Confessions of being a Gryffindor: year 1 ~ Dutch Harry Potter fanfic

Hoofdstuk 6

Het verbaasde Farrah dat Harry en Ron de weg naar de meisjestoiletten zo goed kenden en dat ze haar onderweg ernaartoe afschudden. Ze baande zich tevergeefs een weg door de opgehoopte Zwadderaars maar ze voerden haar terug naar de Grote Zaal omdat ze de kerkers hadden ontruimd. Daarnaast kwam ze ook nog eens professor Anderling tegen die haar zonder pardon naar de Griffoendors joeg en ze met geen mogelijkheid meer terug kon. In plaats daarvan moest Farrah stilletjes wachten op de meisjesslaapzaal totdat ze terugkwamen. Wat als Hermelien die trol tegenkwam voor Harry en Ron haar konden vinden? Ze werd nu wel ongerust. Na een paar angstige minuten besloot ze dat ze beter een boek kon lezen, maar ze nam geen woord in haar op. Ze herhaalde steeds wat er die avond was gebeurd.

Ze ging de trap af naar de leerlingenkamer en kwam Marcel tegen. Hij zwaaide naar haar en ze glimlachte droog terug. Ze keek naar het portretgat en zag tot haar opluchting Harry, Ron en Hermelien in een kring staan.

'Wat is er gebeurd?' vroeg ze nieuwsgierig en ze vertelden haar tot in de snotterigste details wat Harry had gedaan. Farrah trok een vies gezicht toen Harry over zijn stok begon en ze deed direct een stap naar achteren toen hij hem tevoorschijn haalde. Toen werd zijn uitdrukking bedrukt.

'Zag je Sneep ook verdwijnen? Wat als het een afleidingsmanoeuvre was, zodat hij dat ding wat die driekoppige hond bewaakt kon stelen.' Farrah dacht even na en schudde haar hoofd.

'Sneep mag dan wel gemeen tegen je doen, hij steelt dat ding niet.' Hermelien leek overtuigd maar Harry en Ron niet.

'Hoe verklaar je dan dat hij gewond was? Die hond moet hem hebben aangevallen. ' Hermelien sloeg haar ogen ten hemel maar zei niets.

De dagen erna waren weer zo normaal als mogelijk op een school voor heksen en tovenaars. Harry en Farrah klaagden tegen elkaar over Planks uitgebreide trainingen en strategieën maar Ron en Hermelien leken terug vrede te hebben. De heisa rond de eerste zwerkbalmatch werd steeds groter en Farrah durfde te zweren dat ze zo nog zou ontploffen van de zenuwen. Iedereen bleef geloven dat Griffoendor dit jaar een grote kans had om de zwerkbalcup te winnen. Nou ja, dat dachten ze blijkbaar altijd wanneer ze een paar nieuwe spelers hadden dus dat was niet heel erg motiverend.

Natuurlijk dacht ze nog wel aan haar grootouders en de zorgen thuis, maar ze probeerde het allemaal uit haar hoofd te zetten. Ze wilde zichzelf niks wijsmaken, wat kwam dat kwam. Maar ze moest wel ergens onderdak zien te vinden.

Harry leek zijn zenuwen nu echt niet meer onder controle te krijgen. Telkens als ze begon over de match, begon hij wazig voor zich uit te staren en dingen te mompelen over de strategieën. Dus praatte ze met hem over niets anders meer dan de gewone lessen en de gebeurtenissen in de meisjestoiletten. Hij probeerde Farrah steeds weer te overtuigen van Sneep's schuld. Na een tijdje werd ze het beu om telkens weer te worden gewezen op de feiten, dat ze het maar opgaf en hem gelijk gaf. Hermelien daarentegen, zij was daar nog niet zo zeker van. Ze rolde haar ogen nog steeds als Harry en Ron erover begonnen, maar ze sprak hen niet meer zo vaak tegen.

De dag voor de zwerkbalmatch had iedereen nog gewoon les zoals altijd. Maar niemand had zijn gedachten ook effectief bij de lessen. Farrah betrapte Harry erop dat hij af en toe zijn hand klemde om een onzichtbare bal en Ron was met een paar Ravenklauwen aan het inzetten op de standen, tot professor Banning er een einde aan maakte. De enige die de les nog volgde was Hermelien, wie anders. Het zou een echt wonder zijn als ze eens niet zou opletten.

Toen ze op weg waren naar de Grote Zaal, zag Farrah Malfidus staan. Hij stond in zijn eentje onderaan de trap en zodra hij haar zag, wenkte hij haar. Ze zei dat ze nog even iets moest doen en wachtte even tot Harry, Ron en Hermelien in de Grote Zaal verdwenen waren. Ze liep snel de trap af en stopte bij Malfidus. Hij keek even om zich heen en keek haar toen recht in de ogen aan.

'Ik wilde je alvast succes wensen met de wedstrijd morgen.' Hij deed alsof hij haar nooit een bloedverrader had genoemd en dat deed haar een beetje pijn. Farrah knikte en wierp een blik naar een stelletje luidruchtige Zwadderaars, die Farrah en Malfidus in het oog kregen.

'Nou bedankt', zei ze aarzelend. Malfidus knikte en keek naar zijn voeten. Ze kon niet goed horen wat hij mompelde, maar ze wilde het eerlijk gezegd toch niet weten. Hij keek haar nog een keer aan en liep toen achter de Zwadderaars aan de Grote Zaal binnen. Farrah bleef nog een paar tellen staan, zuchtte even en liep toen ook naar binnen.

Hermelien zwaaide naar Farrah en ze liep snel haar richting uit. Hermelien vroeg haar niet wat ze was gaan doen en daar was ze haar erg dankbaar voor. Farrah keek even naar de tafel van Zwadderich en zag dat Malfidus naast Korzel en Kwast was gaan zitten. Hun blikken kruisten een moment en toen keek Farrah naar Harry en Ron, die naast haar al gulzig waren begonnen met eten. Zij dacht eerst dat ze geen hap binnen kon krijgen, maar toen ze de blinkende kippenpootjes voor haar zag liggen, kon ze er niet aan weerstaan. En ze kon toch zeker niet de dag voor haar eerste zwerkbalwedstrijd beginnen met lijnen.