LİNA #wattys2018

B-2

Bankta otururken saatime baktım 23.30 . Maç sonrası herkes evine dağılmıştı. Maçı sorunsuz bir şekilde 2-0 aldık. Sorunsuz olmasının nedeni geçen sene karşı takımda oynayan götten bacak kızın elinin kırık olmasıydı. Tribünden maçı nasıl kaybettiklerini izledi. Maç bittikten sonra kızla göz göze geldik. Orta parmağımı gösterip piç smile gülüşümü yapıp gittim :) . Kudursun köpek.

Kendimi birden burda buldum. Küçüklüğümden beri Antalyada yaşıyoruz. Düşünmek istediğimde , bunaldığımda gelirdim bu banka. Sahile karşı oturup düşünürüm. Ama şu an hiç bir sebep yokken burda buldum kendimi.

Hafiften üşüdüm. Tam o sırada arkamdan ayak sesleri geliyordu . Arkamı dönüp baktığımda Kuzeyi gördüm.

+ Acaba Linanın canı neye sıkılmış da burada oturup düşünüyor? Dedi Kuzey.

- Bu sefer bende bilmiyorum.

+ Benden mi saklıyosun güzelim .

Kuzey bana genelde güzelim derdi ya da ufaklık. İkimizde aynı yaşta olmamıza rağmen benden sadece 2 ay büyük olduğu için abilik yapmaya çalışırdı kendince. Konuştuğum insanlara, giydiğim kıyafetlere bile karışırdı bazen.

- Senden bir şey saklayamacağımı biliyorsun Kuzey. Gerçekten bir şey yok. Sadece hava almak istedim.

+ İnanmalı mıyım ?

- İnanmalısın .Sen benim en değerlimsin aptal. İstesemde saklayamam .

Dedim çünkü gerçektende öyleydi. Ben böyle diyince Kuzey aptal aptal sırıttı ve " tamam tamam inandım ama bi daha bensiz buralarda tek başına oturmak yok " dedi.
Ofladım. Şuan Kuzeye laf yetiştiremezdim.

Hava iyice soğumuştu. Üşüdüğümü anlayan Kuzey beni kendine çekti. Başımı omzuna koydum. Parfümü gerçekten güzel kokuyordu. Ama eski parfümü değildi. Sanırım yeni parfüm almış. Kuzey yine her zaman ki nutuğunu çekmeye başladı:

+ Kızım kaç defa diycem sana şu kısa şortları giyme diye.

- Kuzeycim , canım , anlamasında azıcık sorun olan abicim biliyorsun pantolonla rahat edemediğimi sevmiyorum. Bu konuşmayı yapmaktan hiç bıkmıycak mısın?

+ Sen ne zaman vazgeçiceksin bu şorttan?

- Of kuzey of seni alan yandı. Allah sabır versin.

+ Amin canım amin.

Çocukluğumdan beri Antalyada olduğumuz için hep şort giymeye alışmıştım. Dar pantolonlar beni darlıyor. Gardrobumda sanırım sadece 1 tane pantolon var. Onuda ne zaman aldım hatırlamıyorum bile. Okulda da zaten etek giyiyoruz. Etek giymeyide çok sevmiyorum çünkü sürekli açılıyo ama pantolondan iyidir. En rahatı şort mis gibi.

Kuzey "kalkalım mı artık hasta olucaksın" diyince tamam dedim ve yavaş yavaş yürümeye devam ettik. Birden yarın okulun olduğu aklıma geldiği ve sesli bir şekilde öğkk dedim.
Kuzey:
+ Noldu
- Yarın okul var aklıma geldi de.
+ Malesef güzelim.
- Yarın sabah sakın beni bekletme direk kapıda ol. Dedim

Her sabah okula beraber yürüyüp giderdik. Kız olmama rağmen Kuzeyden daha hızlı hazırlanıyorum ve sürekli Kuzeyi beklemek zorunda kalıyorum. O yüzden uyarımı yapıyım dedim.

Eve varmıştık. Kuzey bana sarılıp saçlarımı karıştırdı. Yarın görüşürüz ufaklık dedi ve beni evimizin kapısına döndürüp marş marş diyip kapıyı gösterdi. Klasik Kuzey işte. Ben eve girene kadar bana bakıcak illa. Dil çıkarıp kapıyı yüzüne kapattım.
Arkamdan somurttuğunu hissedebiliyorum.

Eve girdiğimde babamla annem tv izliyorlardı. Kısa bir hoşgeldin, maç nasıldı konuşmasından sonra hızlıca odama çıktım. Çünkü hiç halim yoktu.

Ayıcıklı şortlu pijamamı giyip telefonumu elime aldım ve biraz instagramda gezmeye karar verdim. Zaten hemen hemen her gece uyumadan telefonla uğraşırım.

Ana sayfayı yenilediğimde karşıma çıkan ilk fotoğraf Kuzeyin abisi Sarpın fotoğrafıydı. Sarp Türkiyede yaşamıyor. Liseyi okumak için yurt dışına gitmişti. Kendi isteğiyle mi gitti yoksa annesi Melek teyze mi gönderdi bilmiyorum. Arada bir tatillerde geliyor onda da çok konuşmuyoduk.
Küçükken Kuzeyle hep oyun oynardık o zaman da hiç konuşmazdı. Ben o zamanlar ısrar ederdim. Sarpın da bizimle takılmasını isterdim ama Sarp sürekli soğukça cevap verir ve odasına giderdi. Liseye geçtikten sonra artık konuşmaya bile ısrar etmiyodum.
Şuan tatillerde geldiğinde de sadece selamlaşırdık. Garip birisiydi. Ama onu seviyordum. Yanlış anlamayın Kuzeyi nasıl seviyorsam öyle. Ama Kuzeyin yeri bende ayrı.

Artık uykum iyice bastırınca telefonumu şarja takıp yattım.

Artık yavaş yavaş olaylar başlayacak. Medyaya karakterlerin fotoğraflarını koymuyorum çünkü bence kitaplar kafamızda canlandırabildiğimiz için güzeldir. Yorumlamayı ve oy vermeyi unutmayın :)