7

14.Bölüm: Sorulan Soruların Cevabı?

Dianna'nın Ağzından

''Hey Dianna!''

Duyduğum sesle birlikte hafifçe şaşırarak başımı kaldırdım ve Karma el sallayarak bana doğru yaklaşırken etraftakilerin bize doğru baktıklarını hissedebiliyordum.

''Oh, Karma,'' dedim sınıftan çıkmak için çantamı toparlarken.

Karma'nın buraya gelemsinde bir neden olmalıydı, bir şey demesi için bekledim ama onu önümdeki sıraya oturmuş kolları önünde bağlı bir şekilde etrafına bakarken görünce,

''Karma bir şey mi oldu?'' diye sordum çantamın fermuarını kapatırken.

''Senin yanına gelmem için illa bir neden mi olması gerekiyor?'' diye sordu Karma altın rengi gözleri camdan vuran hafif ışıkla parlarken.

''Yok hayır, öyle demek istememiştim,'' dedim aceleyle, ''Yalnızca ne biliyim,'' dedim sözümün devamını nasıl getireceğimi bilemediğim için gözlerimi ondan kaçırarak.

Aklımdan, ''Senin gibi popüler birinin yanıma takılmaya geleceğini hiç düşünmemiştim de,'' geçiyordu ama bunu ona nasıl söyleyebilirdim? Ayrıca içimden geçenler bu olsa da eğer bunları ona söylersem kendimi de çok ezik durumuna düşürmüş olacaktım.

''Buraya nedensiz geleceğini düşünmezdim,'' diye normal bir şekilde bitirdim cümlemi bu sefer Karma'ya bakarak.

''Aslında gelmem için bir nedenim var,'' dedi sıranın üzerinden kalkıp eliyle ceketini düzeltirken, ''Beraber biraz takılırız diye düşünüyordum.''

Karma'nın benimle takılmak istediğini söylemesiyle birlikte aklıma nedensizce Taylor geldi ve kalbimin sıkıştığını hissettim.

Taylor'ı sonsuza kadar kaybettikten sonra bir daha asla onun kadar yakın arkadaşım olamaz diye düşünüyordum ama sonra yanımda Akira ve Nathan'ı bulmuştum.

Ve içime bir umut doğmuştu, belki o gittikten sonra bu kadar yalnız hissetmem diye.

Bu yüzden onlara çok bel bağlamıştım, onların tüm yanlışlarını görmezden gelmeye çalışmıştım, tek isteğim bu yeni dostlarımı da kaybetmemekti.

Onları kaybedeceğim düşüncesi bile beni ağlatacak gibi oluyordu eskiden, ama şuan onların yokluğuna bile alışmıştım.

Ama hala onlar hakkında düşünmek beni çok sinirlendiriyordu ama bir süre sonra onlara kızdığım kadar kendime de kızdığımı fark ettim.

Yaptıkları olaylardan sonra hala bir süre onların peşinden koşmaya devam etmiştim gururumu hiçe sayarak.

Sonra birden karşımda şuan Karma'nın olduğunu hatırlayınca hafifçe başımı sallayarak, neyse boşver onları şimdi diye geçirdim içimden benden bir cevap bekleyen Karma'ya doğru bakarak, kendine ne kadar güveniyor gibi durursa dursun, gözlerinin önüne düşmüş kırmızı saçlarının ardından reddilme korkusunu az da olsa yaşadığını gördüm.

Bu yeni bir arkadaşlığın başlangıcı olabilir, diye geçirdim içimden.

Ama herkese bir gün nasıl olsa gidecek gözüyle bakıyordum artık ve bu kulağa ne kadar üzücü ve korkunç bir düşünce gibi gelse de, nedense beni rahatsız etmiyordu.

Kimseye aşırı güvenmeyip, çok fazla sevmemek daha güvenli geliyordu bana, böylelikle onlar gittikten sonra çok acı çekmeyecektim artık.

''Bunu çok isterim,'' dedim Karma'ya bakıp gülümseyerek aklımdan bu düşünceler geçerken.

Karma da bana memnun olmuş bir ifadeyle gülümserken reddedilmeme duygusunun verdiği rahatlığı yaşadığını suratından anlayabiliyordum.

''Tamam o zaman hadi-''