Stupid Love | Jikook

Bitti Mi? Güzel.

"Üzgünüm..."

Jungkook'un üzgünüm demesinden sonra kıs kıs gülmeye başladım. İstediğimde buydu zaten. O bana onca şeyi yaptıktan sonra karşılıksız bırakamazdım. Eee Park Jimin'im nasıl olsa ehehehehe.

Ben gülmeye devam ederken Yoongi yanıma geldi ve kolumdan tutup koşmaya başladı. Kalabalığın ortasında ne kadar hızlı gidiliyorsa, o kadar hızlı gidiyorduk yani.

Biz kalabalığı yarıp koşmaya devam ederken kulaklarıma gelen sesten sonra daha hızlı koşmaya başladım.

" Park Jimin seni öldüreceğim!!!"

Flashback son

Eve varınca ne yapacağımı düşünüyordum. Odamın içinde volta atarken masamın üzerinde duran bıçakla yürümeyi kestim. Jungkook beni kesinlikle öldürecekti.

Ona yaptığım, havuza düşmekten daha küçük düşürücü bir şeydi. Tamam istediğim tam olarakta buydu zaten. Planım çok güzel işlemişti, her şey harfi harfine gerçekleşmişti. Ama bu plan gerçekleştikten sonra ne yapacağımı hiç düşünmemiştim.

Tekrar yürümeye başlarken aklıma helen fikirle yeniden durdum.

Evden kaçacaktım...

Evet. Bu neden daha önce aklıma gelmedi ki? Hem Jungkook daha gelmemişti, o gelene kadar rahatlıkla Yoongi'nin evine gidebilirdim.

Üzerimi değiştirmeden, rahatsız edici giysilerle odamdan çıktım. Parti olaylarını sevmiyordum. Tüm gün rahat olmayan kıyafetlerle gezmek zorunda kalıyorduk. Ve bu hiçte güzel bir şey değildi. Özellikle kızlar... Tüm gün o topuklularla nasıl gezdiklerini anlamıyorum. İyi ki kız değilim!..

Evin kapısını görünce merdivenden daha hızlı indim. Hemen çıkmak istiyordum bu evden. Kapıya varınca derin bir nefes çektim içime ve kapıyı açtım. Aynı anda da Jungkook diğer taraftan kapıyı açmıştı.

Siktir...

Gözlerim kocaman olmuştu. Arkama dönüp odama gidecekken bileklerimden tuttu.

" Vayy kimler buradaymış?.."

Aynı anda hem korkunç hem de sinirli bir şekilde sormuştu sorusunu. Yutkunup yavaşça gözlerimi kapattım. Kesin sabaha kadar dövecekti. Belki insafa gelirde acısız bir şekilde öldürebilirdi de bilmiyorum. Ama kesin ölmeyi yalvartırcasına dövecekti.

" Seninle küçük bir işimiz var Jeon Jimin..."

Bu da bir Park Jimin diyo Bir Jeon Jimin diyo karar versin artık. Bıktım yani, iki soyadım yok beni- saçmaladığımı fark ederek iç sesimi susturdum. Şuan çok daha önemli bir işim vardı.

Korkaklık falan yapmayacaktım. Hayır. Ben cesur birisiyim. Bu yüzden bana bir şey yapamazdı. Evet. "Seninle küçük bir işimiz olduğunu hatırlamıyorum Jeon Jungkook?"

O sevmediğim gülüşünü bana sunarken kapıyı kapattı ve beni kapıya itekleyip kollarını kafamın iki yanına koydu. Hadi ama Jungkook! Çok klassın. Her filmde böyle sahne olur. Yaratıcı olsana bira- gene saçmalamaya başladığımda Jungkook'a odaklandım.

" Alzheimer olabilirsin o zaman, ya da beyninin bir kısmını gülerken burnundan falan kaçırmışsındır?"

Aklı sıra laf soktuğunu zannediyordu ama hayır sokamamıştı. " Sen çok kaçırdın herhalde? -"

"Şhh.. Kendini laf sokmak için yorma Jimin. Çünkü çok yorulacaksın. "

" N-ne-"

Ellerini kapıdan çekip kollarıma indirdi ve kollarımdan da bileklerime... Yavaşça bileğimi okşadıktan sonra tek elini çekti. Diğer eliyle bileğimi tuttu ve merdivenlere sürükledi. Onun hızına yetişemediğim için sürüklene sürüklene çıkıyordum merdivenlerden.

Odasının olduğu tarafa yöneldikten sonra kapıyı açıp ikimizi de içeri aldı. Beni hızla yatağa attıktan sonra odanın içinde bi oraya Bi buraya yürümeye başladı.

Başımı hafif kaldırıp ona bakarken bana döndü. " Ah seninle ne yapacağım ben Jimin!" oldukça sinirli görünüyordu. Deminki tavrı aniden değişmişti, şimdi sadece sinir vardı içinde.

" Bir şey yapmayacaksın. Odama gideceğim!" yataktan kalkmaya çalışırken omuzlarımdan itip yeniden yatırdı.

" Neden böyle bir şey yaptın ha! Tamam,intikam almak istedin ama bu kadar abartmana gerek var mıydı!" ( daha farklı şeyler düşündüğünüzü biliyorum ama şimdi değil dkdlxkkskdkdkdldmldldlmfkd)

Ben ağzım açık ona bakarken bu kadar ileriye gittiğimi fark etmemiştim. Ama o da benim canımı çok yakmıştı! Ben sadece toplu intikam almıştım.

" Sen Jungkook. Sen hiç abartmadın mı? Daha bu eve geldiğimin ilk gününden bana sataşmaya başladın. Söylesene Jungkook, ne yaptım ben sana! Nereden geliyor bu kadar nefret?"

Kendimi daha fazla tutamadım ve akıttım gözyaşlarımı. Sinirlenince ağlayan insanlardandım. Ve şuan oldukça sinirliydim.

" Ben sana bu kadar ağır şeyler yapmadım. Havuza düşmek ya da yalnız ikimiz varken laf sokmak bu kadar kötü değil. "

Haklı olabilirdi ama geri adım atmayacaktım. " Senden... Senden nefret ediyorum Jimin."

Birden üstüme atladı ve boğazımı sıkmaya başladı. Bileklerinden tutup uzaklaştırmaya çalıştım ama nefessiz kaldığım için güç kullanamıyordum." J-Jung-kook bı-bırak"

Bileklerine tırnağımı geçirdiğim için bilekleri kanamaya başlamıştı. Öleceğimi anladığımda çabalamamın boşa olduğunu fark edip ellerimi gül kokulu siyah çarşafa bıraktım.

Gözlerim kapanırken üzerimden kalktı. Hızlıca nefes almaya çalışırken öksürüyordum. Çarşafı ellerim arasında sıkarken gözlerimden yaşlar akmaya devam ediyor ve simsiyah çarşafa düşüyordu. Oturur pozisyona gelip ona arkamı döndüm ve ellerimi yatağa dayayıp öksürmeye devam ettim. Gerçekten öleceğim zannetmiştim.

Kendime yavaş yavaş gelmeye başlarken omuzlarımdan tutup gene sırtüstü yatmamı sağladı. Gözlerinin içine bakarken üstüme çıktı ve sol yanağıma bir tane yumruk attı. Ardı ardına yumruklar atarken gözlerinin içine bakmaya devam ediyordum. Gözlerinde nefretten başka bir şey yoktu. Benimkiler gibi...

Yumrukları durunca o da bana bakmaya başladı. Yüzümü hissetmiyordum. " Bitti mi?"

Şaşkınca bana bakarken kafamı aşağı yukarı salladım ve onu üzerimden itip oturdum. " Güzel."

Odasından çıkarken arkama bile bakmadım. Bu onunla son muhattap oluşumdu. Birbirimize yeterince karşılık vermiştik. Ona bu yaptığı için bir şey yapsam bana on misliyle daha kötü bir şey yapacaktı ve ben gene ona bir şeyler yapacaktım.

Bugün aramızdaki tüm ilişkiyi bitirmiştim. O benim için artık bir hiçti...

Ya bence Jimin çok abartmadı. Ama Jimin'in bu yaptığı yüzünden Jungkook'un eşcinsel olduğu ortaya çıktı. Bu yüzden Jungkook bu kadar tepki veriyor. Bakalım neler olacak?..