Μυθικές Διηγήσεις

Οι Νεράιδες του Πηγαδιού

Μια φορά, στην εξοχή της Χίου, όπου έμενε μια οικογένεια το καλοκαίρι, ένα κοριτσάκι αυτής της οικογένειας, πολύ όμορφο, πήγε στο πηγάδι που ήταν κοντά στο σπίτι, και σαν παιδί που ήταν κοίταζε από τα χείλη του πηγαδιού μέσα στο νερό, μέχρι που άξαφνα, σιγά σιγά και ήσυχα σαν να το τραβούσε κανείς, έπεσε στο πηγάδι. Άμα το είδαν αυτό οι γονείς και οι συγγενείς του, έτρεξαν, τριγύρισαν το πηγάδι, κοιτάζουν μέσα, και βλέπουν το κορίτσι να παίζει επάνω στο νερό σαν να ήταν στο κρεβατάκι του! Ο πατέρας του έλαβε θάρρος άμα το είδε αυτό και θέλησε να κατέβει στο πηγάδι, και μόλις το σκέφτηκε, έπεσε κι εκείνος σαν να τον τράβηξαν κάτω, και βρέθηκε κοντά στην κόρη του.
Οι άλλοι στο μεταξύ έφεραν σκάλα, την έβαλαν στο πηγάδι και φώναζαν στον πατέρα ν' ανέβει. Πήρε αυτός στην αγκαλιά του το κορίτσι, και ανέβηκε με τη σκάλα χωρίς να πάθει τίποτα. Εκείνο που τους έκανε όλους ν' αφήσουν το θάμα τους ήταν πως και των δύο τα ρούχα ήταν στεγνά και δεν είχαν καθόλου υγρασία, παρόλο που έμειναν πολλή ώρα στο πηγάδι. Και λένε πως και τον πατέρα και την κόρη του τους πήρανε στο πηγάδι οι νεράιδες που μένουν εκεί. Και το κορίτσι έλεγε πως καθώς μέσα στο πηγάδι, είδε να παίζουν πάνω στο νερό με γέλια και χαρές κάτι γυναίκες, και πως αυτές την παρακίνησαν να πέσει μέσα...

-Απόσπασμα από τις παραδόσεις του Νικόλα Πολίτη (1904)