The Fifth Marauder ~ Marauders

»Hoofdstuk 11«

-Hailey June Cooper-

"Hallo Hogwarts!" gil ik, als ik het bekende kasteel weer inloop. Verderop in de hal zie ik een bekende gestalte staan.

"Hailey! Sirius!" roept Remus en hij rent op ons af. "Remus! Jij ging toch naar huis?" vraag ik verbaasd. Remus zucht diep en ik zie het verdriet in zijn ogen. "Mijn vader moest naar het ziekenhuis, dus mijn moeder kon mij er niet bijhebben," zegt hij. "Is het ernstig?" vraag ik bezorgd. Remus haalt zijn schouders op. "Geen idee. Maar ik ben blij dat jullie er zijn." Ik besef dat ik Lyall Lupin een dag of twee geleden nog gezien heb. Hij zag er energiek uit, dus er moet iets gebeurd zijn. Ik besluit dat hij afleiding nodig heeft.

"Ga je mee naar de uilenvleugel? Ik heb een brief aan mijn moeder geschreven," vertel ik Remus. Hij lacht en knikt. "Ja, oké." "Ik zie jullie in de leerlingenkamer!" roept Sirius.

"Nog wat beleefd?" vraagt Remus. Ik haal mijn schouders op. "Uh, Sirius en Noxy worden dus echt wel vrienden. En ik heb dus een brief voor mijn moeder geschreven. Ik hoop dat ze terugstuurt en ik weer contact op kan bouwen." Remus knikt bedachtzaam. Hierom is hij zo'n goede vriend van me, hij is een goede luisteraar en helpt me bij alles.

=

Even later zitten Sirius, Remus en ik in de eetzaal. "Daar is de post!" roep ik enthousiast. Natuurlijk weet ik dat mijn moeder niet na een uurtje antwoordt, maar toch blijf ik stiekem hopen. Vreemd genoeg krijgt iedere leerling die aanwezig is een foldertje op zijn bord. "Huh? Is er een nieuwe bezem uit ofzo?" lach ik en ik bekijk het foldertje.

De opmars van Voldemort

Een zekere tovenaar die zichzelf Heer Voldemort noemt is opgedoken. Niemand weet waar hij vandaan komt. Maar wat wel zeker is: deze tovenaar heeft geen goede bedoelingen. Verscheidene Muggles zijn al dood in hun huis gevonden. Heer Voldemort is al langer bezig, maar nu pas blijkt wat hij over heeft voor de macht. Iedereen moet goed uitkijken. Als we dat niet doen zal deze onheilspellende man misschien nog wel erger worden dat Gellert Grindelwald, de meest duistere tovenaar aller tijden.

Ik word wit. Remus, die over mijn schouder heeft meegelezen, zucht. "Ja, dat had ik al gehoord. Verschrikkelijk," fluistert hij. "Mijn moeder!" roep ik uit. "Wat als ze dood is!"
"Hails, rustig. Voldemort vermoordt heus niet alle Muggles zomaar. Het komt vast goed," zegt Sirius zacht. Ik slik. "Maar straks is ze dood en heb ik nooit meer contact met haar gezocht," fluister ik. "Natuurlijk niet, Hailey. Die brief is morgenochtend bij je moeder en je hebt overmorgen een antwoord," stelt Remus me gerust. "Dat is nog vóór het einde van de vakantie," voegt Sirius eraan toe.

Ik moet het over iets anders hebben. "Uh, zijn er nog meer mensen hier?" vraag ik. Remus kijkt me even vreemd aan, maar geeft dan antwoord. "Nee. Ik geloof wel dat James niet tot het eind van de vakantie wegblijft," zegt hij. "We mogen morgen naar Hogsmead, trouwens," vertelt hij. "Gaan jullie maar met zijn tweeën, ik moet nog bergen huiswerk maken."

Ik kijk hem vreemd aan. "Zeker weten, Remus?" Hij knikt. "Tuurlijk! Jullie moeten toch ooit gaan daten?" grijnst hij. Sirius slaat Remus op zijn schouder. "Je bent gestoord, Moony," lacht hij. Ik lach mee. Echt niet dat ik met Sirius ga daten.

"Wat gaan we de rest van de dag doen?" zucht Sirius. "Nooit gehoord van niksen?" lach ik. Dan vliegt er opeens nog een uil naar mijn tafel, die een briefje op mijn bord laat vallen.

Hailey,

Kun je om 14:00 onder de Beukwilg zijn?
Ik moet je spreken.

Severus Snape

"Is hij gek?" roept Sirius uit. Ik zucht. "Hij is best aardig, hoor."
"Je gaat?" vraagt hij walgend. Ik grinnik. "Ik denk het. Heel even. O, kom op. Wees niet zo jaloers," lach ik. Hij kijkt me verontwaardigd aan. "Hoezo-" Ik grinnik en geef hem een elleboogstoot.

"Maar ik ga wel even kijken wat Snape wil. Ik zie jullie straks!" roep ik. Sirius zegt niets, waarschijnlijk doordat hij verwacht dat Snape me zal vervloeken.

Ik sta op en loop richting de Beukwilg. Het is vijf voor twee, maar Snape zal er vast al zijn.

Ik zie Severus' herkenbare gestalte inderdaad al onder de Beukwilg. "Severus!" roep ik hardop en ik loop naar hem toe. Hij kijkt op. "Wat is er?" vraag ik meteen. Ja, Snape is best wel oké ofzo. Maar ik zal hem nooit beschouwen als vriend. "Ik wil praten over..." Hij aarzelt even.

"Lily."

Ik zucht. "Wat valt er te praten over Lily?" "I-ik..." Severus stottert wat. "Ik ben verliefd op haar!"

Oké. Het is niet dat ik het niet zag aankomen. Het is al tijden zó duidelijk. "Severus, ik weet dat ze je heel aardig vindt. Maar ze vindt je niet leuk," vertel ik hem. Severus bijt op zijn lip. "Het is Potter, is het niet?" fluistert hij zachtjes. "Het is Potter!" roept hij uit.

"Severus, Lily en James hebben niets. Het maakt ook niet uit. Praat erover met Lily, niet met mij," raad ik hem aan. Sev sist zachtjes. "Ze ontwijkt me, alleen omdat ze mijn vrienden niet goedkeurd." Ik zucht nogmaals. "Keur je je eigen vrienden wel goed dan?" fluister ik zacht. Voor zover ik weet gaat Severus om met de slechtste Slytherins die er zijn. Mensen die Grindelwald of die Voldemort zouden volgen. Hij geeft geen antwoord.

Ik besluit op te staan. "Ik kan je niet helpen. Het spijt me, Snape."