur smeulde nog na.

'Wat was dat voor een ding?' vroeg Ron verbaasd.

'Ik heb echt geen idee maar ik ga maar eens naar bed voordat één van jullie zorgt voor onze dood of erger, onze schorsing.' Hermelien liep de wenteltrap op, naar de meisjeslaapzaal. Farrah keek gefascineerd hoe Hermelien's grote haardos verdween door de deur.

'Is ze gek geworden? Jeetjemina.'

De dagen daarna spraken ze niet meer over de driekoppige hond. Ze hadden het ook veel te druk met huiswerk en Farrah en Harry moesten ook nog eens naar de Zwerkbaltrainingen, die nu bijna iedere dag waren. Plank kon het waarschijnlijk niet waarderen als ze de Zwerkbalcup niet wonnen dat jaar.

De dagen werden grijzer en regenachtiger tegen Halloween. Op een rustige zaterdagmorgen kreeg Harry een briefje van Hagrid waarin hij vroeg of hij langs wilde komen. Hij krabbelde haastig een antwoord en ze gingen op weg naar Hagrid.

'Kom d'r in.' Hagrid deed de deur van zijn hutje open en ze liepen naar binnen. Harry stelde gauw iedereen voor en Hagrid nam wat zoetigheden die blijkbaar - volgens Harry's en Ron's reacties - niet erg smakelijk waren. Ze praatten over vanalles, van Ron's broer Charlie tot de overval bij Goudgrijp.

'Dat moet gebeurd zijn nadat jij dat pakje nam', zei Harry. 'Mogen we echt niet weten wat er in dat pakje zit?' vroeg Harry hoopvol.

'Nee, sorry jongens maar dat ken ik nie maken. Dat gaat alleen Perkamentus en Nicolaas Flamel wat aan', zei Hagrid tevreden. Farrah keek Hermelien doordringend aan en precies op dat ogenblik herstelde Hagrid zich.
'Dat had ik niet motten zeggen', zei hij schuldbewust. Hermelien kreeg plots een gekke uitdrukking op haar gezicht.

'Is dat wat die driekoppige hond bewaakt?' vroeg ze vol ongeloof. Hagrid keek haar verbijsterd aan.

'Hoe weten jullie van Pluisje?' Farrah verslikte zich in haar thee. Pluisje? Het leek niet echt een toepasselijke naam voor een driekoppige hond. 'Oh kijk nou eens hoe laat het is, jullie motten snel terug naar het kasteel. En maak je geen druk over dat pakje, er is geen veiligere plek om iets te bewaren dan Zweinstein. Dat had ik ook niet motten zeggen.'

Ze liepen opgewonden napratend terug naar het kasteel en maakten zich klaar voor het avondmaal.

September werd al gauw oktober en het begon meer en meer te regenen. De eerste Zwerkbalwedstrijd van het seizoen kwam steeds dichterbij en dat bracht natuurlijk alle opwinding en sensatie met zich mee. Iedereen geloofde in het verbeterde team van Griffoendor. Farrah was stikzenuwachtig. Ze had nog nooit echt een wedstrijd gespeeld. Harry kon haar alleen maar gelijk geven als ze zei dat ze superzenuwachtig was. Hermelien sprak na Hagrid's bezoek niet meer met Harry en Ron en Farrah hing meestal met hen rond.

'Wingardium leviosa, nee verdomme,' vloekte Farrah. Ze had echt problemen met die spreuk. De enige die het al kon was natuurlijk Hermelien. Ook Ron en Harry waren druk bezig hun veren te laten vliegen. Naast haar hoorde ze Ron en Hermelien discussiëren over de spreuk.

'Het is 'leviosa' niet 'leviosar'' Harry en Farrah gniffelden zachtjes.

Na die les bezweringen deed Ron zijn beklag over Hermelien en imiteerde hij haar zoals geen ander het kon. Simon en Daan lachten zich te pletter bij Ron's imitatie als ze een vraag wou beantwoorden.

'Geen wonder dat ze geen vrienden heeft, ze is onuitstaanbaar.' Achter hun hoorden ze een gesmoorde kreet en sjokte Hermelien hen voorbij.

'Ik denk dat ze je gehoord heeft', zei Harry.

'En wat dan nog?' zei Ron.

'Wat ben je toch tactloos', zei Farrah en ze liep naar De Grote Zaal voor het avondeten. Hermelien was nergens te bekennen en dus begon ze zonder haar. Ze hoorde Parvati Patil en Belinda Broom fluisteren dat Hermelien al de hele middag in de meisjestoiletten zat en daar aan het huilen was. Ze nam zichzelf voor om na het eten daarnaartoe te gaan maar halverwege het toetje stopte het geroezemoes plots toen de deuren van de Grote Zaal openvlogen en professor Krinkel de zaal kwam binnenstormen.

'T-trol in de kerkers.. ' Hij viel languit op de grond en iedereen begon te gillen. Farrah draaide zich om naar Harry en Ron en ze werden meeggevoerd door een stroom leerlingen.

'Hermelien!' schreeuwden Harry, Ron en Farrah in koor en ze sprintten naar de kerkers, terwijl ze leerlingen opzij duwden.