The Fifth Marauder ~ Marauders

»Hoofdstuk 9«

-Hailey June Cooper-

Sirius en ik hebben allebei een kamer genomen in de Lekke Ketel. Eigenlijk was ons plan om gelijk terug te gaan naar Hogwarts, maar we hebben besloten nog een dag naar de Wegisweg te gaan.

"SIRIUS ORION BLACK!" gil ik en ik bonk op Sirius' deur. Een paar secondes later doet een halfslapende Sirius open. "Ik haat je, Hailey," gaapt hij. Ik grinnik. "Ik haat jou ook. Laten we naar de Wegisweg gaan!" "Prima. Wacht even!" roept hij en hij gooit de deur weer dicht.

Even later lopen we samen over de Wegisweg. "Ik wil een huisdier," deel ik mee. "Serieus?" vraagt Sirius verbaasd. "Nee, Sirius." Als hij me niet-begrijpend aanstaart zucht ik. "Serieus, Sirius, het lijkt op elkaar," leg ik uit. "En ja, ik wil een huisdier." Voor hij iets terug kan zeggen herken ik de roodharige gestalte die nog geen tien meter van ons vandaan staat.

"Lily!" gil ik keihard. Lily draait zich om en rent op me af. Dan pas zie ik dat ze haar ouders en zus bij zich heeft. "Dat is die zus van haar," fluister ik naar Sirius, die meteen een grijns op zijn gezicht krijgt. O nee. "Hailey! Sirius! Hoe was het feest?" vraagt Lily enthousiast. Ik zucht. "Nou, een ramp. Sirius' vader begon met het vragen van mijn bloedstatus. Toen bedreigde hij me dat, als ik een mudblood was dat ik beter dood zou kunnen zijn. Het was echt onzin. Het begon sowieso al slecht, ik kwam binnen in dat huis en er hingen afgehakte huiselfhoofden aan de muur," zucht ik. Lily trekt een gezicht. "Afgehakte wát!?" roept Petunia, Lily's zus uit. Ze is nogal lang en mager. "Huiselfhoofden. Het is niet heel hygiënisch, af en toe zie je nog snot aan de neu-" Ik geef Sirius een stoot. Petunia kijkt hem met grote ogen aan.
"Maar ja, nu zijn we dus hier," vertel ik Lily. Ze glimlacht. "Leuk! Is James er ook?" "Nee. Maakt het uit?" grinnik ik. Lily haalt haar schouders op. "Ik wil hem nog wat vragen over school," liegt ze. Ik lach. "Natuurlijk, Lily-flower!" zeg ik met een stem die lijkt op die van James.

Ik praat nog kort met Lily's ouders en dan trek ik Sirius mee naar de dierenwinkel. "Ik wil een kat!" roep ik. "Uhuh," zegt Sirius ongeïnteresseerd. "Doe even mee, Orion," snauw ik boos en gelukkig helpt hij me daarna met het uitzoeken.

Na een halfuurtje heb ik een prachtige zwarte kat gevonden. "Wat moet je met dat beest?" vraagt Sirius walgend. Ik zucht. "Geen commentaar," zeg ik en ik loop naar de balie. "Hij heet Noxy," zegt de dame achter de balie. "Wat is dat nou voor naam!?" roept Sirius uit. Ik geef hem voor de zoveelste keer vandaag een stoot. "Mooie naam," zeg ik tegen de dame. Hij rolt met zijn ogen, maar aan mijn blik ziet hij dat hij beter zijn mond kan houden.

Na de dierenwinkel slenteren we wat over de straat. Tot ik weer een bekende zie.
"Remus!" roep ik. Remus kijkt om en loopt naar ons toe. "Hailey! Hoe is het?" vraagt hij. Ik glimlach. "Dit is Noxy." Ik laat de kat zien. "Mooie naam!" roept Remus. Sirius snuift. "Uiteindelijk worden Sirius en Noxy vrienden, hoor," vertel ik Remus. "Je kent mijn ouders nog niet, toch?" vraagt Remus dan. Ik schud ontkennend mijn hoofd.

"Lyall Lupin," zegt de grijzende man naast Remus meteen. "En mijn vrouw Hope." Hope glimlacht naar ons.Haar glimlach lijkt op die van Remus. "Hailey Cooper en Sirius Black," zeg ik tegen ze. "Ja, Remus heeft me over jullie verteld," lacht Hope. Remus wordt rood, maar ik glimlach naar haar. "Positief hopelijk?" vraag ik. Hope gunt me een stralende lach. "Vooral dat jullie niet in de hand te houden zijn," zegt ze plagend. Ik lach. "Dat klopt wel, ja." Voor de drie weer verder gaan fluistert Hope nog wat in mijn oor. "We zijn jullie zo dankbaar voor wat jullie allemaal voor mijn zoon doen."

"Nou, wat gaan we nu doen?" vraagt Sirius als de drie uit het zicht verdwenen zijn. Ik haal mijn schouders op. "Geen idee. IJs eten?" Hij knikt. "Ja, oké." Op het terras zitten echter al mensen. Die ik heel graag niet had willen zien. Sirius vloekt hardop. "Zoon!" roept Walburga.

"Wat moeten jullie?" snauwt Sirius meteen. "Dus jullie zijn weggegaan gisteren?" vraagt Orion met zijn ogen tot spleetjes geknepen. "Dat klopt," zeg ik rustig. "Hou je bek, mudblood!" roept Orion. Ik gil als Sirius zijn vader een klap in zijn gezicht geeft.

"Ten eerste: ze is geen mudblood, maar als ze dat wel was zou het me geen zier kunnen schelen. Te tweede: ik hoor niet meer bij die familie, dus laat die uitnodiging volgende keer maar zitten," sist Sirius woedend. Orion gaat ook overeind staan. "Je geeft alles op voor een smerige-" Sirius zet een stap dichter naar zijn vader toe. "Nog één woord over haar en ik maak je kapot!" roept hij woedend. "Sirius, rustig," zeg ik zachtjes. Ik wil me niet in de familieruzie mengen, maar straks gaat het echt fout. "En ik geef niks op! Ik heb jullie altijd gehaat!" tiert Sirius verder. "Prima!" gilt Walburga terug. "Als jij te min bent om ook maar wat liefde op te brengen hoeven we je niet meer te zien! Kom pas terug als zij-" Ze wijst met een priemende vinger naar mij. "Een kopje kleiner is gemaakt!" Ik zie Sirius nog veel en veel bozer worden. "Duidelijk," zeg ik koeltjes. "Wij gaan," zeg ik meer tegen Sirius dan tegen zijn ouders. Ik trek hem mee richting de Lekke Ketel. 

"Laat je niet opfokken," zeg ik zachtjes tegen hem. "Ik laat me opfokken!?" roept hij woedend. We zijn ondertussen in zijn kamer in de Lekke Ketel. Ik zucht. "Het is een stelletje idioten. Luister niet naar ze." "Mijn moeder zei net tegen me dat ik je moet vermoorden!" briest Sirius. Ik haal mijn schouders op. "Wat maakt het uit?" Sirius grijpt me vast. "Dat maakt heel veel uit, Hailey," zegt hij zachtjes. "Ze verdient gewoon een klap in haar gezicht. Veel meer dan dat nog." Ik glimlach en knik. "Ik zal het niet ontkennen. Maar het is gewoon niet slim om midden op de Wegisweg een ruzie te starten," vertel ik. Hij zucht. "Je zal wel gelijk hebben." Ik grinnik. "Ik heb altijd gelijk, Sirius Orion Black."